Мілейка

Зьвесткі зь Вікіпэдыі — вольнай энцыкляпэдыі
Mielecke
Паходжаньне
Мова(-ы) германскія
Утворанае ад Milo + суфікс з элемэнтам -к- (-k-)
Іншыя формы
Варыянт(ы) Мілека, Міліка, Мелека
Зьвязаныя артыкулы
якія пачынаюцца з «Мілейка»

Мілейка (Міліка, Мілека, Мелека) — мужчынскае імя і вытворнае ад яго прозьвішча.

Паходжаньне[рэдагаваць | рэдагаваць крыніцу]

Асноўны артыкул: Імёны ліцьвінаў

Міліка (Milike, Mielecke[1]) — імя германскага паходжаньня[2]. Іменная аснова -міл- (-мел-) (імёны ліцьвінаў Мельвід, Мілар, Мільконт; германскія імёны Melvid, Milehar, Milgunt) паходзіць ад гоцкага mildeis 'мяккі, прыязны'[3][4].

У Прусіі бытавала імя Мілека (Мелейка): Mileke (1419 год)[5], Meleyke (1456 год)[6].

Варыянты імя ў гістарычных крыніцах: Roman Mileiconis cum fratre Wolczcone (18 студзеня 1401 году)[7]; do Mileikin brudir wonet (Паведамленьні аб літоўскіх дарогах)[8]; Myleyken dem Samayten gegebe (31 сьнежня 1404 году)[9]; Mileyken (26 сакавіка 1409 году)[10]; Милеико (1413—1424 гады)[11]; habitantes tributarios… Mileyko (8—13 сакавіка 1462 году)[12]; Mileyko hominem nostrum (6 сакавіка 1498 году)[13]; у Виленском повете у Судеревскои волости дал ему две земли пустых леитиских… а Милеиковщину (8 красавіка 1516 году)[14]; Милейко Павлович (1537—1538 гады)[15]; Мартин Милеикович (1 ліпеня 1542 году)[16]; а Милейка Лесевича (1542 год)[17]; у волости нашои Куриловъскои поседь Скемоньскую, в которои полъсемы службы людеи… Лаврина Павловича а Анъдрушкевича Миликовичовъ (3 кастрычніка 1561 году)[18]; Харитонъ Мелековичъ (1563 год)[19]; Лучка Миликовичъ (1566 год)[20]; Якуть Милейко… Гришко Милейко… Грицукъ Милейко (23 кастрычніка 1597 году)[21]; domek Michała Milekiewicza (1690 год)[22]; Miłeykiszki (1744 год)[23]; Adam Miłeyko (1765 год)[24]; Wieś Sieliszki y Kromaniszki… Eyżyn y Mileyko… Wieś Spojowo. Podvojski Jur Mileyko. Wasil y Andrzey Mileykowie (26 жніўня 1765 году)[25].

Носьбіты[рэдагаваць | рэдагаваць крыніцу]

Мілейкі гербу Сьлепаўрон — літоўскі шляхецкі род зь Віленскага павету[30].

Мілейкі (Milejko) — літоўскі шляхецкі род з Троцкага павету[31].

У 1690 годзе ўпаміналася мясцовасьць Мілейкавічы ў Жамойцкім старостве[32].

Вёскі з назвай Мілейкава існуюць на гістарычных Амсьціслаўшчыне і Смаленшчыне, з назвай Мілейкі — на гістарычных Браслаўшчыне і Слонімшчыне. На гістарычнай Ашмяншчыне існуе вёска Мілэйкава.

Крыніцы[рэдагаваць | рэдагаваць крыніцу]

