Буціла
| Буціла лац. Buciła | |
| Butila | |
| Паходжаньне | |
|---|---|
| Мова(-ы) | германскія |
| Утворанае ад | Buto + суфікс з элемэнтам -л- (-l-) |
| Іншыя формы | |
| Варыянт(ы) | Бутыла, Батыла, Боцель |
| Вытворныя формы | Пуціла |
| Зьвязаныя артыкулы | |
| якія пачынаюцца з «Буціла» | |
Буціла (Боцель), Бутыла (Батыла) — мужчынскае імя і вытворнае ад яго прозьвішча.
Паходжаньне[рэдагаваць | рэдагаваць крыніцу]
- Асноўны артыкул: Імёны ліцьвінаў
Буціла (Butila) — імя германскага (гоцкага[1]) паходжаньня[2]. Іменная аснова -бут- (-бот-) (імёны ліцьвінаў Бутвід, Бутрык, Вільбут; германскія імёны Botvid, Butariks, Willebut) паходзіць ад усходнегерманскага but- з значэньнем 'корань, камель' (гепідзкае butilo 'камель')[3].
Этымалягічны слоўнік старапольскіх асабовых імёнаў, выдадзены Польскай акадэміяй навук, адзначае гістарычнае бытаваньне ў Польшчы германскага імя Botel[4].
У Прусіі бытавала імя Бутэла (Бутыла, Бутыл): Butele (1267 і 1384 гады)[5], Buthele (1344 год)[5], Butil (1363[6] і 1407 гады[5]), Butyle (1400 год)[5].
Варыянты імя ў гістарычных крыніцах: nobili Georgio Butilowicz (30 траўня 1496 году)[7]; пустовъщины… а Бутилову (12 кастрычніка 1509 году)[8]; до Станеля Бутиловича, мещанина (28 ліпеня 1539 году)[9]; Szirman Boczilowic… Iwan Boczilowic… Ilko Boczilowic… Hryssko Boczilowicz (1558 год)[10]; Sienko Botyło (1560 год)[11]; Mikołay Batela (15 траўня 1567 году)[12]; Bocielewicz (1636 год)[13]; Микулай Степанов сын Бутеля (1655 год)[14]; Jan Bucela (12 ліпеня 1655 году)[15]; Bucelewiczowa Marcinowa (1663 год)[16]; od P. Jerzego Buciły (1690 год)[17]; Stanisław Bucela (1697 год)[18].
Носьбіты[рэдагаваць | рэдагаваць крыніцу]
- Юры Буціла — курклянскі шляхціч, які ўпамінаецца ў рэестры Жамойцкага княства 1690 году
- Ян Казімер Мікалаевіч Буцела — дзяржаўны дзяяч Вялікага Княства Літоўскага, скарбнік пінскі ў 1688—1705 гадох[19]
- Максім Баціла — жыхар вёскі Белага (Полацкае ваяводзтва), які ўпамінаецца ў 1618 годзе[20]
У актах Вялікага Княства Літоўскага ўпаміналіся маёнтак Боцелі (Ботели) і Боцельская пушча ў Вількамірскім павеце[21].
На гістарычнай Лідчыне існуе вёска Буцілы, на гістарычнай Полаччыне — Бацілоўшчына, на гістарычнай Аршаншчыне — Бутэлеўшчына.
Крыніцы[рэдагаваць | рэдагаваць крыніцу]
- ^ Köbler G. Gotisches Wörterbuch. — Leiden — Köln, 1989. S. 101.
- ^ Förstemann E. W. Altdeutsches Namenbuch. Bd. 1: Personennamen. — Bonn, 1900. S. 322.
- ^ Дайліда А. Пачаткі Вялікага княства Літоўскага: ад стварэння да Крэўскай уніі / Рэц. С. Тарасаў. — Менск, 2019. С. 16.
- ^ Słownik etymologiczno-motywacyjny staropolskich nazw osobowych. T. 5: Nazwy osobowe pochodzenia niemieckiego. — Kraków, 1997. S. 21.
- ^ а б в г Trautmann R. Die altpreußischen Personennamen. — Göttingen, 1925. S. 22.
- ^ Pierson W. Altpreußischer Namenkodex // Zeitschrift für Preußische Geschichte und Landeskunde. — Berlin, 1873. S. 297.
- ^ Rowell S. C. Acta primae visitationis diocesis vilnensis anno domini 1522 peractae. Vilniaus Kapitulos Archyvo Liber IIb atkūrimas. — Vilnius, 2015. P. 184.
- ^ Lietuvos Metrika. Knyga 8 (1499—1514). — Vilnius, 1995. P. 327.
- ^ Акты издаваемые Виленской археографической комиссией. Т. 17. — Вильна, 1887. С. 24.
- ^ Писцовая книга Гродненской экономии с прибавлениями, изданная Виленской Комиссией для разбора древних актов. Ч. 1. — Вильна, 1881. С. 205, 208, 285.
- ^ Акты издаваемые Виленской археографической комиссией. Т. 14. — Вильна, 1887. С. 69.
- ^ Акты, издаваемые Виленской Комиссией для разбора древних актов. Т. 25. — Вильна, 1898. С. 104.
- ^ Paknys M. Vilniaus miestas ir miestieèiai 1636 m.: namai, gyventojai, sveèiai. — Vilnius, 2006. P. 169.
- ^ Памятники истории Восточной Европы. Источники 15-17 вв. Том 4. (Monumena Historica Res Gestas Europae Orientalis Illustrantia). Крестоприводная книга шляхты Великого княжества Литовского 1655 г. — Москва — Варшава, 1999. С. 74.
- ^ Акты издаваемые Виленской комиссией для разбора древних актов. Т. 34. — Вильна, 1909. С. 40.
- ^ Pansevič V. Vilniaus miestiečių išsimokslinimas XVII—XVIII a. — Kaunas, 2017. P. 184.
- ^ Metryka Litewska. Rejestry podymnego Welkiego Ksiestwa. Księstwo Żmudzkie 1690 r. — Warszawa, 2009. S. 95.
- ^ Volumina legum: przedruk zbioru praw staraniem XX. Pijarow w Warszawie, od roku 1732 do 1782, wydanego. T. 5. — Petersburg, 1860. S. 424.
- ^ Urzędnicy Wielkiego Księstwa Litewskiego: Spisy. T. 8. Ziemia brzeska i województwo brzeskie XIV—XVIII wiek. — Warszawa, 2020. S. 298.
- ^ Яўген Анішчанка, Инвентарь 1618 г. полоцкой архепископии, Архіў гісторыка Анішчанкі, 5 красавіка 2017 г.
- ^ Indeks alfabetyczny miejscowości dawnego wielkiego Księstwa Litewskiego: A—K (Abakanowicze — Kujany). Wilno, 1929. S. 38.