Аліхвер
| Аліхвер лац. Alichvier | |
| Olifer | |
| Паходжаньне | |
|---|---|
| Мова(-ы) | германскія |
| Утворанае ад | Ano + Leifi |
| Іншыя формы | |
| Варыянт(ы) | Аліфер, Аліфір |
| Вытворныя формы | Улеб |
| Зьвязаныя артыкулы | |
| якія пачынаюцца з «Аліхвер» | |
Аліхве́р, Аліфе́р (Аліфір) — мужчынскае імя.
Паходжаньне[рэдагаваць | рэдагаваць крыніцу]
- Асноўны артыкул: Імёны ліцьвінаў
Олівэр або Оліфэр (Oliver, Olifer, Olipher[1][2]) — імя германскага паходжаньня, якое выводзяць з паўночнагерманскага імя Anleifr[3] (Óleifr[4], Áleifr[5][6]). Іменная аснова ан- (эн-) (імёны ліцьвінаў Энель, Янвін, Ангот; германскія імёны Enilo, Anoin, Angodus) паходзіць ад гоцкага *ana[7], стараверхненямецкага ano 'дзед, продак'[8], а аснова -леб- (-лейб-, -лейф-) (імя ліцьвінаў Глеб; германскае імя Gudleifr) — ад гоцкага laiba 'заставацца'[9], стараісьляндзкага leifr 'нашчадак'[10][11].
Таксама разглядаецца як народная форма грэцкага імя Элеўтэр (грэц. Ελευθερίος).
Варыянты імя ў гістарычных крыніцах: Ивашку Олиферовичу чотыри чоловеки на Ведреи… Витебъскъ. Брату его Ивашка Олихверовича Симону чоловекъ (1440—1492 гады)[12]; на мещанина полоцкого, на имя на Олифера Кортеня (11 верасьня 1498 году)[13]; дворенинъ нашъ Олиферъ Яковлевичъ (7 красавіка 1506 году[14], 24 студзеня 1516 году[15]); конюхов наших остринских… а Олифера Петрашевича (11 красавіка 1514 году)[16]; в Олифера Манчеиковича (28 траўня 1514 году)[17]; Олиферовая[18], Олифер Кисловичъ[19], Олифер Орефичъ[20], Олифировичи[21] (1528 год); Ворон Алиферович — служъба зуполная (11 чэрвеня 1547 году)[22]; Олихверь (1549 год)[23]; мещане Мозырские… Олиферъ Прихожий… люди… Олиферъ Лобанъ… село Рудые Белки… Гринь Олиферовичь… Степанъ Алиферовичь (1552 год)[24]; Olichwier, Iwan, Liewon a Ochrem Arciussewici… Olffir a Iwassko Skrabaly (1558 год)[25]; Olichfier… Olichwier Onichimowicz (2 траўня 1558 году)[26]; Olichwier p. Woynin… Maciey, Hlib Oliffierowiczy (1561 год)[27]; Marczin, Iwan Olichwierowiczy (1561—1566 гады)[28]; зъ Олихверкомъ… село Литвинки… зъ Олихверомъ… село Ревятичи… Олихверъ, Зиновъ Наумовичи… Яцъ, Сирута, Олихверъ Быковичи (1563 год)[29]; Olichwier Onchimonicz (1563 год)[30]; Ильяшъ Олихверовичъ[31], Ганна Олифирова… Яско Олифіровичъ… Анна Олиферовна… Яско Олихверковичъ… Мартинъ Олиферовичъ з синомъ Гарманомъ… Олихверъ Бояриновичъ… Хома Олихверовичъ… Олихверъ Кутковичъ… Олиферъ Мицковичъ… Еско Драбковичъ з Олихверомъ… Ракъ з Олихверомъ[32] (1566 год); Олиферъ Василькевичъ (24 красавіка 1580 году)[33]; Олихверъ Овдеевичъ (23 жніўня 1585 году)[34]; Сенько Олихверовичъ (29 лістапада 1592 году)[35]; Олиферъ Якововичъ (27 траўня 1594 году)[36]; Olichwier Kononowicz… Illa, Siemion y Olichwier Buszmiczy (30 чэрвеня 1652 году)[37]; p. Olfierowiczowej (1690 год)[38].
Носьбіты[рэдагаваць | рэдагаваць крыніцу]
- Івашка і Сымон Аліхверавіч (Аліферавічы) — літоўскія баяры, якія атрымалі наданьні ад вялікага князя Казімера
- Аліфер Кіславіч — кобрынскі баярын, які ўпамінаецца ў попісе войска Вялікага Княства Літоўскага 1528 году
- Аліфіравічы — віцебскія баяры, якія ўпамінаюцца ў попісе войска ВКЛ 1528 году
- Мартын, Андрэй, Рыгор, Тадэвуш, Ясь, Міхаіл, Сьцяпан, Якуб, Лявон і Андрэй Аліхверы — жыхары вёскі Ятры (Наваградзкае ваяводзтва), якія ўпамінаюцца ў 1769 годзе[39]
Аліфэровічы (Oliferowicz) — літоўскі шляхецкі род зь Вільні[40].
Аліфіровічы (Olifirowicz) — літоўскі шляхецкі род зь Менску[41].
На гістарычнай Ашмяншчыне існуе вёска Аліхверы.
Глядзіце таксама[рэдагаваць | рэдагаваць крыніцу]
Крыніцы[рэдагаваць | рэдагаваць крыніцу]
- ^ The Register of Marriages For the Parish of Edinburgh 1595—1700. — Edinburgh, 1905. P. 526.
