Данейка

	Данейка; лац. Daniejka
	Danica
Паходжаньне
Мова(-ы)	германскія
Утворанае ад	Dano + суфікс з элемэнтам -к- (-k-)
Іншыя формы
Варыянт(ы)	Дэнейка
Зьвязаныя артыкулы
	якія пачынаюцца з «Данейка»

Данейка, Дэнейка — мужчынскае імя і вытворнае ад яго прозьвішча.

Паходжаньне

Даніка, Дэнека, Данка або Танека (Danica^[1], Deneca^[2], Denecke^[3], Denicke^[4], Dänicke^[5], Danko^[6], Tannecha) — імя германскага паходжаньня^[7]. Іменная аснова дан- (дэн-) (імёны ліцьвінаў Дзенгель, Данар; германскія імёны Dengel, Danhari) паходзіць ад гоцкага *dans 'датчанін'^[8] або стараангельскага denu 'даліна'^[9].

Імя Данайка гістарычна бытавала ў Польшчы: Danayko (1482 і 1492 гады)^[10].

У Прусіі бытавала імя Danicke / Donike (1302 год)^[11].

У Польшчы адзначаецца прозьвішча Дэнэка (Deneka, Deneke, Deneko)^[12].

Варыянты імя ў гістарычных крыніцах: cum Woysym Deneykowicz^[13], Woyschin Daneycouicz^[14], Woysim Daneycouicz^[15] (2 кастрычніка 1413 году); чоловековъ… а Донеика (1440—1492 гады)^[16]; Иванъ Данеиковичъ (1565 год)^[17]; на войта Лососинского Подгацкого Романа Данейковича (5 чэрвеня 1566 году)^[18]; Стась Васкевичъ з Данейковичъ… Якубъ Ивановичъ з Данейковичъ… Жданъ Якубовичъ з Данейковъ… Лукашъ Петровичъ з Данейковъ (1567 год)^[19]; я Феодоръ Данейковичъ пресвитеръ церкви св. Варвары… я Даміань Данейковичъ пресвитеръ церкви Ненковицкой (13 кастрычніка 1674 году)^[20]; Antoni Deneyko — deputat powiatu Lidzkiego, podskarbi trybunału głównego wielkiego xięstwa Litewskiego (13 траўня 1735 году)^[21]; Daneykie (1744 год)^[22]; Felicyan Danieyko Sędzia Zemski… Antoni Danieyko Starosta Woycieszunski… Joachim Danieyko… Cypryan Danieyko (4 кастрычніка 1765 году)^[23]; JPP Denejkowiczów (1784 год)^[24].

Носьбіты

Войшын Данейкавіч — літоўскі баярын, які на Гарадзельскай уніі атрымаў герб Яніна

Данейкі (Daneyko, Danejko) гербу Сас — літоўскі шляхецкі род зь Лідзкага павету^[25].

Данейковічы і Астроўскія-Данейковічы — літоўскія шляхецкія роды^[26].

На гістарычнай Слонімшчыне існуе вёска Данейкі, на гістарычнай Аршаншчыне — Данькавічы. Вёскі з назвай Данькі існуюць на гістарычных Браслаўшчыне і Полаччыне.

Крыніцы

^ Jungfer J. Germanisches aus Spanien // Politisch-Anthropologische Monatsschrift für Praktische Politik, für Politische Bildung und Erziehung auf Biologischer Grundlage. Jahrgang 6. — Leipzig, 1908. S. 704.
^ Briggs K. An index to personal names in English place-names. — Nottingham, 2023. P. 99.
^ Kapff R. Deutsche Vornamen: mit den von ihnen abstammenden Geschlechtsnamen sprachlich erläutert. — Nürtingen am Neckar, 1889. S. 29.
^ Heintze A. Die deutschen Familien-Namen, geschichtlich, geographisch, sprachlich. — Halle, 1903. S. 125.
^ Gottschald M. Deutsche Namenkunde: Unsere Familiennamen nach ihrer Entstehung und Bedeutung. — Berlin, 1982. S. 146.
^ Verdeutschungsbücher des Allgemeinen deutschen sprachvereins. — Berlin, 1900. S. 34.
^ Förstemann E. W. Altdeutsches Namenbuch. Bd. 1: Personennamen. — Bonn, 1900. S. 355, 401.
^ Kremer D. Die Germanischen Personennamen in Katalonien // Estudis romànics. Nr. 14, 1972. S. 93.
^ Morlet M.-T. Les noms de personne sur le territoire de l’ancienne Gaule du VIe au XIIe siècle. T. I: Les noms issus du germanique continental et les créations gallo-germaniques. — Paris, 1971. P. 64.
^ Słownik staropolskich nazw osobowych. T. 1. — Wrocław, 1965—1967. S. 455.
^ Trautmann R. Die altpreußischen Personennamen. — Göttingen, 1925. S. 22.
^ Walkowiak J. B. Litewskie nazwiska Polaków: słownik etymologiczno-frekwencyjny. — Poznań, 2019. S. 90.
^ Akta unji Polski z Litwą, 1385—1791. — Kraków, 1932. S. 54.
^ Akta unji Polski z Litwą, 1385—1791. — Kraków, 1932. S. 57.
^ Akta unji Polski z Litwą, 1385—1791. — Kraków, 1932. S. 70.
^ Lietuvos Metrika. Knyga 3 (1440—1498). — Vilnius, 1998. P. 32.
^ Popisy wojskowe pospolitego ruszenia Wielkiego Księstwa Litewskiego (1524—1566). — Białystok, 2018. S. 361.
^ Акты, издаваемые Виленской Комиссией для разбора древних актов. Т. 22. — Вильна, 1895. С. 256.
^ Литовская метрика. Отд. 1. Ч. 3. — Петроград, 1915. С. 826.
^ Археографический сборник документов, относящихся к Северо-Западной Руси. Т. 5. — Вильна, 1871. С. 253.
^ Акты издаваемые Виленской археографической комиссией. Т. 13. — Вильна, 1886. С. 167.
^ Diecezja Wileńska, 1744, Pawet, 20 лютага 2011 г.
^ Рыбчонак С. Акт кампуту шляхты Наваградскага ваяводства ад 4 кастрычніка 1765 г. // Герольд Litherland. № 21, 2019. С. 95, 108.
^ Skibicki S. Dekanat kupiski diecezji wileńskiej w świetle opisów parafii z 1784 r. w świetle opisów plebanów. — Białystok, 2009. S. 137, 140—141.
^ Malewski Cz. Rodziny szlacheckie na Litwie w XIX wieku. — Warszawa, 2016. S. 61.
^ Сьпіс шляхецкіх родаў, прозьвішчы якіх пачынаюцца на Д, Згуртаваньне беларускай шляхты