  1. ^ Kapff R. Deutsche Vornamen: mit den von ihnen abstammenden Geschlechtsnamen sprachlich erläutert. — Nürtingen am Neckar, 1889. S. 63.
  2. ^ Förstemann E. W. Altdeutsches Namenbuch. Bd. 1: Personennamen. — Bonn, 1900. S. 1123.
  3. ^ Morlet M.-T. Les noms de personne sur le territoire de l’ancienne Gaule du VIe au XIIe siècle. T. I: Les noms issus du germanique continental et les créations gallo-germaniques. — Paris, 1971. P. 172.
  4. ^ Kremer D. Die Germanischen Personennamen in Katalonien // Estudis romànics. Nr. 14, 1972. S. 179.
  5. ^ Trautmann R. Die altpreußischen Personennamen. — Göttingen, 1925. S. 59.
  6. ^ Trautmann R. Die altpreußischen Personennamen. — Göttingen, 1925. S. 57.
  7. ^ Akta unji Polski z Litwą, 1385—1791. — Kraków, 1932. S. 38.
  8. ^ Scriptores rerum Prussicarum. Bd. 2. — Leipzig, 1863. S. 694.
  9. ^ Das Marienburger Tresslerbuch der Jahre 1399—1409. — Königsberg, 1896. S. 337.
  10. ^ Das Marienburger Tresslerbuch der Jahre 1399—1409. — Königsberg, 1896. S. 533.
  11. ^ Jablonskis K. Nauji Vytauto laikotarpio aktai // Praeitis. T. 2. — Kaunas, 1933. P. 386.
  12. ^ Kodeks dyplomatyczny katedry i diecezji Wilenskiej. T. 1, z. 1: 1387—1468. — Kraków, 1932. S. 274.
  13. ^ Kodeks dyplomatyczny katedry i diecezji Wilenskiej. T. 1, z. 2: 1468—1501. — Kraków, 1939. S. 526.
  14. ^ Lietuvos Metrika. Knyga 9 (1511—1518). — Vilnius, 2002. P. 191.
  15. ^ Mackavičius A. Žemaitijos valsčių surašymas 1537—1538 m. — Vilnius, 2003. P. 52, 237.
  16. ^ Istorijos archyvas. T. 1: XVI amžiaus Lietuvos inventoriai. — Kaunas, 1934. P. 22.
  17. ^ Метрыка Вялікага Княства Літоўскага: Кніга 560 (1542 год). — Менск, 2007. С. 15.
  18. ^ Метрыка Вялікага Княства Літоўскага. Кніга 44 (1559—1566 гг.). — Менск, 2001. С. 15.
  19. ^ Ревизия Кобринской экономии: составленная в 1563 году королевским ревизором Дмитрием Сапегой. — Вильна, 1876. С. 98.
  20. ^ Акты издаваемые Виленской археографической комиссией. Т. 14. — Вильна, 1887. С. 90.
  21. ^ Акты издаваемые Виленской археографической комиссией. Т. 14. — Вильна, 1887. С. 614.
  22. ^ Metryka Litewska. Rejestry podymnego Welkiego Ksiestwa. Województwo wileńskie 1690 r. — Warszawa, 1989. S. 53.
  23. ^ Diecezja Wileńska, 1744, Pawet, 20 лютага 2011 г.
  24. ^ Mienicki R. Rejestr popisowy województwa połockiego z dn. 30 IX. 1765 r. // Ateneum Wileńskie. Т. 11 (1936). S. 325.
  25. ^ Историко-юридические материалы, извлеченные из актовых книг губерний Витебской и Могилевской, хранящихся в Центральном архиве в Витебске. Вып. 31. — Витебск, 1903. С. 158, 160.
  26. ^ Опись документов Виленского центрального архива древних актовых книг. Вып. 1. ― Вильна, 1901. С. 121.
  27. ^ Опись документов Виленского центрального архива древних актовых книг. Вып. 5. ― Вильна, 1907. С. 77.
  28. ^ Urzędnicy Wielkiego Księstwa Litewskiego: Spisy. T. 9. Województwo mścisławskie XVI—XVIII wiek. — Warszawa, 2019. S. 99.
  29. ^ Яўген Анішчанка, Попис шляхты Полоцкого воеводства 30.09.1765 г., Архіў гісторыка Анішчанкі, 19 жніўня 2015 г.
  30. ^ Malewski Cz. Rodziny szlacheckie na Litwie w XIX wieku. — Warszawa, 2016. S. 660.
  31. ^ Malewski Cz. Rodziny szlacheckie na Litwie w XIX wieku. — Warszawa, 2022. S. 353.
  32. ^ Metryka Litewska. Rejestry podymnego Welkiego Ksiestwa. Księstwo Żmudzkie 1690 r. — Warszawa, 2009. S. 35.