- ^ The Register of the Great Seal of Scotland: A. D. 1513—1546. — Edinburgh, 1883. P. 897.
- ^ Brown M. The Baby Name Book. — Greenwich Editions, 1985. P. 491.
- ^ Hanks P., Hodges F., Hardcastle K. A Dictionary of First Names. — Oxford University Press, 2006. P. 287.
- ^ Heggstad L., Hødnebø F., Simensen E. Norrøn Ordbok. — Oslo, 1997.
- ^ Áleifr, Nordic Names
- ^ A // Köbler G. Gotisches Wörterbuch. 4. Aufl, 2014.
- ^ Morlet M.-T. Les noms de personne sur le territoire de l’ancienne Gaule du VIe au XIIe siècle. T. I: Les noms issus du germanique continental et les créations gallo-germaniques. — Paris, 1971. P. 35.
- ^ Morlet M.-T. Les noms de personne sur le territoire de l’ancienne Gaule du VIe au XIIe siècle. T. I: Les noms issus du germanique continental et les créations gallo-germaniques. — Paris, 1971. P. 156.
- ^ Kruken K., Stemshaug O. Norsk Personnamnleksikon. — Det Norske Samlaget, 1995.
- ^ Leifr, Nordic Names
- ^ Lietuvos Metrika. Knyga 3 (1440—1498). — Vilnius, 1998. P. 31.
- ^ Lietuvos Metrika. Knyga 5 (1427—1506). — Vilnius, 2014. P. 108.
- ^ Lietuvos Metrika. Knyga 6 (1494—1506). — Vilnius, 2007. P. 62.
- ^ Lietuvos Metrika. Knyga 9 (1511—1518). — Vilnius, 2002. P. 242.
- ^ Lietuvos Metrika. Knyga 9 (1511—1518). — Vilnius, 2002. P. 144.
- ^ Lietuvos Metrika. Knyga 9 (1511—1518). — Vilnius, 2002. P. 288.
- ^ Перапіс войска Вялікага княства Літоўскага 1528 года. Метрыка Вялікага княства Літоўскага. Кн. 523. — Менск, 2003. С. 99.
- ^ Перапіс войска Вялікага княства Літоўскага 1528 года. Метрыка Вялікага княства Літоўскага. Кн. 523. — Менск, 2003. С. 153.
- ^ Перапіс войска Вялікага княства Літоўскага 1528 года. Метрыка Вялікага княства Літоўскага. Кн. 523. — Менск, 2003. С. 155.
- ^ Перапіс войска Вялікага княства Літоўскага 1528 года. Метрыка Вялікага княства Літоўскага. Кн. 523. — Менск, 2003. С. 156.
- ^ Lietuvos Metrika. Knyga 234 (19) (1546—1548). — Vilnius, 2009. P. 168.
- ^ Документы Московского архива Министерства юстиции. Т. 1. — М., 1897. С. 106.
- ^ Архив Юго-Западной России. Ч. 7, т. 1. — Киев, 1886. С. 626, 641—642.
- ^ Писцовая книга Гродненской экономии с прибавлениями, изданная Виленской Комиссией для разбора древних актов. Ч. 1. — Вильна, 1881. С. 259, 543.
- ^ Акты издаваемые Виленской археографической комиссией. Т. 14. — Вильна, 1887. С. 38, 58.
- ^ Писцовая книга Гродненской экономии с прибавлениями, изданная Виленской Комиссией для разбора древних актов. Ч. 2. — Вильна, 1882. С. 58, 113.
- ^ Писцовая книга бывшего пинского староства составленная по повелению короля Сигизмунда Августа в 1561—1566 годах пинским и кобринским старостой Лаврином Войной. Ч. 1. — Вильна, 1874. С. 300.
- ^ Ревизия Кобринской экономии: составленная в 1563 году королевским ревизором Дмитрием Сапегой. — Вильна, 1876. С. 6, 76, 251.
- ^ Писцовая книга Гродненской экономии с прибавлениями, изданная Виленской Комиссией для разбора древних актов. Ч. 2. — Вильна, 1882. С. 497.
- ^ Акты издаваемые Виленской археографической комиссией. Т. 14. — Вильна, 1887. С. 99.
- ^ Документы Московского архива Министерства юстиции. Т. 1. — М., 1897. С. 205, 209, 212—213, 243, 300, 325, 410, 425 430—431.
- ^ Акты издаваемые Виленской археографической комиссией. Т. 14. — Вильна, 1887. С. 222.
- ^ Акты издаваемые Виленской археографической комиссией. Т. 14. — Вильна, 1887. С. 338.
- ^ Акты издаваемые Виленской археографической комиссией. Т. 14. — Вильна, 1887. С. 438.
- ^ Акты издаваемые Виленской археографической комиссией. Т. 14. — Вильна, 1887. С. 495.
- ^ Акты, издаваемые Виленской Комиссией для разбора древних актов. Т. 25. — Вильна, 1898. С. 356—357.
- ^ Metryka Litewska. Rejestry podymnego Welkiego Ksiestwa. Województwo wileńskie 1690 r. — Warszawa, 1989. S. 116.
- ^ Яўген Анішчанка, Ятры инвентарь 1769 тихинка, черневичи, кобыльники, Архіў гісторыка Анішчанкі, 25 лютага 2016 г.
- ^ Malewski Cz. Rodziny szlacheckie na Litwie w XIX wieku. — Warszawa, 2016. S. 687.
- ^ Ciechanowicz J. Rody rycerskie Wielkiego Księstwa Litewskiego. T. 6. — Rzeszów, 2006. S. 259.