Гірык

	Гірык; лац. Hiryk
	Hierica
Паходжаньне
Мова(-ы)	германскія
Утворанае ад	Hiro + суфікс з элемэнтам -к- (-k-)
Зьвязаныя артыкулы
	якія пачынаюцца з «Гірык»

Гірык — мужчынскае імя і вытворнае ад яго прозьвішча.

Паходжаньне

Асноўны артыкул: Імёны ліцьвінаў

Гірыка (Hierica) — імя германскага паходжаньня^[1]. Іменная аснова -гер- (-ер-) (імёны ліцьвінаў Герман, Гунтэр, Кіндэр; германскія імёны Herman, Gunter, Kinder) паходзіць ад гоцкага harjis^[2], германскага heri 'войска, загон' або гоцкага hairus^[3], германскага heru 'меч'^[4].

Этымалягічны слоўнік старапольскіх асабовых імёнаў, выдадзены Польскай акадэміяй навук, адзначае гістарычнае бытаваньне ў Польшчы германскага імя Heryk^[5].

Варыянты імя ў гістарычных крыніцах: Januk Hiryk… Piotr Hiryk… Józef Hiryk (10 траўня 1785 году)^[6].

Крыніцы

^ Förstemann E. W. Altdeutsches Namenbuch. Bd. 1: Personennamen. — Bonn, 1900. S. 845.
^ Kremer D. Die Germanischen Personennamen in Katalonien // Estudis romànics. Nr. 14, 1972. S. 143.
^ Morlet M.-T. Les noms de personne sur le territoire de l’ancienne Gaule du VIe au XIIe siècle. T. I: Les noms issus du germanique continental et les créations gallo-germaniques. — Paris, 1971. P. 124.
^ Дайліда А. Пачаткі Вялікага княства Літоўскага: ад стварэння да Крэўскай уніі / Рэц. С. Тарасаў. — Менск, 2019. С. 17.
^ Słownik etymologiczno-motywacyjny staropolskich nazw osobowych. T. 5: Nazwy osobowe pochodzenia niemieckiego. — Kraków, 1997. S. 43.
^ Акты издаваемые Виленской комиссией для разбора древних актов. Т. 35. — Вильна, 1910. С. 488, 492.

[1] Förstemann E. W. Altdeutsches Namenbuch. Bd. 1: Personennamen. — Bonn, 1900. S. 845.

[2] Kremer D. Die Germanischen Personennamen in Katalonien // Estudis romànics. Nr. 14, 1972. S. 143.

[3] Morlet M.-T. Les noms de personne sur le territoire de l’ancienne Gaule du VIe au XIIe siècle. T. I: Les noms issus du germanique continental et les créations gallo-germaniques. — Paris, 1971. P. 124.

[4] Дайліда А. Пачаткі Вялікага княства Літоўскага: ад стварэння да Крэўскай уніі / Рэц. С. Тарасаў. — Менск, 2019. С. 17.

[5] Słownik etymologiczno-motywacyjny staropolskich nazw osobowych. T. 5: Nazwy osobowe pochodzenia niemieckiego. — Kraków, 1997. S. 43.

[6] Акты издаваемые Виленской комиссией для разбора древних актов. Т. 35. — Вильна, 1910. С. 488, 492.

[1]

[2]

[3]

[4]

[5]

[6]