Ягінт
Ягінт лац. Jagint / Jahint | |
Aginto | |
Паходжаньне | |
---|---|
Мова(-ы) | германскія |
Утворанае ад | Agi + Gento |
Іншыя формы | |
Варыянт(ы) | Агінт, Егінт, Ягент |
Вытворныя формы | Эйгінт |
Зьвязаныя артыкулы | |
якія пачынаюцца з «Ягінт» |
Ягі́нт (Е́гінт, Яге́нт), Агі́нт — мужчынскае імя і вытворнае ад яго прозьвішча.
Паходжаньне[рэдагаваць | рэдагаваць крыніцу]
- Асноўны артыкул: Імёны ліцьвінаў
Агінта або Егінд (Aginto[1], Egind) — імя германскага паходжаньня[2]. Іменная аснова ег- (аг-, ек-) (імёны ліцьвінаў Ягвін, Ягоўд; германскія імёны Egwinus, Egold) паходзіць ад гоцкага agis 'страх' або agja 'вастрыё, меч'[3], а аснова -генд- (-гент-, -гінт-) (імёны ліцьвінаў Гентыла, Гінтэр, Эйгінт; германскія імёны Gentile, Genter, Eigint) — ад гоцкага gands 'посах', пераноснае 'чары'[4].
У Польшчы адзначаюцца прозьвішчы Агент (Agent) і Огінт (Ogint)[5].
Варыянты імя ў гістарычных крыніцах: Eginthen[6], Egynten[7] (Хроніка Лівоніі Германа Вартбэрга); Jaginth cum germano Romeikowicz (6 сьнежня 1410 году)[8]; under deme hoptmanne Jagdind genand woywode czur Lydaw (1422—1429 гады)[9]; Ганусу Екгинътовичу[10], чоловековъ… а Якинъта[11] (1440—1492 гады); Jagint, Jagynt (1452 год)[12]; Joannes Jagynthowicz Rimowjd (29 чэрвеня 1460 году)[13]; в Богдана а въ Якгинъта Воикгаловичов выменил землю ихъ отчинъную (2 ліпеня 1493 году)[14]; купил в Михаила а въ Якуба а в Матея Якинтовичовъ… их брата Андрушковы делницы (12 траўня 1497 году)[15]; на Миколаевую Галжбету Якинътовича, што жъ свекоръ ее Михаило Якинтовичъ (15 чэрвеня 1501 году)[16]; оделщанину Богдану Станевичу дана земля дядковщина его Якгинтовщина (2 жніўня 1512 году)[17]; люди Сомилишское волости: Якубъ Якгинтович (24 кастрычніка 1522 году)[18]; Якгинт[19], Ян Якгинтовичъ[20], Якгинтовая Зофея[21] (1528 год); въ Сомилишъской волости… люди… Якубъ Якинтович (1529 год)[22]; Ja, Zophia Jaginthowna (6 красавіка 1536 году)[23]; на Чернюху Якгинтовичъ и на дочку ее Недельку… Чернюха Янова дочка Якгинтовичъ (22 чэрвеня 1539 году)[24]; у Новомъ Дворе подданый господарьский Городенский Шиманъ Говеновичъ Якгинтовича (29 сьнежня 1540 году)[25]; бояромъ господаръскимъ повету Ковенского Юрью Томашу и Павлу Яновичомъ Якгинтовича[26], Я Юрый, я Томашъ, а я Павелъ Яновичы Якгинтовича, бояре господарьские повету Ковенского[27] (23 чэрвеня 1583 году); на бояръ господарьскихъ повету Ковенского Юрья, Томаша, а Павла Яновичовъ Якгинтовичовъ (17 студзеня 1584 году)[28]; пани Катерына Балтромеевна Якгинтовича Яновая Станиславовича Кгруздзевая (10 кастрычніка 1596 году)[29]; Mihołaj Jagint na miejscu rodzica swego Marcina Jaginta (1667 год)[30]; Zofia Jagintowiczowa[31], Krzysztof Jagintowicz[32] (1690 год); Jagintowicze… Oginty… Jakintany… Ogince (1744 год)[33]; Antoni Egintowicz… Jan Jagintowicz (8 лютага 1769 году)[34]; dwór Oginty (1782 год)[35]; Parafia bobtowska… Jagintowicze — okolica (1784 год)[36]; Antoni Jagientowicz… Jerzy Jagintowicz… Jan Jagintowicz… Stanisław Jagintowicz… Jerzy Jagientowicz… Michał Jagintowicz; Stanisław Jagintowicz (11 лютага 1784 год)[37]; Antoni Jagintowicz… Jan Jagientowicz (9 лютага 1785 году)[38]; Jerzy Jagientowicz; Ignacy Jagientowicz… Jan Jagientowicz; Jerzy Agintowicz x; Ignacy Agintowicz x… Antoni Jagientowicz x; Wincenty Jagientowicz x; (9 лютага 1791 году)[39]; Benedykt Jagientowicz… Michał Jagientowicz… Kazimierz Pietkiewicz z Jagientowicz… z Jagintowicz: Onufry Rudziewicz; Jan Stankiewicz… Michał Jagintowicz z Szatyjów (10 лютага 1791 году)[40].
