Бэртыка

	Бэртыка; лац. Bertyka
	Bertike
Паходжаньне
Мова(-ы)	германскія
Утворанае ад	Bert + суфікс з элемэнтам -к- (-k-)
Зьвязаныя артыкулы
	якія пачынаюцца з «Бэртыка»

Бэртыка — мужчынскае імя і вытворнае ад яго прозьвішча.

Паходжаньне

Бэртыка, Бэртэка, Бэртка або Пэртык (Bertike^[1], Berteka^[2], Bertke^[3], Pertik) — імя германскага паходжаньня^[4]. Іменная аснова -берт- (-бэрт-, -барт-) (імёны ліцьвінаў Зыбарт, Кібарт, Любарт; германскія імёны Siebart, Kibart, Lubert) паходзіць ад германскага berhta 'яркі'^[5].

Этымалягічны слоўнік старапольскіх асабовых імёнаў, выдадзены Польскай акадэміяй навук, адзначае гістарычнае бытаваньне ў Польшчы германскага імя Bertko^[6].

У Прусіі бытавала імя Bartiko / Bartike / Bartke (1404 і 1419 гады)^[7].

Варыянты імя ў гістарычных крыніцах: Christophori Bertika (1697 год)^[8].

Крыніцы

^ Hartig J. Die münsterländischen Rufnamen im späten Mittelalter. — Köln — Graz, 1967. S. 140.
^ Sveriges medeltida personnamn. Hft. 2. — Uppsala, 1973. S. 304.
^ Verdeutschungsbücher des Allgemeinen deutschen sprachvereins. — Berlin, 1900. S. 33.
^ Förstemann E. W. Altdeutsches Namenbuch. Bd. 1: Personennamen. — Bonn, 1900. S. 282.
^ Słownik etymologiczno-motywacyjny staropolskich nazw osobowych. T. 5: Nazwy osobowe pochodzenia niemieckiego. — Kraków, 1997. S. 16.
^ Słownik etymologiczno-motywacyjny staropolskich nazw osobowych. T. 5: Nazwy osobowe pochodzenia niemieckiego. — Kraków, 1997. S. 18.
^ Trautmann R. Die altpreußischen Personennamen. — Göttingen, 1925. S. 17.
^ Kryniczyn lata 1697—1703 rejestr chrztów kościelnych

[1] Hartig J. Die münsterländischen Rufnamen im späten Mittelalter. — Köln — Graz, 1967. S. 140.

[2] Sveriges medeltida personnamn. Hft. 2. — Uppsala, 1973. S. 304.

[3] Verdeutschungsbücher des Allgemeinen deutschen sprachvereins. — Berlin, 1900. S. 33.

[4] Förstemann E. W. Altdeutsches Namenbuch. Bd. 1: Personennamen. — Bonn, 1900. S. 282.

[5] Słownik etymologiczno-motywacyjny staropolskich nazw osobowych. T. 5: Nazwy osobowe pochodzenia niemieckiego. — Kraków, 1997. S. 16.

[6] Słownik etymologiczno-motywacyjny staropolskich nazw osobowych. T. 5: Nazwy osobowe pochodzenia niemieckiego. — Kraków, 1997. S. 18.

[7] Trautmann R. Die altpreußischen Personennamen. — Göttingen, 1925. S. 17.

[8] Kryniczyn lata 1697—1703 rejestr chrztów kościelnych

[1]

[2]

[3]

[4]

[5]

[6]

[7]

[8]