Білімін

Зьвесткі зь Вікіпэдыі — вольнай энцыкляпэдыі
Паходжаньне
Мова(-ы) германскія
Утворанае ад Bilo + Minno
Іншыя формы
Варыянт(ы) Більмін
Вытворныя формы Більман
Зьвязаныя артыкулы
якія пачынаюцца з «Білімін»

Білімін, Більмін — мужчынскае імя і вытворнае ад яго прозьвішча.

Паходжаньне[рэдагаваць | рэдагаваць крыніцу]

Асноўны артыкул: Імёны ліцьвінаў

Біла (Bilo) і Міна (Minno) — імёны германскага паходжаньня[1]. Іменная аснова біл- (імёны ліцьвінаў Біліка, Білін, Більвін; германскія імёны Biliko, Bilin, Biliwin) паходзіць ад гоцкага *bili 'баявая сякера'[2], а аснова -мін- (-мен-) (імёны ліцьвінаў Мінят, Асьміна, Гальмін; германскія імёны Miniatus, Osminna, Galmin) — ад гоцкага minan 'менаваць, памятаць, любіць'[3], minthi 'памяць'[4]. Адзначалася германскае імя Biliman (Billmann, Bill-mann)[5]

Варыянты імя ў гістарычных крыніцах: cum Nicolao Bylymyn[6], Nicolaus Bylimyn[7], Nicolaum Bylimyn[8] (2 кастрычніка 1413 году); в людеи наших дорсуничанъ… Козбора Билминовича (22 ліпеня 1501 году)[9]; Богданъ Бильминовичъ (1528 год)[10]; pana Jana Bilmina (21 студзеня 1710 году)[11]; Bilminy (1744 год)[12]; Michal Bilmin… Benedykt Bilmin… Antoni Bilmin (27 верасьня 1768 году)[13]; Adam Bilmin… Bartłomiey Bilmin… Michał Bilmin… Józef Bilmin… Jakub Bilmin (5 кастрычніка 1765 году)[14]; Floryan Bilmin (24 сакавіка 1773 году)[15].

Носьбіты[рэдагаваць | рэдагаваць крыніцу]

Міхал і Ян Більміны — шляхцічы Гарадзенскага павету, якія ўпамінаюцца на мяжы XVII і XVIII стагодзьдзяў[16].

Більманы або Більміны гербу Порай — літоўскі шляхецкі род[17].

На гістарычнай Гарадзеншчыне існуе вёска Більміны.

Глядзіце таксама[рэдагаваць | рэдагаваць крыніцу]

Крыніцы[рэдагаваць | рэдагаваць крыніцу]

  1. ^ Förstemann E. W. Altdeutsches Namenbuch. Bd. 1: Personennamen. — Bonn, 1900. S. 304, 1125.
  2. ^ Kremer D. Die Germanischen Personennamen in Katalonien // Estudis romànics. Nr. 14, 1972. S. 85.
  3. ^ Дайліда А. Пачаткі Вялікага княства Літоўскага: ад стварэння да Крэўскай уніі / Рэц. С. Тарасаў. — Менск, 2019. С. 18.
  4. ^ Morlet M.-T. Les noms de personne sur le territoire de l’ancienne Gaule du VIe au XIIe siècle. T. I: Les noms issus du germanique continental et les créations gallo-germaniques. — Paris, 1971. P. 169.
  5. ^ Gottschald M. Deutsche Namenkunde: Unsere Familiennamen nach ihrer Entstehung und Bedeutung. — Berlin, 1982. S. 114.
  6. ^ Akta unji Polski z Litwą, 1385—1791. — Kraków, 1932. S. 54.
  7. ^ Akta unji Polski z Litwą, 1385—1791. — Kraków, 1932. S. 57.
  8. ^ Akta unji Polski z Litwą, 1385—1791. — Kraków, 1932. S. 69.
  9. ^ Lietuvos Metrika. Knyga 6 (1494—1506). — Vilnius, 2007. P. 257.
  10. ^ Перапіс войска Вялікага княства Літоўскага 1528 года. Метрыка Вялікага княства Літоўскага. Кн. 523. — Менск, 2003. С. 95.
  11. ^ Акты издаваемые Виленской археографической комиссией. Т. 7. Акты Городненского гродского суда. — Вильна, 1874. С. 466.
  12. ^ Diecezja Wileńska, 1744, Pawet, 20 лютага 2011 г.
  13. ^ Акты издаваемые Виленской археографической комиссией. Т. 7. Акты Городненского гродского суда. — Вильна, 1874. С. 372.
  14. ^ Акты издаваемые Виленской археографической комиссией. Т. 7. Акты Городненского гродского суда. — Вильна, 1874. С. 400, 409—410.
  15. ^ Акты издаваемые Виленской археографической комиссией. Т. 7. Акты Городненского гродского суда. — Вильна, 1874. С. 383.
  16. ^ Віцько З. Супрацьстаянне палітычных груповак у Гарадзенскім павеце ў 1696―1700 гг. (падчас грамадзянскай вайны ў ВКЛ) // Гарадзенскі палімпсест. 2009. Дзяржаўныя ўстановы і палітычнае жыццё, XV―XX ст.: зборнік матэрыялаў ІІ Міжнароднай навуковай канферэнцыі, лістапад 2009 г., г. Гродна / пад рэдакцыяй А. Смаленчука, Н. Сліж. — Гародня, 2009. С. 217.
  17. ^ Гербоўнік беларускай шляхты. Т. 2. — Менск, 2007. С. 169, 525.