Носьбіты[рэдагаваць | рэдагаваць крыніцу]
- Ягінт († па 1434) — староста лідзкі, меў сына Яна Рымавіда
- Ганус Егінтавіч — літоўскі баярын, які атрымаў наданьне ад вялікага князя Казімера
- Міхайла, Якуб, Мацей і Андрушка Ягінтавічы — літоўскія баяры, якія ўпамінаюцца ў 1497 годзе
- Ягінт — майшагольскі баярын, які ўпамінаецца ў попісе войска Вялікага Княства Літоўскага 1528 году
- Ян Ягінтавіч — тавянскі баярын, які ўпамінаецца ў попісе войска ВКЛ 1528 году
- Рэйна Балтрамееўна Ягінтовіч — расенская зямянка, якая ўпамінаецца ў 1581 годзе[41]
- Кацярына Балтрамееўна Ягінтовіч — расенская зямянка, якая ўпамінаецца ў 1585 годзе[42]
- Мікалай Ягентовіч — вількамірскі зямянін, які ўпамінаецца ў 1620 годз[43]
- Міхаіл Іванавіч Агінт (Огінт) — старшыня Кібурскай воласьці на 1897 год[44]
Ягінтовічы[45] (Jagintowicz) гербу Тапор — літоўскі шляхецкі род зь Вільні і Віленскага павету[46].
Ягінтовічы (Jagintowicz) — літоўскі шляхецкі род з ваколіцаў Сьвянцянаў[47].
Ягінтовічы або Ягентовічы (Jagintowicz, Jagientowicz) — літоўскі шляхецкі род з Троцкага павету[48].
Егінтовічы (Jegintowicz) — літоўскі шляхецкі род з Троцкага павету[49].
Эгінтовічы (Egintowicz) гербу Ясенчык[50] — літоўскі шляхецкі род[51].
На гістарычнай Гарадзеншчыне існуе вёска Ягінты, на гістарычнай Ковеншчыне — Агінты і Ягентавічы.
Глядзіце таксама[рэдагаваць | рэдагаваць крыніцу]
Крыніцы[рэдагаваць | рэдагаваць крыніцу]
- ^ Morlet M.-T. Les noms de personne sur le territoire de l’ancienne Gaule. T. III: Les noms de personnes contenus dans les noms de lieux. — Paris, 1985. P. 218.
- ^ Förstemann E. W. Altdeutsches Namenbuch. Bd. 1: Personennamen. — Bonn, 1900. S. 26.
- ^ Słownik etymologiczno-motywacyjny staropolskich nazw osobowych. T. 5: Nazwy osobowe pochodzenia niemieckiego. — Kraków, 1997. S. 39.
- ^ Дайліда А. Пачаткі Вялікага княства Літоўскага: ад стварэння да Крэўскай уніі / Рэц. С. Тарасаў. — Менск, 2019. С. 17.
- ^ Walkowiak J. B. Litewskie nazwiska Polaków: słownik etymologiczno-frekwencyjny. — Poznań, 2019. S. 28, 239.
- ^ Scriptores rerum Prussicarum. Bd. 2. — Leipzig, 1863. S. 80.
- ^ Scriptores rerum Prussicarum. Bd. 2. — Leipzig, 1863. S. 113.
- ^ Kodeks dyplomatyczny katedry i diecezji Wilenskiej. T. 1, z. 1: 1387—1468. — Kraków, 1932. S. 84.
- ^ Полехов С. Новые документы о Киевской земле XV века // Сфрагістичний щорічник. Вип. ІІ. — Киïв, 2012. С. 274.
- ^ Lietuvos Metrika. Knyga 3 (1440—1498). — Vilnius, 1998. P. 21.
- ^ Lietuvos Metrika. Knyga 3 (1440—1498). — Vilnius, 1998. P. 32.
- ^ Kodeks dyplomatyczny katedry i diecezji Wilenskiej. T. 1, z. 1: 1387—1468. — Kraków, 1932. S. 240.
- ^ Kodeks dyplomatyczny katedry i diecezji Wilenskiej. T. 1, z. 1: 1387—1468. — Kraków, 1932. S. 264.
- ^ Lietuvos Metrika. Knyga 3 (1440—1498). — Vilnius, 1998. P. 74.
- ^ Lietuvos Metrika. Knyga 6 (1494—1506). — Vilnius, 2007. С. 161.
- ^ Lietuvos Metrika. Knyga 5 (1427—1506). — Vilnius, 2014. P. 152.
