Балдыка
| Балдыка лац. Bałdyka | |
| Baldiko | |
| Паходжаньне | |
|---|---|
| Мова(-ы) | германскія |
| Утворанае ад | Bald + суфікс з элемэнтам -к- (-k-) |
| Іншыя формы | |
| Варыянт(ы) | Бальдыка, Болдык, Бальцік, Больцік |
| Зьвязаныя артыкулы | |
| якія пачынаюцца з «Балдыка» | |
Балдыка (Болдыка, Болдык), Бальдыка (Бальцік, Больцік) — мужчынскае імя і вытворнае ад яго прозьвішча.
Паходжаньне
[рэдагаваць | рэдагаваць крыніцу]Бальдыка або Балдыка (Baldiko, Baldicke[1], Baldiho) — імя германскага паходжаньня[2]. Іменная аснова -балд- (-болд-, -болт-) (імёны ліцьвінаў Бірыбольд, Румбольд, Рыбалт; германскія імёны Beribald, Rumbold, Ribald) паходзіць ад гоцкага *balth, стараверхненямецкага bald 'сьмелы, адважны'[3][4].
Адпаведнасьць імя Баўдзейка германскаму імю Baltichus (Baldiho) сьцьвердзіў францускі лінгвіст-германіст Раймонд Шмітляйн, які на падставе шматгадовых дасьледаваньняў прыйшоў да высноваў пра германскае паходжаньне літоўскіх уласных імёнаў[5].
Пад 1446 годам у Польшчы адзначалася вёска Baldiky (пазьнейшая Bełdyki) каля Макава Мазавецкага (цяпер Мазавецкае ваяводзтва)[6].
Варыянты імя ў гістарычных крыніцах: Станиславъ Балъдыка самъ. Матеи Балдычичъ самъ (1528 год)[7]; Bołdyka (1571 год)[8]; Balcikowna (1671—1681 гады)[9]; Piotrok Boltcik, słobożanin. Syn — Ambros. Bracia: Symon, Iwan (1722 год)[10].
Носьбіты
[рэдагаваць | рэдагаваць крыніцу]- Станіслаў Балдыка і Мацей Бальдычыч — бельскія баяры, якія ўпамінаюцца ў попісе войска Вялікага Княства Літоўскага 1528 году
Болдыкі (Bołdyk) гербу Юнчык — літоўскі шляхецкі род[11].
У актах Вялікага Княства Літоўскага ўпаміналася вёска Болдзікава (Болдиково) у Амсьціслаўскім ваяводзтве[12].
Крыніцы
[рэдагаваць | рэдагаваць крыніцу]- ^ Heintze A. Die deutschen Familien-Namen, geschichtlich, geographisch, sprachlich. — Halle, 1903. S. 106.
- ^ Förstemann E. W. Altdeutsches Namenbuch. Bd. 1: Personennamen. — Bonn, 1900. S. 236.
- ^ Morlet M.-T. Les noms de personne sur le territoire de l’ancienne Gaule du VIe au XIIe siècle. T. I: Les noms issus du germanique continental et les créations gallo-germaniques. — Paris, 1971. P. 50.
- ^ Słownik etymologiczno-motywacyjny staropolskich nazw osobowych. T. 5: Nazwy osobowe pochodzenia niemieckiego. — Kraków, 1997. S. 10.
- ^ Schmittlein R. Les noms d’eau de la Lituanie (suite) // Revue internationale d’onomastique. Nr. 1, 1964. P. 18.
- ^ Непокупный А. П. Названия ятвяжских сел на -ища в галицкой части Ипатьевской летописи // Балто-славянские этноязыковые контакты. — Москва, 1980. С. 172.
- ^ Перапіс войска Вялікага княства Літоўскага 1528 года. Метрыка Вялікага княства Літоўскага. Кн. 523. — Менск, 2003. С. 131.
- ^ Antroponimia Polski od XVI do końca XVIII wieku. T. 1: A—G. — Kraków, 2007. S. 243.
- ^ Zinkevičius Z. Lietuvių antroponimika: Vilniaus lietuvių asmenvardžiai XVII a. pradžioje. — Vilnius, 1977. P. 122.
- ^ Историко-юридические материалы, извлеченные из актовых книг губерний Витебской и Могилевской, хранящихся в Центральном архиве в Витебске. Вып. 27. — Витебск, 1898. С. 292.
- ^ Ciechanowicz J. Rody rycerskie Wielkiego Księstwa Litewskiego. T. 6. — Rzeszów, 2006. S. 48.
- ^ Indeks alfabetyczny miejscowości dawnego wielkiego Księstwa Litewskiego: A—K (Abakanowicze — Kujany). Wilno, 1929. S. 31.