Альгмін
| Альгмін лац. Algmin / Alhmin | |
| Паходжаньне | |
|---|---|
| Мова(-ы) | германскія |
| Утворанае ад | Elgo + Minno |
| Іншыя формы | |
| Варыянт(ы) | Алькмін, Алігімін |
| Зьвязаныя імёны | Мінялк |
| Зьвязаныя артыкулы | |
| якія пачынаюцца з «Альгмін» | |
Альгмін (Алькмін, Алігімін) — мужчынскае імя і вытворнае ад яго прозьвішча.
Паходжаньне
[рэдагаваць | рэдагаваць крыніцу]Элга або Алка (Elgo, Alko) і Міна або Меня (Minno, Menia) — імёны германскага паходжаньня[1][2][3]. Іменная аснова -алг- (-алк-, -гэлк-) (імёны ліцьвінаў Альгін, Альгерд, Альгімонт; германскія імёны Heligin, Algardus, Alcmunt) паходзіць ад гоцкага alhs 'бажніца', германскага helig 'сьвяты'[4], а аснова -мін- (-мен-) (імёны ліцьвінаў Мінят, Асьміна, Гальмін; германскія імёны Miniatus, Osminna, Galmin) — ад гоцкага minan 'менаваць, памятаць, любіць'[5], minthi 'памяць'[6]. Адзначалася старажытнае германскае імя Alechmannus (Alech-mannus)[7].
У Прусіі бытавала імя Алькемен: Alkemenne (1392 год)[8].
Варыянты імя ў гістарычных крыніцах: ad curiam Algeminnen in terra Arvisten, ubi Algeminne, magnus satrapa (Хроніка Лівоніі Германа Вартбэрга)[9]; Алигимин Гермонтович (Хроніка літоўская і жамойцкая)[10]; Wojciech Olgmin… Stanisław Olminowicz na miejscu Jerzego Olminowicza (1667 год)[11]; Marcin z Giedmina Algmin (1690 год)[12]; Antoni Algminowicz (13 лютага 1769 году)[13].
Носьбіты
[рэдагаваць | рэдагаваць крыніцу]Альгмінавічы (Algminowicz[14]) гербаў Любіч і Пагоня — літоўскі шляхецкі род, які меў уладаньні на Жамойці
Альгміны гербу Рысь[15] і Альгіміновічы (Альгміновічы) гербу Пагоня — шляхецкія роды Рэчы Паспалітай[16].
У актах Вялікага Княства Літоўскага ўпамінаўся маёнтак Гелваны або Алькмінішкі ў Віленскім ваяводзтве[17].
Глядзіце таксама
[рэдагаваць | рэдагаваць крыніцу]Крыніцы
[рэдагаваць | рэдагаваць крыніцу]- ^ Förstemann E. W. Altdeutsches Namenbuch. Bd. 1: Personennamen. — Bonn, 1900. S. 1125.
- ^ Morlet M.-T. Les noms de personne sur le territoire de l’ancienne Gaule du VIe au XIIe siècle. T. I: Les noms issus du germanique continental et les créations gallo-germaniques. — Paris, 1971. P. 29, 169.
- ^ Morlet M.-T. Les noms de personne sur le territoire de l’ancienne Gaule. T. III: Les noms de personnes contenus dans les noms de lieux. — Paris, 1985. P. 220.
- ^ Дайліда А. Пачаткі Вялікага княства Літоўскага: ад стварэння да Крэўскай уніі / Рэц. С. Тарасаў. — Менск, 2019. С. 16, 18.
- ^ Дайліда А. Пачаткі Вялікага княства Літоўскага: ад стварэння да Крэўскай уніі / Рэц. С. Тарасаў. — Менск, 2019. С. 18.
- ^ Morlet M.-T. Les noms de personne sur le territoire de l’ancienne Gaule du VIe au XIIe siècle. T. I: Les noms issus du germanique continental et les créations gallo-germaniques. — Paris, 1971. P. 169.
- ^ Morlet M.-T. Les noms de personne sur le territoire de l’ancienne Gaule du VIe au XIIe siècle. T. I: Les noms issus du germanique continental et les créations gallo-germaniques. — Paris, 1971. P. 28.
- ^ Trautmann R. Die altpreußischen Personennamen. — Göttingen, 1925. S. 12.
- ^ Scriptores rerum Prussicarum. Bd. 2. — Leipzig, 1863. S. 99.
- ^ ПСРЛ. Т. 32. — М., 1975. С. 31.
- ^ Błaszczyk G. Herbarz szlachty żmudzkiej. T. 1. — Warszawa, 2015. S. 55.
- ^ Metryka Litewska. Rejestry podymnego Welkiego Ksiestwa. Księstwo Żmudzkie 1690 r. — Warszawa, 2009. S. 74.
- ^ Raganu teismai Lietuvoje. — Vilnius, 1987. P. 380.
- ^ Malewski Cz. Rodziny szlacheckie na Litwie w XIX wieku. — Warszawa, 2016. S. 387.
- ^ Polska encyklopedja szlachecka. T. 12. — Warszawa, 1939. S. 379.
- ^ Gajl T. Herby Szlacheckie Rzeczypospolitej Obojga Narodow. — Gdańsk, 2003. S. 257.
- ^ Indeks alfabetyczny miejscowości dawnego wielkiego Księstwa Litewskiego: A—K (Abakanowicze — Kujany). Wilno, 1929. S. 190.