Велейка
| Велейка лац. Vielejka | |
| Weleka | |
| Паходжаньне | |
|---|---|
| Мова(-ы) | германскія |
| Утворанае ад | Welo + суфікс з элемэнтам -к- (-k-) |
| Іншыя формы | |
| Варыянт(ы) | Веліка, Велека, Вялейка |
| Зьвязаныя артыкулы | |
| якія пачынаюцца з «Велейка» | |
Ве́лейка (Ве́лека, Ве́ліка) або Вяле́йка — мужчынскае імя.
Паходжаньне
[рэдагаваць | рэдагаваць крыніцу]Веліка або Велека (Weliko, Weleka) — імя германскага паходжаньня[1]. Іменная аснова вел- (імёны ліцьвінаў Велют, Вяльмонт, Велерат; германскія імёны Welut, Welamunt, Welarat) паходзіць ад стараісьляндзкага welja 'абіраць' або стараангельскага wela 'багацьце, дастатак'[2].
Варыянты імя ў гістарычных крыніцах: а Станеву землю Велеиковича (21 чэрвеня 1510 году)[3]; у Лесницъкомъ селе осмънадцат служоб людеи, на имя… Можель Великович (23 траўня 1539 году)[4]; Kurylo a Waszko Wieliekowiczy (1558 год)[5]; Marianna Wielikowa (1688 год)[6]; Eva Wielikowa (1722 год)[7]; Wieleyka (1744 год)[8]; Catharina Weleykowa (26 траўня 1788 году)[9].
Носьбіты
[рэдагаваць | рэдагаваць крыніцу]На гістарычнай Ашмяншчыне існуе места Вялейка.
Крыніцы
[рэдагаваць | рэдагаваць крыніцу]- ^ Förstemann E. W. Altdeutsches Namenbuch. Bd. 1: Personennamen. — Bonn, 1900. S. 1551.
- ^ Morlet M.-T. Les noms de personne sur le territoire de l’ancienne Gaule du VIe au XIIe siècle. T. I: Les noms issus du germanique continental et les créations gallo-germaniques. — Paris, 1971. P. 220.
- ^ Lietuvos Metrika. Knyga 8 (1499—1514). — Vilnius, 1995. P. 358.
- ^ Lietuvos Metrika. Knyga 20 (1536—1539). — Vilnius, 2010. P. 263.
- ^ Писцовая книга Гродненской экономии с прибавлениями, изданная Виленской Комиссией для разбора древних актов. Ч. 1. — Вильна, 1881. С. 116.
- ^ Obst J. Rachunki miasta Wilna // Litwa i Ruś. Z. 7—9, 1913. S. 114.
- ^ Pasvalio Šv. Jono Krikštytojo parapijos jungtuvių įrašai 1706—1729 m., Nepriklausomas virtualus archyvas GENMETRIKA
- ^ Diecezja Wileńska, 1744, Pawet, 20 лютага 2011 г.
- ^ Sẽnosios Pasvalio bažnyčios knygos. IX. 1788—1794 metų mirties metrikų knyga. — Savilaida, 2016. P. 74.