Вікша
| Вікша лац. Vikša | |
| Vycxza | |
| Паходжаньне | |
|---|---|
| Мова(-ы) | германскія |
| Утворанае ад | Wic + суфікс з элемэнтам -ш- (-sch-) |
| Зьвязаныя артыкулы | |
| якія пачынаюцца з «Вікша» | |
Вікша — мужчынскае імя.
Паходжаньне
[рэдагаваць | рэдагаваць крыніцу]Вік (Wic) — імя германскага паходжаньня[1]. Іменная аснова -віг- (-вік-) (імёны ліцьвінаў Вігунт, Вігмонт, Лодвік; германскія імёны Wigunt, Wigmunt, Lodvigus) паходзіць ад гоцкага і германскага wigs 'вайна, бойка'[2].
Этымалягічны слоўнік старапольскіх асабовых імёнаў, выдадзены Польскай акадэміяй навук, адзначае гістарычнае бытаваньне ў Польшчы германскага імя Wiksza[3]: Vycxza (1415 год), Vycxa (1416 год)[4].
Варыянты імя ў гістарычных крыніцах: у Моишокголе Юрю Викъшевичу земля Кгинкова, брата его (7 лістапада 1442 году)[5].
Носьбіты
[рэдагаваць | рэдагаваць крыніцу]- Юры Вікшавіч — літоўскі баярын, які атрымаў наданьне ад вялікага князя Казімера
Крыніцы
[рэдагаваць | рэдагаваць крыніцу]- ^ Förstemann E. W. Altdeutsches Namenbuch. Bd. 1: Personennamen. — Bonn, 1900. S. 1577.
- ^ Дайліда А. Пачаткі Вялікага княства Літоўскага: ад стварэння да Крэўскай уніі / Рэц. С. Тарасаў. — Менск, 2019. С. 17.
- ^ Słownik etymologiczno-motywacyjny staropolskich nazw osobowych. T. 5: Nazwy osobowe pochodzenia niemieckiego. — Kraków, 1997. S. 288.
- ^ Słownik staropolskich nazw osobowych. T. 6. — Wrocław, 1981—1983. S. 93.
- ^ Lietuvos Metrika. Knyga 3 (1440—1498). — Vilnius, 1998. P. 68.