Вік (імя)
| Вік лац. Vik | |
| Wic | |
| Паходжаньне | |
|---|---|
| Мова(-ы) | германскія |
| Іншыя формы | |
| Варыянт(ы) | Віга |
| Зьвязаныя імёны | Вігіла, Віганд, Вікша, Вігайла, Вігерд, Вігінт, Вігунт, Вігмант, Вікерат Гельвіх, Гоўдвік, Кірвік, Лодвік, Матывік, Мандывік, Ядвіга |
| Зьвязаныя артыкулы | |
| якія пачынаюцца з «Вік» | |
Вік, Віга — мужчынскае імя і вытворнае ад яго прозьвішча.
Паходжаньне[рэдагаваць | рэдагаваць крыніцу]
- Асноўны артыкул: Імёны ліцьвінаў
Вік або Віга (Wic, Wigo) — імя германскага паходжаньня[1]. Іменная аснова -віг- (-вік-) паходзіць ад гоцкага і германскага wigs 'вайна, бойка'[2]. Сярод ліцьвінаў бытавалі імёны Вігіла (Вікула, Вігель), Віганд (Вігант), Вігайла (Вігал), Вігерд, Вігінт, Вігунт (Вігонт), Вігмант (Вімант), Вікерат, Гоўдвік, Кірвік, Лодвік, Матывік, Мандывік, Ядвіга. Адзначаліся германскія імёны Wigilo (Wigulo, Wiegel), Wigand (Wigant), Wigelo (Wigal), Wigerd, Wigent, Wigunt, Wigmunt (Wimund), Wicrat (Wigerat), Goldwig, Kerwic, Lodwich, Matouigius (Mathwig), Mundivicus, Hadwig.
Этымалягічны слоўнік старапольскіх асабовых імёнаў, выдадзены Польскай акадэміяй навук, адзначае гістарычнае бытаваньне ў Польшчы германскіх імёнаў Wik (Wiko), Wigil (Wiglo, Wikel, Wegil), Wigand (Wigant), Wiksza, Wibert, Wigard, Wigel, Wikhard (Wikard), Wicher (Wiker), Adwiga (Edwiga, Adwigis, Edwigis), Alwig (Elwig), Detwig, Gerwig (Gerwik, Girwik), Halwig (Helwig, Helwigis), Jadwiga (Jedwiga, Hadwiga, Hedwiga, Hedwig, Hedwigis), Herwik (Erwik, Harwik), Hertwig (Hartwik, Hertwik), Hildewigis, Łodwig (Łodwik, Łodwich, Lodwig, Lodwik, Ludewig, Ludowig, Ludwig, Ludwik, Ludwich, Lodewicus, Lodowicus, Lodwich)[3].
У Прусіі бытавалі імёны Wigel[a] (1382 і 1394 гады)[5], Berwicke[b] (1362 год)[7], Erwicke / Harwicke[c] (1364 год)[9], Nerwyk / Nerwike / Nerwicke / Nerweke / Nerewig / Norwig[d] (1330, 1359, 1374, 1376, 1389, 1396, 1406 гады)[13]. У 1619 годзе ў Каралявецкім унівэрсытэце навучаўся Theodorus Wick, Regiomontanus Borussus[14].
У Польшчы адзначаецца прозьвішча Вігер (Wigier)[15][e].
Варыянты імя ў гістарычных крыніцах: Якубъ Викъ (1528 год)[17]; людеи в повете Биръштаньскомъ на имя… а Янеля Викговича (па 1 траўня 1532 году)[18]; Jasz Wigewicz (1558 год)[19]; бояре путные волости Неменъчинъское… Езофъ Виковичъ (30 ліпеня 1560 году)[20]; бояринъ Станиславъ Виковичъ (1569 год)[21][f].
Носьбіты[рэдагаваць | рэдагаваць крыніцу]
- Якуб Вік — бельскі баярын, які ўпамінаецца ў попісе войска Вялікага Княства Літоўскага 1528 году
- Юры Багданавіч Віковіч — расенскі зямянін, які ўпамінаецца ў 1584 годзе[29]
- Ганна Міхайлаўна Віковіч — расенская зямянка, якая ўпамінаецца ў 1584 годзе[30]
- Мікалай Янавіч Віковіч — расенскі зямянін, які ўпамінаецца ў 1584 годзе[31]
- Настасься Паўлаўна Радвіловіч Якубава Віковіча — расенская зямянка, якая ўпамінаецца ў 1592 годзе[32]
Вік (Wik, Wic) гербу ўласнага — шляхецкі род Рэчы Паспалітай[33].
У актах Вялікага Княства Літоўскага ўпаміналіся дзяржава Вігі каля Коўна і маёнтак Вігушкі ў Ашмянскім павеце[34].
На 1906 год існавала вёскі Вікішкі ў Дзьвінскім павеце Віцебскай губэрні[35].
На гістарычнай Ковеншчыне існуе вёска Вігі, на гістарычнай Ашмяншчыне — Вігушкі, у гістарычнай Прусіі — Вікен, Вікяў і Вікішкен.
