Ілбуць
| Ілбуць лац. Iłbuć | |
| Ilbuth | |
| Паходжаньне | |
|---|---|
| Мова(-ы) | германскія |
| Утворанае ад | Hilto + Buto |
| Іншыя формы | |
| Зьвязаныя імёны | Buothilt |
| Зьвязаныя артыкулы | |
| якія пачынаюцца з «Ілбуць» | |
Ілбуць — мужчынскае імя.
Паходжаньне[рэдагаваць | рэдагаваць крыніцу]
- Асноўны артыкул: Імёны ліцьвінаў
Ілбут або Гілтыбота (Ilbuth, Hiltiboto) і Бутгілт (Buothilt) — імёны германскага паходжаньня[1]. Іменная аснова -гілд- (-ілт-, -гелт-) (імёны ліцьвінаў Гільцін, Ілгут, Гільтэр; германскія імёны Hiltin, Illgut, Hilder) паходзіць ад германскага hildiō 'бой'[2], а аснова -бут- (-бот-) (імёны ліцьвінаў Бутвід, Бутрык, Вільбут; германскія імёны Botvid, Butariks, Willebut) — ад усходнегерманскага but- з значэньнем 'корань, камель' (гепідзкае butilo 'камель')[3].
Этымалягічны слоўнік старапольскіх асабовых імёнаў, выдадзены Польскай акадэміяй навук, адзначае гістарычнае бытаваньне ў Польшчы германскіх імёнаў Ilbrand (Hildebrand), Hildegundis, Hildewigis, Hildmar, Hiltwin[4].
Варыянты імя ў гістарычных крыніцах: Матеи Илъбутевичъ (1565 год)[5].
Носьбіты[рэдагаваць | рэдагаваць крыніцу]
- Мацей Ілбуцевіч — вількамірскі баярын, які ўпамінаецца ў попісе войска Вялікага Княства Літоўскага 1565 году
Крыніцы[рэдагаваць | рэдагаваць крыніцу]
- ^ Förstemann E. W. Altdeutsches Namenbuch. Bd. 1: Personennamen. — Bonn, 1900. S. 319, 323, 825.
- ^ Słownik etymologiczno-motywacyjny staropolskich nazw osobowych. T. 5: Nazwy osobowe pochodzenia niemieckiego. — Kraków, 1997. S. 103.
- ^ Дайліда А. Пачаткі Вялікага княства Літоўскага: ад стварэння да Крэўскай уніі / Рэц. С. Тарасаў. — Менск, 2019. С. 16.
- ^ Słownik etymologiczno-motywacyjny staropolskich nazw osobowych. T. 5: Nazwy osobowe pochodzenia niemieckiego. — Kraków, 1997. S. 104.
- ^ Popisy wojskowe pospolitego ruszenia Wielkiego Księstwa Litewskiego (1524—1566). — Białystok, 2018. S. 361.