Герэйка
| Герэйка лац. Gierejka / Hierejka | |
| Gerecke | |
| Паходжаньне | |
|---|---|
| Мова(-ы) | германскія |
| Утворанае ад | Gero + суфікс з элемэнтам -к- (-k-) |
| Іншыя формы | |
| Варыянт(ы) | Герыка, Герка, Гірэйка, Кірэйка, Кірык |
| Зьвязаныя артыкулы | |
| якія пачынаюцца з «Герэйка» | |
Герэйка (Герыка, Герка), Гірэйка, Кірэйка (Кірык) — мужчынскае імя і вытворнае ад яго прозьвішча.
Паходжаньне
[рэдагаваць | рэдагаваць крыніцу]Герыка або Керыка, пазьней Герке або Кірэк (Gerico, Gericho, Gerecke, Kerico, Kericho, Gierke, Kiereck[1]) — імя германскага паходжаньня[2][3]. Іменная аснова -гер- (-гар-, -гір-) (імёны ліцьвінаў Гералт, Гермонт, Бутгер; германскія імёны Gerolt, Geromont, Butger) паходзіць ад стараісьляндзкага geirr, стараверхненямецкага gēr 'дзіда'[4].
Этымалягічны слоўнік старапольскіх асабовых імёнаў, выдадзены Польскай акадэміяй навук, адзначае гістарычнае бытаваньне ў Польшчы германскіх імёнаў Geric (Gerich) і Gierko (Girko)[5].
У Прусіі бытавала імя Герэка (Герка): Gerko (1355 год)[6], Gereke (1419 год)[7]. У 1581 годзе ў Каралявецкім унівэрсытэце навучаўся Martinus Gerick, Bartenstenensis Borussus, у 1624 годзе — David Gericke, Regiomontanus Borussus, у 1628 годзе — Johannes Gericke, Regiomontanus Borussus, у 1649 годзе — Christianus Gercke, Regiomontanus Borussus[8].
Германскае імя Gerke бытавала ў XV ст. у Рызе[9].
У Польшчы адзначаюцца прозьвішчы Герэйкевіч (Gierejkiewicz) і Герэйка (Gierejko)[10].
Варыянты імя ў гістарычных крыніцах: Gerke von Labiow (Паведамленьні аб літоўскіх дарогах)[11]; Gerike Wintberg (1412 год)[12]; ludmi… Pawła Kiryka (1514 год, 1782—1783 гады)[13]; Родъ Кгерковъ[14], Серникъ Полюховичъ Керыкъ (1567 год)[15]; з роду Кгерковъ (15 верасьня 1568 году)[16]; земянинъ господарьский повету Ковенского Марко Андрушковичъ Кгерковича (18 чэрвеня 1582 году)[17]; Stanislawowi Giereykowi (1625 год)[18]; Gierke / Kierke (1636 год)[19]; Gireykowa wdowa (1671—1681 гады)[20]; Gierkiewicz Andrzej (1689 і 1691 гады)[21]; domek Wojciecha Gerekiewicza (1690 год)[22]; honestis Joanne Gieryk (1742 год)[23]; honestis Georgio Gieryk (1743 год)[23]; wieś Jawtakie… Antoni Gieryk, ogulnik… wieś Kalniany… Jakub Gieryk (24 студзеня 1770 году)[24].
Носьбіты
[рэдагаваць | рэдагаваць крыніцу]Кірэйкі (Kirejko) — літоўскі шляхецкі род з ваколіцаў Лынтупаў[25].
Герке (Gehrke) — прозьвішча, гістарычна зафіксаванае на тэрыторыі цяперашняй Летувы[26].
На 1903 год сяліба Герыкі і маёнтак Герыкішкі існавалі ў Шавельскім павеце Ковенскай губэрні[27].
На 1904 год існавала вёска Кірыкава (Кірыкова) у Смаленскім павеце Смаленскай губэрні[28].
На гістарычнай Слонімшчыне існуе вёска Гірыкі.
Крыніцы
[рэдагаваць | рэдагаваць крыніцу]- ^ Eule R. Germanische und fremde Personennamen als heutige deutsche Familiennamen // Festschrift zu dem fünfzigjährigen jubiläum des Friedrichs-realgymnasiums in Berlin. — Berlin, 1900. S. 31.
