Эйціла
| Эйціла лац. Ejciła | |
| Eitel | |
| Паходжаньне | |
|---|---|
| Мова(-ы) | германскія |
| Утворанае ад | Eito + суфікс з элемэнтам -л- (-l-) |
| Іншыя формы | |
| Варыянт(ы) | Эйдзіл |
| Зьвязаныя артыкулы | |
| якія пачынаюцца з «Эйціла» | |
Эйціла, Эйдзіл — мужчынскае імя.
Паходжаньне
[рэдагаваць | рэдагаваць крыніцу]Айдзіла або Айтла, пазьней Эйтэль (Aidilo[1], Aitla, Eitel[2]) — імя германскага паходжаньня[3]. Іменная аснова эйт- (айт-, эйд-) (імёны ліцьвінаў Эйтун, Эйтаўт, Эйтман; германскія імёны Eidunn, Aitald, Eitmann) паходзіць ад гоцкага aiths, стараверхненямецкага eid 'клясьціся, прысягаць'[4] або стараверхненямецкага eit 'агонь'[5].
У Прусіі бытавала імя Эйтыл: Eytil (1360 год)[6].
Варыянты імя ў гістарычных крыніцах: Eytel dem Schalune… Eytel dem Schalun (26 верасьня і 2 кастрычніка 1402 году)[7]; Совичу Еидил (1440—1492 гады)[8]; Богдан Еитилович (1 ліпеня 1542 году)[9][10].
Крыніцы
[рэдагаваць | рэдагаваць крыніцу]- ^ Morlet M.-T. Les noms de personne sur le territoire de l’ancienne Gaule. T. III: Les noms de personnes contenus dans les noms de lieux. — Paris, 1985. P. 219.
- ^ Gottschald M. Deutsche Namenkunde: Unsere Familiennamen nach ihrer Entstehung und Bedeutung. — Berlin, 1982. S. 169.
- ^ Förstemann E. W. Altdeutsches Namenbuch. Bd. 1: Personennamen. — Bonn, 1900. S. 46, 991.
- ^ Förstemann E. W. Altdeutsches Namenbuch. Bd. 1: Personennamen. — Bonn, 1900. S. 45.
- ^ Morlet M.-T. Les noms de personne sur le territoire de l’ancienne Gaule du VIe au XIIe siècle. T. I: Les noms issus du germanique continental et les créations gallo-germaniques. — Paris, 1971. P. 26.
- ^ Pierson W. Altpreußischer Namenkodex // Zeitschrift für Preußische Geschichte und Landeskunde. — Berlin, 1873. S. 501.
- ^ Das Marienburger Tresslerbuch der Jahre 1399—1409. — Königsberg, 1896. S. 184, 188.
- ^ Lietuvos Metrika. Knyga 3 (1440—1498). — Vilnius, 1998. P. 32.
- ^ Istorijos archyvas. T. 1: XVI amžiaus Lietuvos inventoriai. — Kaunas, 1934. P. 20.
- ^ Walkowiak J. Współczesne nazwiska Polaków o możliwej genezie litewskiej nieobecne w LPŽ, poświadczone w kartotece antroponimicznej LKI // Onomastica (Wrocław). T. 64, 2020. S. 216.