Перайсьці да зьместу

Малейка

Зьвесткі зь Вікіпэдыі — вольнай энцыкляпэдыі
Malicho
Паходжаньне
Мова(-ы) германскія
Утворанае ад Malo + суфікс з элемэнтам -к- (-k-)
Іншыя формы
Варыянт(ы) Маліка, Малік
Зьвязаныя артыкулы
якія пачынаюцца з «Малейка»

Малейка (Маліка, Малік) — мужчынскае імя і вытворнае ад яго прозьвішча.

Маліка (Malicho) — імя германскага паходжаньня[1]. Іменная аснова мал- (імя ліцьвінаў Маўкольд; германскае імя Maalgaudus) паходзіць ад гоцкага malan 'малоць'[2].

Варыянты імя ў гістарычных крыніцах: Ян Малик (1537—1538 гады)[3]; Миколаи Нарбутович Малик, боярин василишъскии (5 траўня 1537 году)[4]; лесничий его милости берштенъский… держать под собою люди и земли близкость его… а Маликовъщину (30 сакавіка 1546 году)[5]; Marcin Malika (6 студзеня 1700 году)[6]; Jakuba Maleyki… pani Elżbiety Kazimierzowey Maleykowey, bywszey pisarzowey Filipowskiey… taż pani Maleykowa (2 верасьня 1762 году)[7]; wsie Maliki (1782—1783 гады)[8]; Marianna Małejko (1798 год)[9].

У 1690 годзе ўпаміналася мясцовасьць Малейкавічы ў Жамойцкім старостве[10].

На 1904 год існавалі вёска і сядзіба Малейкава ў Красьнянскім павеце Смаленскай губэрні[11].

На 1906 год існавала вёска Малікі ў Рэжыцкім павеце Віцебскай губэрні[12].

На гістарычнай Лідчыне існуе вёска Малэйкаўшчына.

  1. ^ Förstemann E. W. Altdeutsches Namenbuch. Bd. 1: Personennamen. — Bonn, 1900. S. 355, 1086.
  2. ^ Morlet M.-T. Les noms de personne sur le territoire de l’ancienne Gaule du VIe au XIIe siècle. T. I: Les noms issus du germanique continental et les créations gallo-germaniques. — Paris, 1971. P. 167.
  3. ^ Mackavičius A. Žemaitijos valsčių surašymas 1537—1538 m. — Vilnius, 2003. P. 52, 236.
  4. ^ Lietuvos Metrika. Knyga 21 (1536—1537). — Vilnius, 2019. P. 142—143.
  5. ^ Метрыка Вялікага Княства Літоўскага. Кніга 30 (1480—1546 гг.). — Менск, 2008. С. 97.
  6. ^ Łapiński Ł., Wilczewski W. F. «Komput katolików» parafii żołudzkiej z 1700 roku // Archiwa, Biblioteki i Muzea Kościelne. Nr. 115, 2021. S. 278.
  7. ^ Акты издаваемые Виленской археографической комиссией. Т. 7. Акты Городненского гродского суда. — Вильна, 1874. С. 586, 589.
  8. ^ Breslaujos dekanato vizitacija 1782—1783 m. Fontes Historiae Lituaniae, vol. VII. — Vilnius, 2008. P. 363.
  9. ^ Inturki, Geneteka baza Polskiego Towarzystwa Genealogicznego
  10. ^ Metryka Litewska. Rejestry podymnego Welkiego Ksiestwa. Księstwo Żmudzkie 1690 r. — Warszawa, 2009. S. 35.
  11. ^ Список населенных мест Смоленской губернии. — Смоленск, 1904. С. 274.
  12. ^ Список населенных мест Витебской губернии. Витебск, 1906. С. 349.