Эйтун
| Эйтун лац. Ejtun | |
| Eidunn | |
| Паходжаньне | |
|---|---|
| Мова(-ы) | германскія |
| Утворанае ад | Eido + суфікс з элемэнтам -н- (-n-) |
| Зьвязаныя артыкулы | |
| якія пачынаюцца з «Эйтун» | |
Эйтун — мужчынскае імя.
Паходжаньне
[рэдагаваць | рэдагаваць крыніцу]Айтун або Эйдун (Aittuni, Eidunn[1][2]) — імя германскага паходжаньня, вытворнае ад Eido (Eito, Aito)[3]. Іменная аснова эйт- (айт-, эйд-) (імёны ліцьвінаў Эйціла, Эйтаўт, Эйтман; германскія імёны Eitel, Aitald, Eitmann) паходзіць ад гоцкага aiths, стараверхненямецкага eid 'клясьціся, прысягаць'[4] або стараверхненямецкага eit 'агонь'[5].
У Прусіі бытавала імя Eytune[6].
Варыянты імя ў гістарычных крыніцах: Медницкое волости. Саку медничанину Скурятовичу два чоловека, Еитуновича (1440—1492 гады)[7]; Eytuny (1744 год)[8].
Носьбіты
[рэдагаваць | рэдагаваць крыніцу]На гістарычнай Лідчыне існуе вёска Эйтуны, у гістарычнай Прусіі — Айтынэн.
Крыніцы
[рэдагаваць | рэдагаваць крыніцу]- ^ Kruken K., Stemshaug O. Norsk Personnamnleksikon. — Det Norske Samlaget, 1995.
- ^ Eidunn, Nordic Names
- ^ Förstemann E. W. Altdeutsches Namenbuch. Bd. 1: Personennamen. — Bonn, 1900. S. 46.
- ^ Förstemann E. W. Altdeutsches Namenbuch. Bd. 1: Personennamen. — Bonn, 1900. S. 45.
- ^ Morlet M.-T. Les noms de personne sur le territoire de l’ancienne Gaule du VIe au XIIe siècle. T. I: Les noms issus du germanique continental et les créations gallo-germaniques. — Paris, 1971. P. 26.
- ^ Trautmann R. Die altpreußischen Personennamen. — Göttingen, 1925. S. 27.
- ^ Lietuvos Metrika. Knyga 3 (1440—1498). — Vilnius, 1998. P. 21.
- ^ Diecezja Wileńska, 1744, Pawet, 20 лютага 2011 г.