- ^ Lietuvos Metrika. Knyga 9 (1511—1518). — Vilnius, 2002. P. 124.
- ^ Lietuvos Metrika. Knyga 224 (4) (1522—1530). — Vilnius, 1997. P. 58.
- ^ Перапіс войска Вялікага княства Літоўскага 1528 года. Метрыка Вялікага княства Літоўскага. Кн. 523. — Менск, 2003. С. 72.
- ^ Перапіс войска Вялікага княства Літоўскага 1528 года. Метрыка Вялікага княства Літоўскага. Кн. 523. — Менск, 2003. С. 75.
- ^ Перапіс войска Вялікага княства Літоўскага 1528 года. Метрыка Вялікага княства Літоўскага. Кн. 523. — Менск, 2003. С. 104.
- ^ Lietuvos Metrika. Knyga 224 (4) (1522—1530). — Vilnius, 1997. P. 348.
- ^ Pergamentų katalogas. — Vilnius, 1980. P. 157.
- ^ Акты издаваемые Виленской археографической комиссией. Т. 17. Акты Гродненского земского суда. — Вильна, 1890. С. 5.
- ^ Акты издаваемые Виленской археографической комиссией. Т. 17. Акты Гродненского земского суда. — Вильна, 1890. С. 249.
- ^ Акты, издаваемые Виленской Комиссией для разбора древних актов. Т. 24. — Вильна, 1897. С. 391.
- ^ Акты, издаваемые Виленской Комиссией для разбора древних актов. Т. 24. — Вильна, 1897. С. 395.
- ^ Акты, издаваемые Виленской Комиссией для разбора древних актов. Т. 24. — Вильна, 1897. С. 418.
- ^ Istorijos archyvas. T. 1: XVI amžiaus Lietuvos inventoriai. — Kaunas, 1934. P. 399.
- ^ Błaszczyk G. Herbarz szlachty żmudzkiej. T. 2. — Warszawa, 2015. S. 360.
- ^ Metryka Litewska. Rejestry podymnego Welkiego Ksiestwa. Województwo trockie 1690 r. — Warszawa, 2000. S. 149.
- ^ Metryka Litewska. Rejestry podymnego Welkiego Ksiestwa. Województwo trockie 1690 r. — Warszawa, 2000. S. 159.
- ^ Diecezja Wileńska, 1744, Pawet, 20 лютага 2011 г.
- ^ Akta sejmiku kowieńskiego z lat 1733—1795. — Warszawa, 2019. S. 236—237.
- ^ Vyskupo Ignoto Jokūbo Masalskio Kauno dekanato vizitacija 1782 m. — Vilnius, 2001. P. 388.
- ^ Vyskupo Ignoto Jokūbo Masalskio Kauno dekanato vizitacija 1782 m. — Vilnius, 2001. P. 574.
- ^ Akta sejmiku kowieńskiego z lat 1733—1795. — Warszawa, 2019. S. 372, 378.
- ^ Akta sejmiku kowieńskiego z lat 1733—1795. — Warszawa, 2019. P. 396.
- ^ Akta sejmiku kowieńskiego z lat 1733—1795. — Warszawa, 2019. S. 470, 481, 486, 493.
- ^ Akta sejmiku kowieńskiego z lat 1733—1795. — Warszawa, 2019. S. 471—471, 473—475.
- ^ Опись документов Виленского центрального архива древних актовых книг. Вып. 1. ― Вильна, 1901. С. 83.
- ^ Опись документов Виленского центрального архива древних актовых книг. Вып. 1. ― Вильна, 1901. С. 123, 172, 176.
- ^ Опись документов Виленского центрального архива древних актовых книг. Вып. 9. ― Вильна, 1912. С. 387.
- ^ Памятная книжка Ковенской губернии на 1898 год. — Ковна, 1897. С. 205.
- ^ Сьпіс шляхецкіх родаў, прозьвішчы якіх пачынаюцца на Я, Згуртаваньне беларускай шляхты
- ^ Malewski Cz. Rodziny szlacheckie na Litwie w XIX wieku. — Warszawa, 2016. S. 536.
- ^ Malewski Cz. Rodziny szlacheckie na Litwie w XIX wieku. — Warszawa, 2022. S. 93.
- ^ Malewski Cz. Rodziny szlacheckie na Litwie w XIX wieku. — Warszawa, 2022. S. 291.
- ^ Malewski Cz. Rodziny szlacheckie na Litwie w XIX wieku. — Warszawa, 2022. S. 298.
- ^ Gajl T. Herby Szlacheckie Rzeczypospolitej Obojga Narodow. — Gdańsk, 2003. S. 270.
- ^ Ciechanowicz J. Rody rycerskie Wielkiego Księstwa Litewskiego. T. 3. — Rzeszów, 2001. S. 5.