Сань

	Сань; лац. Sań
	Sanno
Паходжаньне
Мова(-ы)	германскія
Іншыя формы
Вытворныя формы	Суна
Зьвязаныя імёны	Санель, Сангушка
Зьвязаныя артыкулы
	якія пачынаюцца з «Сань»

Сань — мужчынскае імя.

Паходжаньне

Сана, пазьней Сэнэ (Sanno, Senne) — імя германскага паходжаньня^[1]. Іменная аснова сан- (сен-), магчыма, паходзіць ад гоцкага *swans 'лебедзь'^[2]. Сярод ліцьвінаў бытавала імя Санель (Сяніла), адзначалася германскае імя Sanilo (Senilo).

Этымалягічны слоўнік старапольскіх асабовых імёнаў, выдадзены Польскай акадэміяй навук, адзначае гістарычнае бытаваньне ў Польшчы германскага імя Sanna (Sanne)^[3].

У Прусіі бытавалі імёны: Sanna (1408 год)^[4], Sangal^[a], Sangawe / Sangaw (1355 і 1385 гады), Sangite / Sangede / Sangit / Sengede (1297 і 1378 гады), Sangaude / Sangawde^[b] (1394, 1396 і 1401 гады), Sangot^[c], Sangunde^[d] (1388, 1391 і 1399 гады), Saneythe (1333 год)^[10].

Варыянты імя ў гістарычных крыніцах: подданный господарьский сорока Демидского Величко Саневичъ (22 сьнежня 1540 году)^[11]^[e].

Носьбіты

Саневічы — літоўскі шляхецкі род^[16].

Заўвагі

^ Адзначалася старажытнае германскае імя Sangallo^[5]
^ Адзначалася старажытнае германскае імя *Sunigaut^[6]^[7]^[8]
^ Адзначалася старажытнае германскае імя Sunegod^[6]
^ Адзначалася старажытнае германскае імя Senegundis^[9]
^
Таксама:
- Сангін: бояр ейшышских… Санкгиновичи (1494 год, 19 студзеня 1526 году)^[12];
- Санкант (адзначалася старажытнае германскае імя Senegundis^[9], Senegondis^[13], Sanegond^[14]): Павел Санькантовичъ (1528 год)^[15]

Крыніцы

^ Förstemann E. W. Altdeutsches Namenbuch. Bd. 1: Personennamen. — Bonn, 1900. S. 1295.
^ Kremer D. Die Germanischen Personennamen in Katalonien // Estudis romànics. Nr. 14, 1972. S. 197.
^ Słownik etymologiczno-motywacyjny staropolskich nazw osobowych. T. 5: Nazwy osobowe pochodzenia niemieckiego. — Kraków, 1997. S. 218.
^ Trautmann R. Die altpreußischen Personennamen. — Göttingen, 1925. S. 89.
^ Schmittlein R. Noms de personnes germaniques peu connus dans le Libro di Montaperti // Revue internationale d’onomastique. Nr. 1, 1960. P. 49—50.
^ ^а ^б Forssner T. Continental-Germanic Personal Names in England in Old and Middle English Times. — Uppsala, 1916. P. 226.
^ Björkman E. Ältere englische Personennamen mit. -god, -got im zweiten Gliede // Englische Studien. Bd. 51, 1918. S. 174.
^ Zachrisson R. E. Notes on Early English Names in -god, -got // Englische Studien. Bd. 50, 1917. S. 201.
^ ^а ^б Förstemann E. W. Altdeutsches Namenbuch. Bd. 1: Personennamen. — Bonn, 1900. S. 1296.
^ Trautmann R. Die altpreußischen Personennamen. — Göttingen, 1925. S. 87—88.
^ Акты издаваемые Виленской археографической комиссией. Т. 17. Акты Гродненского земского суда. — Вильна, 1890. С. 245.
^ Lietuvos Metrika. Knyga 224 (4) (1522—1530). — Vilnius, 1997. P. 191.
^ El monestir de Sant Llorenç del Munt sobre Terrassa. Diplomatari dels segles X i XI, Fundació Noguera. Vol. 3. — Barcelona, 1995. P. 1405.
^ Jean Tosti, Origine et popularité du nom SENNEGOND, Geneanet
^ Перапіс войска Вялікага княства Літоўскага 1528 года. Метрыка Вялікага княства Літоўскага. Кн. 523. — Менск, 2003. С. 164.
^ Сьпіс шляхецкіх родаў, прозьвішчы якіх пачынаюцца на С, Згуртаваньне беларускай шляхты

