Вайнейка
| Вайнейка лац. Vajniejka | |
| Wonnecke Weinecke | |
| Паходжаньне | |
|---|---|
| Мова(-ы) | германскія |
| Утворанае ад | Uuenna + суфікс з элемэнтам -к- (-k-) Weine + суфікс з элемэнтам -к- (-k-) |
| Іншыя формы | |
| Варыянт(ы) | Ванейка, Вайнэка, Вайніка |
| Вытворныя формы | Вінка |
| Зьвязаныя артыкулы | |
| якія пачынаюцца з «Вайнейка» | |
Вайнейка (Ванейка), Вайнэка (Вайніка) — мужчынскае імя і вытворнае ад яго прозьвішча.
Паходжаньне
[рэдагаваць | рэдагаваць крыніцу]Вуніка або Вунека, пазьней таксама Вонэка (Vunnico, Vunnecho, Wunneke[1], Wonnecke[2]) і Вайнэка (Weinecke[3]) — імёны германскага паходжаньня[4]. Іменная аснова -вуйн- (-войн-, -вун-) (імёны ліцьвінаў Вайніла, Войнар, Войнат; германскія імёны Vuinla, Wunar, Wonnat) паходзіць ад старагерманскага wunna, гоцкага wunands 'шчаснасьць, задаволенасьць', ісьляндзкага vænn 'прыемны', нямецкага gewohnt 'задаволены'[5] або ад асновы -він- (-вайн-)[6].
У Прусіі бытавала імя Воніка: Woniko (1360 год)[7].
Варыянты імя ў гістарычных крыніцах: Воинег писал Журяговиць полоцянин (XI—XII ст.)[8]; Кореиве Воинеиковичу Щербишки под княземъ Иваном Манкою (1440—1492 гады)[9]; Воинеико (7 лістапада 1442 году)[10]; Лютъко Воинеиковичъ (1528 год)[11]; Мартинъ Войниковичъ (1567 год)[12]; Вуиник Дмитренко… Вуникь Храпенко (1649 год)[13]; Alukiewiczowa Symonowa Ewa (Woneykowna) (16 сакавіка 1724 году)[14].
Носьбіты
[рэдагаваць | рэдагаваць крыніцу]- Карэйва Вайнейкавіч — літоўскі баярын, які атрымаў наданьне ад вялікага князя Казімера
- Лютка Вайнейкавіч — упіцкі баярын, які ўпамінаецца ў попісе войска Вялікага Княства Літоўскага 1528 году
- Юры Стэфанавіч Вайняйковіч — упіцкі зямянін, які ўпамінаецца ў 1614 годзе[15]
Вайнэкі-Тамкевічы (Woyneko-Tomkiewicz) — літоўскі шляхецкі род[16].
Вайнікевічы (Wojnikiewicz) гербу Прыяцель — літоўскі шляхецкі род з Ваўкавыскага павету[17].
Назву Вайнікішкі маюць вёска і возера на гістарычнай Браслаўшчыне.
Крыніцы
[рэдагаваць | рэдагаваць крыніцу]- ^ Lüneburgs ältestes Stadtbuch und Verfestungsregister. — Hannover und Leipzig, 1903. S. L.
- ^ Eule R. Germanische und fremde Personennamen als heutige deutsche Familiennamen // Festschrift zu dem fünfzigjährigen jubiläum des Friedrichs-realgymnasiums in Berlin. — Berlin, 1900. S. 65.
- ^ Eule R. Germanische und fremde Personennamen als heutige deutsche Familiennamen // Festschrift zu dem fünfzigjährigen jubiläum des Friedrichs-realgymnasiums in Berlin. — Berlin, 1900. S. 64.
- ^ Förstemann E. W. Altdeutsches Namenbuch. Bd. 1: Personennamen. — Bonn, 1900. S. 1664.
- ^ Дайліда А. Пачаткі Вялікага княства Літоўскага: ад стварэння да Крэўскай уніі / Рэц. С. Тарасаў. — Менск, 2019. С. 17.
- ^ Schmittlein R. Toponymes finnois et germaniques en Lituanie // Revue internationale d’onomastique. Nr. 2, 1948. P. 102.
- ^ Pierson W. Altpreußischer Namenkodex // Zeitschrift für Preußische Geschichte und Landeskunde. — Berlin, 1873. S. 738.
- ^ Варонін В. Гордин А. М. «…А потом забралася до Рыма». Граффито полоцкого странника XII века в Италии. Полоцк, 2023. 79 с. // Беларускі гістарычны агляд, 2024.
- ^ Lietuvos Metrika. Knyga 3 (1440—1498). — Vilnius, 1998. P. 55.
- ^ Lietuvos Metrika. Knyga 3 (1440—1498). — Vilnius, 1998. P. 67.
- ^ Перапіс войска Вялікага княства Літоўскага 1528 года. Метрыка Вялікага княства Літоўскага. Кн. 523. — Менск, 2003. С. 101.
- ^ Литовская метрика. Отд. 1. Ч. 3. — Петроград, 1915. С. 872.
- ^ Реєстр Війська Запорозького 1649 року. — К., 1995. С. 251, 283.
- ^ Pansevič V. Vilniaus miestiečių išsimokslinimas XVII—XVIII a. — Kaunas, 2017. P. 183.
- ^ Опись документов Виленского центрального архива древних актовых книг. Вып. 8. ― Вильна, 1912. С. 381.
- ^ Polska encyklopedja szlachecka. T. 12. — Warszawa, 1939. S. 216.
- ^ Ciechanowicz J. Rody rycerskie Wielkiego Księstwa Litewskiego. T. 5. — Rzeszów, 2001. S. 43.