Івар
| Івар лац. Ivar | |
| Ivar | |
| Паходжаньне | |
|---|---|
| Мова(-ы) | германскія |
| Утворанае ад | Ivo + Hari |
| Зьвязаныя артыкулы | |
| якія пачынаюцца з «Івар» | |
Івар — мужчынскае імя.
Паходжаньне[рэдагаваць | рэдагаваць крыніцу]
- Асноўны артыкул: Імёны ліцьвінаў
Івар (Ivar, *Iwahar[1][2]) — імя германскага паходжаньня[3]. Іменная аснова іў- паходзіць ад стараісьляндзкага yr 'ціс'[4] ('лук'[5][6]), а аснова -гер- (-ер-) (імёны ліцьвінаў Герман, Гунтэр, Кіндэр; германскія імёны Herman, Gunter, Kinder) — ад гоцкага harjis[7], германскага heri 'войска, загон' або гоцкага hairus[8], германскага heru 'меч'[9].
Варыянты імя ў гістарычных крыніцах: Мы от рода Рускаго, съли и гостье: Иворъ солъ Игоревъ великаго князя Рускаго (Аповесьць мінулых часоў)[10]; Юревъского пути слуги панъсырныи… Зубовъ Ивор, панъсыръныи (каля 1492 году)[11]; Иворъ же Геденевичъ (Ніканаўскі летапіс)[12].
Носьбіты[рэдагаваць | рэдагаваць крыніцу]
- Івар Відфамнэ — легендарны данскі конунг VII стагодзьдзя
- Івар Рагнарсон († каля 873) — легендарны водца дацкіх вікінгаў
- Івар Гедзеневіч — дружыньнік вялікага князя кіеўскага, які ўпамінаецца пад 1159 годам[13]
- Івар (Івор) Зубаў — літоўскі баярын, які ўпамінаецца каля 1492 году
Глядзіце таксама[рэдагаваць | рэдагаваць крыніцу]
Крыніцы[рэдагаваць | рэдагаваць крыніцу]
- ^ Hornby R. Danske navne — Træk af navngivningens historie. — G. E. C. Gads Forlag, 1951.
- ^ *Iwa-har, Nordic Names
- ^ Гиппиус А. А. Скандинавский след в истории новгородского боярства (имя посадника Якуна из рода Гюрятиничей—Роговичей) // Slavica Helsingiensia. № 27, 2006. C. 99.
- ^ Morlet M.-T. Les noms de personne sur le territoire de l’ancienne Gaule du VIe au XIIe siècle. T. I: Les noms issus du germanique continental et les créations gallo-germaniques. — Paris, 1971. P. 148.
- ^ YR, Nordic Names
- ^ Heggstad L., Hødnebø F., Simensen E. Norrøn Ordbok. — Oslo, 1997.
- ^ Kremer D. Die Germanischen Personennamen in Katalonien // Estudis romànics. Nr. 14, 1972. S. 143.
- ^ Morlet M.-T. Les noms de personne sur le territoire de l’ancienne Gaule du VIe au XIIe siècle. T. I: Les noms issus du germanique continental et les créations gallo-germaniques. — Paris, 1971. P. 124.
- ^ Дайліда А. Пачаткі Вялікага княства Літоўскага: ад стварэння да Крэўскай уніі / Рэц. С. Тарасаў. — Менск, 2019. С. 17.
- ^ Договор между Русью и Византией (944/945), Fontes historiae Magni Ducatus Lithuaniae
- ^ Lietuvos Metrika. Knyga 4 (1479—1491). — Vilnius, 2006. P. 158.
- ^ ПСРЛ. Т. 9. — СПб., 1862. С. 219.
- ^ Тупиков Н. М. Словарь древнерусских личных собственных имен. — СПб., 1903. С. 514.