Заўвагі[рэдагаваць | рэдагаваць крыніцу]
- ^ Адзначалася старажытнае германскае імя Wigelo[4]
- ^ Адзначалася старажытнае германскае імя Berwick[6]
- ^ Адзначалася старажытнае германскае імя Erwic (Harwicus)[8]
- ^ Адзначалася старажытнае германскае імя Нервіг (Nerveus, у гэтай зафіксаванай у крыніцах форме адбыўся пераход wig у veus)[10], германскае імя Norveig[11][12]
- ^ Адзначалася старажытнае германскае імя Wiger[16]
- ^ Таксама:
- Вікун: pana Jarosza Stanisławowicza Wikuna (1569 год)[22], Samuel Wikun… Jan Wikun (1667 год)[23], Antoni Wikun x; Józef Wikun (21 жніўня 1780 году)[24];
- Вікбальд (адзначалася старажытнае германскае імя Wicbold[25]): у гістарычнай Прусіі існуе вёска Вікбальд;
- Вікер (адзначалася старажытнае германскае імя Wicker[16]): у гістарычнай Прусіі каля Фрыдлянду існавала вёска Вікераў (Wickerau у 1449 годзе), на гістарычнай Піншчыне існуюць вёскі Вялікія Вікаравічы і Малыя Вікаравічы, у Польшчы адзначаецца прозьвішча Вігер (Wigier)[26];
- Нордвік (адзначалася старажытнае германскае імя Nordwic[27]): на 1904 год існавала сядзіба Нордвік у Ельнянскім павеце Смаленскай губэрні[28]
Крыніцы[рэдагаваць | рэдагаваць крыніцу]
- ^ Förstemann E. W. Altdeutsches Namenbuch. Bd. 1: Personennamen. — Bonn, 1900. S. 1577.
- ^ Дайліда А. Пачаткі Вялікага княства Літоўскага: ад стварэння да Крэўскай уніі / Рэц. С. Тарасаў. — Менск, 2019. С. 17.
- ^ Słownik etymologiczno-motywacyjny staropolskich nazw osobowych. T. 5: Nazwy osobowe pochodzenia niemieckiego. — Kraków, 1997. S. 287—288.
- ^ Förstemann E. W. Altdeutsches Namenbuch. Bd. 1: Personennamen. — Bonn, 1900. S. 1578.
- ^ Trautmann R. Die altpreußischen Personennamen. — Göttingen, 1925. S. 117.
- ^ Förstemann E. W. Altdeutsches Namenbuch. Bd. 1: Personennamen. — Bonn, 1900. S. 265.
- ^ Trautmann R. Die altpreußischen Personennamen. — Göttingen, 1925. S. 18.
- ^ Förstemann E. W. Altdeutsches Namenbuch. Bd. 1: Personennamen. — Bonn, 1900. S. 781—782.
- ^ Trautmann R. Die altpreußischen Personennamen. — Göttingen, 1925.S. 27, 37.
- ^ Förstemann E. W. Altdeutsches Namenbuch. Bd. 1: Personennamen. — Bonn, 1900. S. 1577.
- ^ Kruken K., Stemshaug O. Norsk Personnamnleksikon. — Det Norske Samlaget, 1995.
- ^ Norveig, Nordic Names
- ^ Trautmann R. Die altpreußischen Personennamen. — Göttingen, 1925. S. 70, 72.
- ^ Die matrikel der Universität Königsberg i. Pr. Bd. 1: Die Immatrikulationen von 1544—1656. — Leipzig, 1910. S. 243.
- ^ Walkowiak J. B. Litewskie nazwiska Polaków: słownik etymologiczno-frekwencyjny. — Poznań, 2019. S. 357.
- ^ а б Förstemann E. W. Altdeutsches Namenbuch. Bd. 1: Personennamen. — Bonn, 1900. S. 1584.
- ^ Перапіс войска Вялікага княства Літоўскага 1528 года. Метрыка Вялікага княства Літоўскага. Кн. 523. — Менск, 2003. С. 135.
- ^ Lietuvos Metrika. Knyga 15 (1528—1538). — Vilnius, 2002. P. 157.
- ^ Писцовая книга Гродненской экономии с прибавлениями, изданная Виленской Комиссией для разбора древних актов. Ч. 1. — Вильна, 1881. С. 327.
- ^ Lietuvos Metrika. Knyga 37 (1552—1561). — Vilnius, 2011. P. 384.
- ^ Istorijos archyvas. T. 1: XVI amžiaus Lietuvos inventoriai. — Kaunas, 1934. P. 564.
- ^ Istorijos archyvas. T. 1: XVI amžiaus Lietuvos inventoriai. — Kaunas, 1934. P. 561.
- ^ Błaszczyk G. Herbarz szlachty żmudzkiej. T. 6. — Warszawa, 2016. S. 217.
- ^ Akta sejmiku kowieńskiego z lat 1733—1795. — Warszawa, 2019. S. 322.
- ^ Förstemann E. W. Altdeutsches Namenbuch. Bd. 1: Personennamen. — Bonn, 1900. S. 1579.
- ^ Walkowiak J. B. Litewskie nazwiska Polaków: słownik etymologiczno-frekwencyjny. — Poznań, 2019. S. 357.
- ^ Förstemann E. W. Altdeutsches Namenbuch. Bd. 1: Personennamen. — Bonn, 1900. S. 1171.
- ^ Список населенных мест Смоленской губернии. — Смоленск, 1904. С. 231.
- ^ Опись документов Виленского центрального архива древних актовых книг. Вып. 1. ― Вильна, 1901. С. 106, 178.
- ^ Опись документов Виленского центрального архива древних актовых книг. Вып. 1. ― Вильна, 1901. С. 112, 117.
- ^ Опись документов Виленского центрального архива древних актовых книг. Вып. 1. ― Вильна, 1901. С. 127.
- ^ Опись документов Виленского центрального архива древних актовых книг. Вып. 3. ― Вильна, 1904. С. 38.
- ^ Gajl T. Herby Szlacheckie Rzeczypospolitej Obojga Narodow. — Gdańsk, 2003. S. 320.
- ^ Indeks alfabetyczny miejscowości dawnego wielkiego Księstwa Litewskiego: A—K (Abakanowicze — Kujany). Wilno, 1929. S. 78.
- ^ Список населенных мест Витебской губернии. Витебск, 1906. С. 136.