Галабут
| Галабут лац. Hałabut | |
| Halboth | |
| Паходжаньне | |
|---|---|
| Мова(-ы) | германскія |
| Утворанае ад | Halo + Boto |
| Іншыя формы | |
| Варыянт(ы) | Галобут |
| Зьвязаныя артыкулы | |
| якія пачынаюцца з «Галабут» | |
Галабу́т — мужчынскае імя і вытворнае ад яго прозьвішча Галобут.
Паходжаньне[рэдагаваць | рэдагаваць крыніцу]
- Асноўны артыкул: Імёны ліцьвінаў
Гэлібота, пазьней Гальбат (Heliboto, Halboth[1]) — імя германскага паходжаньня[2]. Іменная аснова гал- (гел-) (імёны ліцьвінаў Галень, Гельман, Гальмонт; германскія імёны Hellinus, Hallmann, Helmunt) паходзіць ад германскага haliþ 'мужчына, герой'[3], а аснова -бут- (-бот-) (імёны ліцьвінаў Бутвід, Бутрык, Вільбут; германскія імёны Botvid, Butariks, Willebut) — ад усходнегерманскага but- з значэньнем 'корань, камель' (гепідзкае butilo 'камель')[4].
Імя Галабут гістарычна бытавала ў Польшчы: Ostaszъ Holobutъ (1411 год), Holobuth (1411, 1428 і 1470 гады), Pasko, knyaz Holobutowidz (1450 год)[5].
Варыянты імя ў гістарычных крыніцах: Stanisław Hołobut Odrzechowski (1679 год)[6].
Носьбіты[рэдагаваць | рэдагаваць крыніцу]
- Станіслаў Францішак Геранімавіч Галобут Адрахоўскі — дзяржаўны дзяяч Вялікага Княства Літоўскага, чашнік амсьціслаўскі ў 1679 годзе[6]
У актах Вялікага Княства Літоўскага ўпамінаўся фальварак Галабуты[7].
Крыніцы[рэдагаваць | рэдагаваць крыніцу]
- ^ Gottschald M. Deutsche Namenkunde: Unsere Familiennamen nach ihrer Entstehung und Bedeutung. — Berlin, 1982. S. 233.
- ^ Förstemann E. W. Altdeutsches Namenbuch. Bd. 1: Personennamen. — Bonn, 1900. S. 373.
- ^ Słownik etymologiczno-motywacyjny staropolskich nazw osobowych. T. 5: Nazwy osobowe pochodzenia niemieckiego. — Kraków, 1997. S. 89.
- ^ Дайліда А. Пачаткі Вялікага княства Літоўскага: ад стварэння да Крэўскай уніі / Рэц. С. Тарасаў. — Менск, 2019. С. 16.
- ^ Słownik staropolskich nazw osobowych. T. 2. — Wrocław, 1968—1970. S. 308.
- ^ а б Urzędnicy Wielkiego Księstwa Litewskiego: Spisy. T. 9. Województwo mścisławskie XVI—XVIII wiek. — Warszawa, 2019. S. 56.
- ^ Indeks alfabetyczny miejscowości dawnego wielkiego Księstwa Litewskiego: A—K (Abakanowicze — Kujany). Wilno, 1929. S. 203.