[1] Jungfer J. Germanisches aus Spanien // Politisch-Anthropologische Monatsschrift für Praktische Politik, für Politische Bildung und Erziehung auf Biologischer Grundlage. Jahrgang 6. — Leipzig, 1908. S. 704.

[2] Briggs K. An index to personal names in English place-names. — Nottingham, 2023. P. 99.

[3] Kapff R. Deutsche Vornamen: mit den von ihnen abstammenden Geschlechtsnamen sprachlich erläutert. — Nürtingen am Neckar, 1889. S. 29.

[4] Heintze A. Die deutschen Familien-Namen, geschichtlich, geographisch, sprachlich. — Halle, 1903. S. 125.

[5] Gottschald M. Deutsche Namenkunde: Unsere Familiennamen nach ihrer Entstehung und Bedeutung. — Berlin, 1982. S. 146.

[6] Verdeutschungsbücher des Allgemeinen deutschen sprachvereins. — Berlin, 1900. S. 34.

[7] Förstemann E. W. Altdeutsches Namenbuch. Bd. 1: Personennamen. — Bonn, 1900. S. 355, 401.

[8] Kremer D. Die Germanischen Personennamen in Katalonien // Estudis romànics. Nr. 14, 1972. S. 93.

[9] Morlet M.-T. Les noms de personne sur le territoire de l’ancienne Gaule du VIe au XIIe siècle. T. I: Les noms issus du germanique continental et les créations gallo-germaniques. — Paris, 1971. P. 64.

[10] Słownik staropolskich nazw osobowych. T. 1. — Wrocław, 1965—1967. S. 455.

[11] Trautmann R. Die altpreußischen Personennamen. — Göttingen, 1925. S. 22.

[12] Walkowiak J. B. Litewskie nazwiska Polaków: słownik etymologiczno-frekwencyjny. — Poznań, 2019. S. 90.

[13] Akta unji Polski z Litwą, 1385—1791. — Kraków, 1932. S. 54.

[14] Akta unji Polski z Litwą, 1385—1791. — Kraków, 1932. S. 57.

[15] Akta unji Polski z Litwą, 1385—1791. — Kraków, 1932. S. 70.

[16] Lietuvos Metrika. Knyga 3 (1440—1498). — Vilnius, 1998. P. 32.

[17] Popisy wojskowe pospolitego ruszenia Wielkiego Księstwa Litewskiego (1524—1566). — Białystok, 2018. S. 361.

[18] Акты, издаваемые Виленской Комиссией для разбора древних актов. Т. 22. — Вильна, 1895. С. 256.

[19] Литовская метрика. Отд. 1. Ч. 3. — Петроград, 1915. С. 826.

[20] Археографический сборник документов, относящихся к Северо-Западной Руси. Т. 5. — Вильна, 1871. С. 253.

[21] Акты издаваемые Виленской археографической комиссией. Т. 13. — Вильна, 1886. С. 167.

[22] Diecezja Wileńska, 1744, Pawet, 20 лютага 2011 г.

[23] Рыбчонак С. Акт кампуту шляхты Наваградскага ваяводства ад 4 кастрычніка 1765 г. // Герольд Litherland. № 21, 2019. С. 95, 108.

[24] Skibicki S. Dekanat kupiski diecezji wileńskiej w świetle opisów parafii z 1784 r. w świetle opisów plebanów. — Białystok, 2009. S. 137, 140—141.

[25] Malewski Cz. Rodziny szlacheckie na Litwie w XIX wieku. — Warszawa, 2016. S. 61.

[26] Сьпіс шляхецкіх родаў, прозьвішчы якіх пачынаюцца на Д, Згуртаваньне беларускай шляхты

[1]

[2]

[3]

[4]

[5]

[6]

[7]

[8]

[9]

[10]

[11]

[12]

[13]

[14]

[15]

[16]

[17]

[18]

[19]

[20]

[21]

[22]

[23]

[24]

[25]

[26]

п а р Імёны з асновай дан- (дэн-)
Імёны ліцьвінаў	Дань Данейка Данюш Данар Дзенгель
Германскія імёны	Дан (Dann) Даніка (Danica, Denecke) Данары (Danhari) Дэнгель (Dengel)