Рука (імя)
| Рука лац. Ruka | |
| Rucco | |
| Паходжаньне | |
|---|---|
| Мова(-ы) | германскія |
| Іншыя формы | |
| Варыянт(ы) | Рук, Грук |
| Зьвязаныя імёны | Рокіль, Рукша |
| Зьвязаныя артыкулы | |
| якія пачынаюцца з «Рука» | |
Рука, Рук (Грук) — мужчынскае імя і вытворнае ад яго прозьвішча.
Паходжаньне
[рэдагаваць | рэдагаваць крыніцу]Рука або Рока (Rucco, Rocco) — імя германскага паходжаньня[1]. Іменная аснова хрок- (рок-, рук-) паходзіць ад гоцкага hruk, стараісьляндзкага hrokr 'варона'[2] або стараверхненямецкага (h)ruoho 'грак, сойка'[3]. Сярод ліцьвінаў бытавалі імёны Рокіль (Рукель, Рукля), Рукша. Адзначаліся германскія імёны Rocula (Rochilo), Rocksch.
Этымалягічны слоўнік старапольскіх асабовых імёнаў, выдадзены Польскай акадэміяй навук, адзначае гістарычнае бытаваньне ў Польшчы германскіх імёнаў Ruckus, Rukiel[4].
Варыянты імя ў гістарычных крыніцах: Рукови два чоловеки (1417 год паводле выпісу 5 чэрвеня 1641 году)[5]; тивун берженский Андрушко Рукович (22 сакавіка 1525 году)[6]; Янушъко Руковичъ[7], Шимъко Руковичъ кон. Станко Руковичъ кон.[8], Юри Руковичъ[9], Мартинъ Руковичъ… Панъ Адрушко Pуковичъ[10] (1528 год); люди нашы Вилкейское волости… Михайло Руковичъ (12 сакавіка 1529 году)[11]; Миколай Руковичъ (1567 год)[12]; межы землями бояръ Руковичовъ (5 верасьня 1568 году)[13]; отца Іосифа Груковича (21 студзеня 1636 году)[14]; бояромъ Кгрустевскимъ Петрашу Руку (7 студзеня 1640 году)[15]; Michał Ruk[16], Andrzej Ruk[17], Michał Ruk[18] (1690 год); Parafia Rogowska… Rukiszki, folwark, wieś i karczma (1784 год)[19][a].
Носьбіты
[рэдагаваць | рэдагаваць крыніцу]Рукевічы (Rukiewicz) гербаў Магіла і Ястрабец — літоўскія шляхецкія роды[21].
Руковічы або Рукевічы (Rukowicz, Rukiewicz) Доўмунты (Dowmunt) гербу Гіпацэнтаўр — літоўскі шляхецкі род[21].
У XVI ст. існаваў маёнтак-поле Рукавічы (Руковичи) у Жамойцкім старостве[22].
Заўвагі
[рэдагаваць | рэдагаваць крыніцу]Крыніцы
[рэдагаваць | рэдагаваць крыніцу]- ^ Förstemann E. W. Altdeutsches Namenbuch. Bd. 1: Personennamen. — Bonn, 1900. S. 880.
- ^ Morlet M.-T. Les noms de personne sur le territoire de l’ancienne Gaule du VIe au XIIe siècle. T. I: Les noms issus du germanique continental et les créations gallo-germaniques. — Paris, 1971. P. 135.
- ^ Słownik etymologiczno-motywacyjny staropolskich nazw osobowych. T. 5: Nazwy osobowe pochodzenia niemieckiego. — Kraków, 1997. S. 214.
- ^ Słownik etymologiczno-motywacyjny staropolskich nazw osobowych. T. 5: Nazwy osobowe pochodzenia niemieckiego. — Kraków, 1997. S. 214.
- ^ Jablonskis K. Archyvinės smulkmenos // Praeitis. T. 2. — Kaunas, 1933. P. 428.
- ^ Lietuvos Metrika. Knyga 224 (4) (1522—1530). — Vilnius, 1997. P. 158.
- ^ Перапіс войска Вялікага княства Літоўскага 1528 года. Метрыка Вялікага княства Літоўскага. Кн. 523. — Менск, 2003. С. 88.
- ^ Перапіс войска Вялікага княства Літоўскага 1528 года. Метрыка Вялікага княства Літоўскага. Кн. 523. — Менск, 2003. С. 162.
- ^ Перапіс войска Вялікага княства Літоўскага 1528 года. Метрыка Вялікага княства Літоўскага. Кн. 523. — Менск, 2003. С. 163.
- ^ Перапіс войска Вялікага княства Літоўскага 1528 года. Метрыка Вялікага княства Літоўскага. Кн. 523. — Менск, 2003. С. 172.
- ^ Lietuvos Metrika. Knyga 224 (4) (1522—1530). — Vilnius, 1997. P. 305.
- ^ Литовская метрика. Отд. 1. Ч. 3. — Петроград, 1915. С. 1324.
- ^ Акты, издаваемые Виленской Комиссией для разбора древних актов. Т. 24. — Вильна, 1897. С. 301.
- ^ Вестник Западной России. Т. 4, 1866. С. 2.
- ^ Акты, издаваемые Виленской Комиссией для разбора древних актов. Т. 24. — Вильна, 1897. С. 483.
- ^ Metryka Litewska. Rejestry podymnego Welkiego Ksiestwa. Księstwo Żmudzkie 1690 r. — Warszawa, 2009. S. 205.
- ^ Metryka Litewska. Rejestry podymnego Welkiego Ksiestwa. Księstwo Żmudzkie 1690 r. — Warszawa, 2009. S. 212.
- ^ Metryka Litewska. Rejestry podymnego Welkiego Ksiestwa. Księstwo Żmudzkie 1690 r. — Warszawa, 2009. S. 213.
- ^ Komosa Ł. A. Dekanat wiłkomierski w 1784 r. w świetle opisów parafii. — Białystok, 2013. S. 129, 131.
- ^ Codex epistolaris Vitoldi. — Cracoviae, 1882. P. 23.
- ^ а б Polska encyklopedja szlachecka. T. 10. — Warszawa, 1938. S. 310.
- ^ Спрогис И. Я. Географический словарь древней Жомойтской земли XVI столетия. — Вильна, 1888. С. 282.