Бутнар
| Бутнар лац. Butnar | |
| Buthneri | |
| Паходжаньне | |
|---|---|
| Мова(-ы) | германскія |
| Утворанае ад | Buto + Nero |
| Іншыя формы | |
| Зьвязаныя імёны | Нарбут |
| Зьвязаныя артыкулы | |
| якія пачынаюцца з «Бутнар» | |
Бутнар — мужчынскае імя.
Паходжаньне[рэдагаваць | рэдагаваць крыніцу]
- Асноўны артыкул: Імёны ліцьвінаў
Бота або Бута (Boto, Buto) і Нора або Нера (Noro, Nero) — імёны германскага паходжаньня[1][2]. Іменная аснова -бут- (-бот-) (імёны ліцьвінаў Бутвід, Бутрык, Вільбут; германскія імёны Botvid, Butariks, Willebut) паходзіць ад усходнегерманскага but- з значэньнем 'корань, камель' (гепідзкае butilo 'камель')[3] або ад асновы -буд- (-бод-)[4], а аснова -нар- (-нор-) (імёны ліцьвінаў Нарэла, Нарвід, Нарымунт; германскія імёны Narelo, Norvid, Normund) — ад гоцкага nasjan 'захоўваць, ратаваць'[5], стараверхненямецкага -neri 'уратаваньне, утрыманьне'[6]. Такім парадкам, імя Бутнар азначае «захаваны корань» (тое ж, што і імя Нарбут)[7].
Этымалягічны слоўнік старапольскіх асабовых імёнаў, выдадзены Польскай акадэміяй навук, адзначае гістарычнае бытаваньне ў Польшчы германскага імя Butner (Botner)[8]: Bothner (1392 і 1415 гады), Bothener (1395 год), Botner (1398 і 1461 гады), Buthneri (1470—1480 гады)[9].
У 1612 годзе ў Каралявецкім унівэрсытэце навучаўся Matthias Butnerus, Neidenburgensis Borussus, у 1616 годзе — Christophorus Butner, Grudentinus Borussus, у 1639 годзе — Wilhelmus Bütner, Regiomontanus Borussus, у 1642 годзе — Bernhardus Butnerus, Regiomontanus Prussus[10].
Варыянты імя ў гістарычных крыніцах: люди… Ейборъ а Бутнаръ (21 жніўня 1480 году)[11]; Бутнаръ Друсутевичъ (1524 год)[12]; Леско Боднаренко… Костюк Боднаров (1649 год)[13].
Носьбіты[рэдагаваць | рэдагаваць крыніцу]
- Мікалай Ботнэр (Mikołaj Botner) — кракаўскі мешчанін, які ўпамінаецца ў 1410 годзе[14]
- Філіп Ботнэр (Filipi Botner) — кракаўскі мешчанін, які ўпамінаецца ў 1444 годзе[15]
- Філіп Гаўрылавіч Боднер — натарыюс Ковенскага акруговага суду на 1897 году[16]
Боднэры (Bodner) гербу Котвіч — шляхецкі род Рэчы Паспалітай зь Львова[17].
Буднэры (Budner) — шляхецкі род Рэчы Паспалітай зь Інаўрацлаўскага ваяводзтва[18]
Глядзіце таксама[рэдагаваць | рэдагаваць крыніцу]
Крыніцы[рэдагаваць | рэдагаваць крыніцу]
- ^ Förstemann E. W. Altdeutsches Namenbuch. Bd. 1: Personennamen. — Bonn, 1900. S. 320—321, 1168.
- ^ Morlet M.-T. Les noms de personne sur le territoire de l’ancienne Gaule du VIe au XIIe siècle. T. I: Les noms issus du germanique continental et les créations gallo-germaniques. — Paris, 1971. P. 172.
- ^ Дайліда А. Пачаткі Вялікага княства Літоўскага: ад стварэння да Крэўскай уніі / Рэц. С. Тарасаў. — Менск, 2019. С. 16.
- ^ Słownik etymologiczno-motywacyjny staropolskich nazw osobowych. T. 5: Nazwy osobowe pochodzenia niemieckiego. — Kraków, 1997. S. 21.
- ^ Дайліда А. Пачаткі Вялікага княства Літоўскага: ад стварэння да Крэўскай уніі / Рэц. С. Тарасаў. — Менск, 2019. С. 18.
- ^ Słownik etymologiczno-motywacyjny staropolskich nazw osobowych. T. 5: Nazwy osobowe pochodzenia niemieckiego. — Kraków, 1997. S. 187.
- ^ Дайліда А. Пачаткі Вялікага княства Літоўскага: ад стварэння да Крэўскай уніі / Рэц. С. Тарасаў. — Менск, 2019. С. 24.
- ^ Słownik etymologiczno-motywacyjny staropolskich nazw osobowych. T. 5: Nazwy osobowe pochodzenia niemieckiego. — Kraków, 1997. S. 28.
- ^ Słownik staropolskich nazw osobowych. T. 1. — Wrocław, 1965—1967. S. 128.
- ^ Die matrikel der Universität Königsberg i. Pr. Bd. 1: Die Immatrikulationen von 1544—1656. — Leipzig, 1910. S. 203, 223, 402, 435.
- ^ Литовская метрика. Т. 1. — Петербург, 1903. С. 1377.
- ^ Археографический сборник документов, относящихся к истории Северо-западной Руси. Т. 8. — Вильна, 1870. С. 127.
- ^ Реєстр Війська Запорозького 1649 року. — К., 1995. С. 341, 400.
- ^ Katalog testamentów z krakowskich ksiąg miejskich do 1550 roku. — Warszawa, 2017. S. 55.
- ^ Katalog testamentów z krakowskich ksiąg miejskich do 1550 roku. — Warszawa, 2017. S. 86.
- ^ Памятная книжка Ковенской губернии на 1898 год. — Ковна, 1897. С. 181.
- ^ Polska encyklopedja szlachecka. T. 4. — Warszawa, 1936. S. 215.
- ^ Polska encyklopedja szlachecka. T. 4. — Warszawa, 1936. S. 296.