Біль
| Біль лац. Bil | |
| Bilo | |
| Паходжаньне | |
|---|---|
| Мова(-ы) | германскія |
| Іншыя формы | |
| Зьвязаныя імёны | Біліка, Білін, Більвін, Біляр, Більман, Білімін |
| Зьвязаныя артыкулы | |
| якія пачынаюцца з «Біль» | |
Біль — мужчынскае імя і вытворнае ад яго прозьвішча.
Паходжаньне[рэдагаваць | рэдагаваць крыніцу]
- Асноўны артыкул: Імёны ліцьвінаў
Біла або Піла, пазьней Біль (Bilo, Pillo, Biel[1]) — імя германскага паходжаньня[2]. Іменная аснова біл- паходзіць ад гоцкага *bili 'баявая сякера'[3]. Сярод ліцьвінаў бытавалі імёны Біліка, Білін, Більвін, Біляр, Більман. Адзначаліся германскія імёны Biliko, Bilin, Biliwin, Biller (Bilihar), Billmann.
У Прусіі бытавала імя Bylenne[a] (1394 год)[5].
Варыянты імя ў гістарычных крыніцах: Билю чоловекъ (1440—1492 гады)[6]; Билеви Куяне на имя (7 лістапада 1442 году)[7]; Яну Билевичу 6 рублевъ з винъ браславъскихъ (14 сьнежня 1486 году)[8]; Довмонт Билевичъ[9], Стецько Билевичъ[10] (1528 год); Mateusz Billewicz, strażnik Księstwa Żmudzkiego (25 жніўня 1760 году)[11]; z karczmami w tomże meste dryswiatskim, do toho podle samoj toj cerkwi — Januka Bila (1782—1783 гады)[12]; Michał Billewicz (9 лютага 1785 году)[13][b].
Носьбіты[рэдагаваць | рэдагаваць крыніцу]
- Біль — літоўскі баярын, які атрымаў наданьні ад вялікага князя Казімера
- Даўмонт Білевіч — пянянскі баярын, які ўпамінаецца ў попісе войска Вялікага Княства Літоўскага 1528 году
- Стэцька Білевіч — эйшыскі баярын, які ўпамінаецца ў попісе войска ВКЛ 1528 году
Білевічы, Більлевічы і Станкевічы-Більлевічы — літоўскія шляхецкія роды[17][18].
У 1690 годзе ўпаміналася мясцовасьць Білевічы ў Жамойцкім старостве[19].
У 1905 годзе існаваў засьценак Білішкі ў Даўгеліскай воласьці[20].
На гістарычнай Лідчыне існуе вёска Білі, у былым Жамойцкім старостве — Білевічы.
Заўвагі[рэдагаваць | рэдагаваць крыніцу]
- ^ Адзначалася старажытнае германскае імя Billin[4]
- ^ Таксама:
- Білят (адзначалася германскае імя Pillat[14]): Билятовичомъ Твирмонътову землю (9 лістапада 1449 году)[15], у актах Вялікага Княства Літоўскага ўпамінаўся маёнтак Білаты ў Віленскім ваяводзтве[16]
Крыніцы[рэдагаваць | рэдагаваць крыніцу]
- ^ Gottschald M. Deutsche Namenkunde: Unsere Familiennamen nach ihrer Entstehung und Bedeutung. — Berlin, 1971. S. 193.
- ^ Förstemann E. W. Altdeutsches Namenbuch. Bd. 1: Personennamen. — Bonn, 1900. S. 304.
- ^ Kremer D. Die Germanischen Personennamen in Katalonien // Estudis romànics. Nr. 14, 1972. S. 85.
- ^ Morlet M.-T. Les noms de personne sur le territoire de l’ancienne Gaule. T. III: Les noms de personnes contenus dans les noms de lieux. — Paris, 1985. P. 262.
- ^ Trautmann R. Die altpreußischen Personennamen. — Göttingen, 1925. S. 19.
- ^ Lietuvos Metrika. Knyga 3 (1440—1498). — Vilnius, 1998. P. 51.
- ^ Lietuvos Metrika. Knyga 3 (1440—1498). — Vilnius, 1998. P. 67.
- ^ Lietuvos Metrika. Knyga 4 (1479—1491). — Vilnius, 2006. P. 50.
- ^ Перапіс войска Вялікага княства Літоўскага 1528 года. Метрыка Вялікага княства Літоўскага. Кн. 523. — Менск, 2003. С. 77.
- ^ Перапіс войска Вялікага княства Літоўскага 1528 года. Метрыка Вялікага княства Літоўскага. Кн. 523. — Менск, 2003. С. 89.
- ^ Akta sejmiku kowieńskiego z lat 1733—1795. — Warszawa, 2019. S. 128.
- ^ Breslaujos dekanato vizitacija 1782—1783 m. Fontes Historiae Lituaniae, vol. VII. — Vilnius, 2008. P. 269.
- ^ Akta sejmiku kowieńskiego z lat 1733—1795. — Warszawa, 2019. S. 404.
- ^ Gottschald M. Deutsche Namenkunde: Unsere Familiennamen nach ihrer Entstehung und Bedeutung. — Berlin, 1954. S. 193.
- ^ Lietuvos Metrika. Knyga 3 (1440—1498). — Vilnius, 1998. P. 66.
- ^ Indeks alfabetyczny miejscowości dawnego wielkiego Księstwa Litewskiego: A—K (Abakanowicze — Kujany). Wilno, 1929. S. 22.
- ^ Сьпіс шляхецкіх родаў, прозьвішчы якіх пачынаюцца на Б, Згуртаваньне беларускай шляхты
- ^ Сьпіс шляхецкіх родаў, прозьвішчы якіх пачынаюцца на С, Згуртаваньне беларускай шляхты
- ^ Metryka Litewska. Rejestry podymnego Welkiego Ksiestwa. Księstwo Żmudzkie 1690 r. — Warszawa, 2009. S. 149, 196—197.
- ^ Виленская губерния: полный список населенных мест со статистическими данными о каждом поселении. — Вильна, 1905. С. 268.