Бруна
| Бруна лац. Bruna | |
| Bruno | |
| Паходжаньне | |
|---|---|
| Мова(-ы) | германскія |
| Іншыя формы | |
| Варыянт(ы) | Прун |
| Зьвязаныя імёны | Брунейка |
| Зьвязаныя артыкулы | |
| якія пачынаюцца з «Бруна» | |
Бруна (Прун) — мужчынскае імя і вытворнае ад яго прозьвішча.
Паходжаньне
[рэдагаваць | рэдагаваць крыніцу]Бруна, Брун або Прун (Bruno, Brun, Prun) — імя германскага паходжаньня[1]. Іменная аснова -брун- паходзіць ад германскага brun 'бліскуча карычневы'[2], стараверхненямецкага brunia 'нагруднік, кіраса, кальчуга'[3]. Сярод ліцьвінаў бытавала імя Брунейка, адзначалася германскае імя Brunico.
Этымалягічны слоўнік старапольскіх асабовых імёнаў, выдадзены Польскай акадэміяй навук, адзначае гістарычнае бытаваньне ў Польшчы германскіх імёнаў Bruno (Brun, Bron), Brunik, Brunusz, Brunar[4].
У Прусіі бытавала імя Brune (1350 год)[5].
Варыянты імя ў гістарычных крыніцах: Мы от рода Рускаго, съли и гостье: Иворъ солъ Игоревъ великаго князя Рускаго… Бруны (Аповесьць мінулых часоў)[6][a].
Носьбіты
[рэдагаваць | рэдагаваць крыніцу]- Бруна Квэрфурцкі (974—1009) — місіянэр, Сьвяты
- Джардана Бруна (1548—1600) — італьянскі манах-дамініканец, філёзаф і паэт
- Бруна Крайскі (1911—1990) — дзяржаўны дзяяч Аўстрыі
У актах Вялікага Княства Літоўскага ўпамінаўся маёнтак Брунавішкі (Бруновишки) ва Ўпіцкім павеце[10].
Брунавы (Brunów) — літоўскі шляхецкі род з Упіцкага павету[11].
Пруневіч (Pruniewicz) — прозьвішча, гістарычна зафіксанае на тэрыторыі цяперашняй Летувы[12].
Заўвагі
[рэдагаваць | рэдагаваць крыніцу]Крыніцы
[рэдагаваць | рэдагаваць крыніцу]- ^ Förstemann E. W. Altdeutsches Namenbuch. Bd. 1: Personennamen. — Bonn, 1900. S. 338.
- ^ Morlet M.-T. Les noms de personne sur le territoire de l’ancienne Gaule du VIe au XIIe siècle. T. I: Les noms issus du germanique continental et les créations gallo-germaniques. — Paris, 1971. P. 61.
- ^ Słownik etymologiczno-motywacyjny staropolskich nazw osobowych. T. 5: Nazwy osobowe pochodzenia niemieckiego. — Kraków, 1997. S. 25.
- ^ Słownik etymologiczno-motywacyjny staropolskich nazw osobowych. T. 5: Nazwy osobowe pochodzenia niemieckiego. — Kraków, 1997. S. 26.
- ^ Trautmann R. Die altpreußischen Personennamen. — Göttingen, 1925. S. 20.
- ^ Договор между Русью и Византией (944/945), Fontes historiae Magni Ducatus Lithuaniae
- ^ Förstemann E. W. Altdeutsches Namenbuch. Bd. 1: Personennamen. — Bonn, 1900. S. 340.
- ^ Eule R. Germanische und fremde Personennamen als heutige deutsche Familiennamen // Festschrift zu dem fünfzigjährigen jubiläum des Friedrichs-realgymnasiums in Berlin. — Berlin, 1900. S. 25.
- ^ Lietuvių pavardžių žodynas. T. 1. — Vilnius, 1985. P. 1316.
- ^ Indeks alfabetyczny miejscowości dawnego wielkiego Księstwa Litewskiego: A—K (Abakanowicze — Kujany). Wilno, 1929. S. 47.
- ^ Ciechanowicz J. Rody rycerskie Wielkiego Księstwa Litewskiego. T. 2. — Rzeszów, 2001. S. 140.
- ^ Lietuvių pavardžių žodynas. T. 2. — Vilnius, 1989. P. 518.