Кіндэр
| Кіндэр лац. Kinder | |
| Kinder | |
| Паходжаньне | |
|---|---|
| Мова(-ы) | германскія |
| Утворанае ад | Kindo + Heri |
| Зьвязаныя артыкулы | |
| якія пачынаюцца з «Кіндэр» | |
Кіндэр — мужчынскае імя і вытворнае ад яго прозьвішча.
Паходжаньне[рэдагаваць | рэдагаваць крыніцу]
- Асноўны артыкул: Імёны ліцьвінаў
Кіндэр або Кінтэр (Kinder, Kinter) — імя германскага паходжаньня[1]. Іменная аснова -кінд- (-кінт-) (імёны ліцьвінаў Кінціла, Вікінт; германскія імёны Kintilo, Wikind) паходзіць ад гоцкага і германскага kinds 'дзіцё, род', а аснова -гер- (-ер-) (імёны ліцьвінаў Герман, Бернар, Гунтэр; германскія імёны Herman, Bernar, Gunter) — ад гоцкага harjis[2], германскага heri 'войска, загон' або гоцкага hairus[3], германскага heru 'меч'[4].
У Прусіі бытавала імя Кіндэр: Kinder (1400 год)[5]. У 1637 годзе ў Каралявецкім унівэрсытэце навучаўся Christophorus Kinder, Regiomontanus Prussus[6].
У Польшчы ў 1720 годзе адзначалася прозьвішча Kinder[7].
У Польшчы адзначаюцца прозьвішчы Кіндэрэвіч (Kinderewicz) і Кіндэровіч (Kinderowicz)[8].
Варыянты імя ў гістарычных крыніцах: Hleb Kynderowicz (15 траўня 1432 году)[9]; людей… Деха Киндеревича и на его сына Ивашка (4 жніўня 1539 году)[10]; осочниковъ и сторожовъ Городенскихъ… Дехъ Киндеревичъ (1 траўня 1541 году)[11]; осочники господарьскии Городенскии Дехъ Киндеревичъ (20 чэрвеня 1541 году)[12]; seło Mineysze… Gryszko Kinder (15 траўня 1567 году)[13][a].
Носьбіты[рэдагаваць | рэдагаваць крыніцу]
- Глеб Кіндэравіч — літоўскі князь, які засьведчыў Другую Хрыстмэмэльскую ўмову
- Ян Кіндзер — вількамірскі зямянін, які ўпамінаецца ў 1623 годзе[16]
Кіндэры (Kinder) гербу Шанява — літоўскі шляхецкі род зь Лідзкага павету[17].
На гістарычнай Вількаміршчыне існуе вёска Кіндэрцы.
Глядзіце таксама[рэдагаваць | рэдагаваць крыніцу]
Заўвагі[рэдагаваць | рэдагаваць крыніцу]
Крыніцы[рэдагаваць | рэдагаваць крыніцу]
- ^ Gottschald M. Deutsche Namenkunde: Unsere Familiennamen nach ihrer Entstehung und Bedeutung. — Berlin, 2006. S. 288.
- ^ Kremer D. Die Germanischen Personennamen in Katalonien // Estudis romànics. Nr. 14, 1972. S. 143.
- ^ Morlet M.-T. Les noms de personne sur le territoire de l’ancienne Gaule du VIe au XIIe siècle. T. I: Les noms issus du germanique continental et les créations gallo-germaniques. — Paris, 1971. P. 124.
- ^ Дайліда А. Пачаткі Вялікага княства Літоўскага: ад стварэння да Крэўскай уніі / Рэц. С. Тарасаў. — Менск, 2019. С. 17.
- ^ Trautmann R. Die altpreußischen Personennamen. — Göttingen, 1925. S. 45.
- ^ Die matrikel der Universität Königsberg i. Pr. Bd. 1: Die Immatrikulationen von 1544—1656. — Leipzig, 1910. S. 384.
- ^ Antroponimia Polski od XVI do końca XVIII wieku. T. 2: H—Mą. — Kraków, 2009. S. 251.
- ^ Walkowiak J. B. Litewskie nazwiska Polaków: słownik etymologiczno-frekwencyjny. — Poznań, 2019. S. 174.
- ^ Русско-ливонские акты. — СПб, 1868. С. 190.
- ^ Акты издаваемые Виленской археографической комиссией. Т. 17. Акты Гродненского земского суда. — Вильна, 1890. С. 26.
- ^ Акты издаваемые Виленской археографической комиссией. Т. 17. Акты Гродненского земского суда. — Вильна, 1890. С. 302.
- ^ Акты издаваемые Виленской археографической комиссией. Т. 17. Акты Гродненского земского суда. — Вильна, 1890. С. 345.
- ^ Акты, издаваемые Виленской Комиссией для разбора древних актов. Т. 25. — Вильна, 1898. С. 103.
- ^ Сьпіс шляхецкіх родаў, прозьвішчы якіх пачынаюцца на С, Згуртаваньне беларускай шляхты
- ^ Akta zjazdów stanów Wielkiego Księstwa Litewskiego. T. 2. — Warszawa, 2009. S. 303, 443.
- ^ Опись документов Виленского центрального архива древних актовых книг. Вып. 9. ― Вильна, 1912. С. 434.
- ^ Ciechanowicz J. Rody rycerskie Wielkiego Księstwa Litewskiego. T. 3. — Rzeszów, 2001. S. 288.