[6] Адзначалася старажытнае германскае імя Sangallo^[5]

[10] Адзначалася старажытнае германскае імя *Sunigaut^[6]^[7]^[8]

[11] Адзначалася старажытнае германскае імя Sunegod^[6]

[13] Адзначалася старажытнае германскае імя Senegundis^[9]

[20] Таксама:
Сангін: бояр ейшышских… Санкгиновичи (1494 год, 19 студзеня 1526 году)^[12];

Санкант (адзначалася старажытнае германскае імя Senegundis^[9], Senegondis^[13], Sanegond^[14]): Павел Санькантовичъ (1528 год)^[15]

[6] Сангін: бояр ейшышских… Санкгиновичи (1494 год, 19 студзеня 1526 году)^[12];

[7] Санкант (адзначалася старажытнае германскае імя Senegundis^[9], Senegondis^[13], Sanegond^[14]): Павел Санькантовичъ (1528 год)^[15]

[1] Förstemann E. W. Altdeutsches Namenbuch. Bd. 1: Personennamen. — Bonn, 1900. S. 1295.

[2] Kremer D. Die Germanischen Personennamen in Katalonien // Estudis romànics. Nr. 14, 1972. S. 197.

[3] Słownik etymologiczno-motywacyjny staropolskich nazw osobowych. T. 5: Nazwy osobowe pochodzenia niemieckiego. — Kraków, 1997. S. 218.

[4] Trautmann R. Die altpreußischen Personennamen. — Göttingen, 1925. S. 89.

[5] Schmittlein R. Noms de personnes germaniques peu connus dans le Libro di Montaperti // Revue internationale d’onomastique. Nr. 1, 1960. P. 49—50.

[Forssner-1916-226-7] а ^б Forssner T. Continental-Germanic Personal Names in England in Old and Middle English Times. — Uppsala, 1916. P. 226.

[8] Björkman E. Ältere englische Personennamen mit. -god, -got im zweiten Gliede // Englische Studien. Bd. 51, 1918. S. 174.

[9] Zachrisson R. E. Notes on Early English Names in -god, -got // Englische Studien. Bd. 50, 1917. S. 201.

[Fo-1900-1296-12] а ^б Förstemann E. W. Altdeutsches Namenbuch. Bd. 1: Personennamen. — Bonn, 1900. S. 1296.

[14] Trautmann R. Die altpreußischen Personennamen. — Göttingen, 1925. S. 87—88.

[15] Акты издаваемые Виленской археографической комиссией. Т. 17. Акты Гродненского земского суда. — Вильна, 1890. С. 245.

[16] Lietuvos Metrika. Knyga 224 (4) (1522—1530). — Vilnius, 1997. P. 191.

[17] El monestir de Sant Llorenç del Munt sobre Terrassa. Diplomatari dels segles X i XI, Fundació Noguera. Vol. 3. — Barcelona, 1995. P. 1405.

[18] Jean Tosti, Origine et popularité du nom SENNEGOND, Geneanet

[19] Перапіс войска Вялікага княства Літоўскага 1528 года. Метрыка Вялікага княства Літоўскага. Кн. 523. — Менск, 2003. С. 164.

[21] Сьпіс шляхецкіх родаў, прозьвішчы якіх пачынаюцца на С, Згуртаваньне беларускай шляхты

[1]

[2]

[3]

[4]

[a]

[b]

[c]

[d]

[10]

[11]

[e]

[16]

[5]

[6]

[7]

[8]

[9]

[12]

[13]

[14]

[15]

п а р Імёны з асновай сан- (сен-)
Імёны ліцьвінаў	Сань Санель Сангушка
Германскія імёны	Сана (Sanno) Саніла (Sanilo)