Лібэр
| Лібэр лац. Liber | |
| Libheri | |
| Паходжаньне | |
|---|---|
| Мова(-ы) | германскія |
| Утворанае ад | Libo + Heri |
| Іншыя формы | |
| Варыянт(ы) | Лібар |
| Зьвязаныя артыкулы | |
| якія пачынаюцца з «Лібэр» | |
Лібэр, Лібар — мужчынскае імя і вытворнае ад яго прозьвішча.
Паходжаньне
[рэдагаваць | рэдагаваць крыніцу]Лібэр (Libheri, Liberi) — імя германскага паходжаньня[1]. Іменная аснова ліб- (імёны ліцьвінаў Лібэка, Лібель, Лібельт; германскія імёны Libicho, Libila, Libolt) паходзіць ад гоцкага liban 'жыць'[2], а аснова -гер- (-ер-) (імёны ліцьвінаў Герман, Гунтэр, Кіндэр; германскія імёны Herman, Gunter, Kinder) — ад гоцкага harjis[3], германскага heri 'войска, загон' або гоцкага hairus[4], германскага heru 'меч'[5].
Варыянты імя ў гістарычных крыніцах: Мы от рода Рускаго, съли и гостье: Иворъ солъ Игоревъ великаго князя Рускаго… Либиаръ Фастовъ (Аповесьць мінулых часоў)[6]; od imci xiędza Liberowicza… xiądz Hippolitus Liberowicz (30 чэрвеня 1706 году)[7]; Theophilus Liberowicz (1774—1784 гады)[8]; Parafia parafianowska… Liborowszczyzna (1784 год)[9]; Urszula Libor (1864 год)[10].
Носьбіты
[рэдагаваць | рэдагаваць крыніцу]- Крыштап Янавіч і Альжбета Лібэровічы — расенскія зямяне, якія ўпамінаюцца ў 1577 годзе[11]
- Войцех Балтрамеевіч Лібер — упіцкі зямянін, які ўпамінаецца ў 1587 годзе[12]
Лібэры (Liber) гербу Левальт[13] — літоўскі шляхецкі род[14].
На гістарычнай Ашмяншчыне існуе вёска Лібараўшчына, у былым Жамойцкім старостве — Лібэрышкі.
Глядзіце таксама
[рэдагаваць | рэдагаваць крыніцу]Крыніцы
[рэдагаваць | рэдагаваць крыніцу]- ^ Förstemann E. W. Altdeutsches Namenbuch. Bd. 1: Personennamen. — Bonn, 1900. S. 761, 1055.
- ^ Morlet M.-T. Les noms de personne sur le territoire de l’ancienne Gaule du VIe au XIIe siècle. T. I: Les noms issus du germanique continental et les créations gallo-germaniques. — Paris, 1971. P. 162.
- ^ Kremer D. Die Germanischen Personennamen in Katalonien // Estudis romànics. Nr. 14, 1972. S. 143.
- ^ Morlet M.-T. Les noms de personne sur le territoire de l’ancienne Gaule du VIe au XIIe siècle. T. I: Les noms issus du germanique continental et les créations gallo-germaniques. — Paris, 1971. P. 124.
- ^ Дайліда А. Пачаткі Вялікага княства Літоўскага: ад стварэння да Крэўскай уніі / Рэц. С. Тарасаў. — Менск, 2019. С. 17.
- ^ Договор между Русью и Византией (944/945), Fontes historiae Magni Ducatus Lithuaniae
- ^ Акты издаваемые Виленской археографической комиссией. Т. 7. Акты Городненского гродского суда. — Вильна, 1874. С. 426, 430.
- ^ Lebedys J. Lietuvių kalba XVII—XVIII a. viešajame gyvenime. — Vilnius, 1976. P. 38.
- ^ Gawrylczyk B. Dekanat połocki w świetle opisów parafii z 1784 r. — Białystok, 2005. S. 76—77.
- ^ Bujwidze, Geneteka baza Polskiego Towarzystwa Genealogicznego
- ^ Опись документов Виленского центрального архива древних актовых книг. Вып. 1. ― Вильна, 1901. С. 51.
- ^ Опись документов Виленского центрального архива древних актовых книг. Вып. 7. ― Вильна, 1909. С. 273.
- ^ Gajl T. Herby Szlacheckie Rzeczypospolitej Obojga Narodow. — Gdańsk, 2003. S. 288.
- ^ Uruski S. Rodzina, herbarz szlachty polskiej. T. 9. — Warszawa, 1912. S. 81.