Перайсьці да зьместу

Арыгольд

Зьвесткі зь Вікіпэдыі — вольнай энцыкляпэдыі
Aregaud
Паходжаньне
Мова(-ы) германскія
Утворанае ад Ahr + Gaudo
Іншыя формы
Варыянт(ы) Арыгалд, Яргалт
Зьвязаныя артыкулы
якія пачынаюцца з «Арыґольд»

Арыгольд або Арыгалд (Яргалт) — мужчынскае імя і вытворнае ад яго прозьвішча.

Арыгаўд або Ергаўд (Aregaudus, Ergaud[1]) — імя германскага паходжаньня[2]. Іменная аснова ар- (імёны ліцьвінаў Арвід, Арман, Ярмунд; германскія імёны Arvid, Arman, Armund) паходзіць ад гоцкага ara 'арол'[3], а аснова -гаўд- (-гаўт-, -каўд-) (імёны ліцьвінаў Гаўтоўт, Гаўдземунда, Саргоўд; германскія імёны Gautald, Gaudemund, Saregaud) — ад германскага *gautaz 'гот'[4] або гоцкага goþs 'добры, годны', godei 'дабро, годнасьць, цнота'[5]. Апроч таго, адзначалася старажытнае германскае імя Hargold (Har-gold)[6].

У Прусіі адзначалася імя Argaldinus (1284 год)[7].

Варыянты імя ў гістарычных крыніцах: въ Василишском повете людей наших дяколных… а Дробыша Ориголдовича (15 лютага 1503 году)[8]; пан Станиславъ Яркголтъ (9—10 і 11 лістапада 1579 году)[9].

  1. ^ Names in the Low Countries before 1150, Kees Nieuwenhuijsen Living History Studies (Studies about The Netherlands during Middle Ages)
  2. ^ Morlet M.-T. Les noms de personne sur le territoire de l’ancienne Gaule du VIe au XIIe siècle. T. I: Les noms issus du germanique continental et les créations gallo-germaniques. — Paris, 1971. P. 40.
  3. ^ Kremer D. Die Germanischen Personennamen in Katalonien // Estudis romànics. Nr. 14, 1972. S. 59.
  4. ^ Kremer D. Die Germanischen Personennamen in Katalonien // Estudis romànics. Nr. 14, 1972. S. 123, 126.
  5. ^ Дайліда А. Пачаткі Вялікага княства Літоўскага: ад стварэння да Крэўскай уніі / Рэц. С. Тарасаў. — Менск, 2019. С. 17.
  6. ^ Förstemann E. W. Altdeutsches Namenbuch. Bd. 1: Personennamen. — Bonn, 1900. S. 771.
  7. ^ Trautmann R. Die altpreußischen Personennamen. — Göttingen, 1925. S. 13.
  8. ^ Lietuvos Metrika. Knyga 6 (1494—1506). — Vilnius, 2007. P. 291.
  9. ^ Акты, издаваемые Виленской комиссией для разбора древних актов. Т. 39. — Вильна, 1915. С. 418—419.