- ^ Förstemann E. W. Altdeutsches Namenbuch. Bd. 1: Personennamen. — Bonn, 1900. S. 573.
- ^ Morlet M.-T. Les noms de personne sur le territoire de l’ancienne Gaule. T. III: Les noms de personnes contenus dans les noms de lieux. — Paris, 1985. P. 320.
- ^ Morlet M.-T. Les noms de personne sur le territoire de l’ancienne Gaule du VIe au XIIe siècle. T. I: Les noms issus du germanique continental et les créations gallo-germaniques. — Paris, 1971. P. 98.
- ^ Słownik etymologiczno-motywacyjny staropolskich nazw osobowych. T. 5: Nazwy osobowe pochodzenia niemieckiego. — Kraków, 1997. S. 67.
- ^ Pierson W. Altpreußischer Namenkodex // Zeitschrift für Preußische Geschichte und Landeskunde. — Berlin, 1873. S. 505.
- ^ Trautmann R. Die altpreußischen Personennamen. — Göttingen, 1925. S. 31.
- ^ Die matrikel der Universität Königsberg i. Pr. Bd. 1: Die Immatrikulationen von 1544—1656. — Leipzig, 1910. S. 73, 279, 308, 508.
- ^ Siliņa-Piņķe R. Rufnamen in Riga im 15. Jahrhundert: Überlegungen über eine schichtenspezifische Namengebung // Die Stadt und ihre Namen. Bd. 2., 2013. S. 248.
- ^ Walkowiak J. B. Litewskie nazwiska Polaków: słownik etymologiczno-frekwencyjny. — Poznań, 2019. S. 121.
- ^ Scriptores rerum Prussicarum. Bd. 2. — Leipzig, 1863. S. 680—681.
- ^ Scriptores rerum Prussicarum. Bd. 2. — Leipzig, 1863. S. 711.
- ^ Breslaujos dekanato vizitacija 1782—1783 m. Fontes Historiae Lituaniae, vol. VII. — Vilnius, 2008. P. 268.
- ^ Литовская метрика. Отд. 1. Ч. 3. — Петроград, 1915. С. 722.
- ^ Литовская метрика. Отд. 1. Ч. 3. — Петроград, 1915. С. 1211.
- ^ Jablonskis K. Archyvinės smulkmenos // Praeitis. T. 2. — Kaunas, 1933. P. 415.
- ^ Акты, издаваемые Виленской Комиссией для разбора древних актов. Т. 24. — Вильна, 1897. С. 390.
- ^ Walkowiak J. Współczesne nazwiska Polaków o możliwej genezie litewskiej nieobecne w LPŽ, poświadczone w kartotece antroponimicznej LKI // Onomastica (Wrocław). T. 64, 2020. S. 216.
- ^ Paknys M. Vilniaus miestas ir miestieèiai 1636 m.: namai, gyventojai, sveèiai. — Vilnius, 2006. P. 157.
- ^ Zinkevičius Z. Lietuvių antroponimika: Vilniaus lietuvių asmenvardžiai XVII a. pradžioje. — Vilnius, 1977. P. 143.
- ^ Pansevič V. Vilniaus miestiečių išsimokslinimas XVII—XVIII a. — Kaunas, 2017. P. 219—220.
- ^ Metryka Litewska. Rejestry podymnego Welkiego Ksiestwa. Województwo wileńskie 1690 r. — Warszawa, 1989. S. 51.
- ^ а б Dacewicz L. Antroponimia Białegostoku w XVII—XVIII wieku. — Białystok, 2001. S. 115.
- ^ Акты издаваемые Виленской комиссией для разбора древних актов. Т. 35. — Вильна, 1910. С. 179.
- ^ Malewski Cz. Rodziny szlacheckie na Litwie w XIX wieku. — Warszawa, 2022. S. 104.
- ^ Lietuvių pavardžių žodynas. T. 1. — Vilnius, 1985. P. 657.
- ^ Алфавитный список населенных мест Ковенской губернии. — Ковна, 1903. С. 380.
- ^ Список населенных мест Смоленской губернии. — Смоленск, 1904. С. 377.