Валейка
| Валейка лац. Valejka | |
| Waleicho | |
| Паходжаньне | |
|---|---|
| Мова(-ы) | германскія |
| Утворанае ад | Wal + суфікс з элемэнтам -к- (-k-) |
| Іншыя формы | |
| Варыянт(ы) | Валіка |
| Зьвязаныя артыкулы | |
| якія пачынаюцца з «Валейка» | |
Валейка (Валіка) — мужчынскае імя і вытворнае ад яго прозьвішча.
Паходжаньне[рэдагаваць | рэдагаваць крыніцу]
- Асноўны артыкул: Імёны ліцьвінаў
Валіка або Валейка (Walica, Waleicho) — імя германскага паходжаньня[1]. Іменная аснова -вал- (імёны ліцьвінаў Валін, Валант, Тоўтвал; германскія імёны Walin, Waland, Teodwal) паходзіць ад гоцкага *wala 'тыя, хто выдужаў на полі бітвы', walisa 'праўдзівы, лю́бы', waljan 'выбраць' або германскага wala < *wal(a)ha- 'чужы, валійскі'[2].
Этымалягічны слоўнік старапольскіх асабовых імёнаў, выдадзены Польскай акадэміяй навук, адзначае гістарычнае бытаваньне ў Польшчы германскага імя Welke[3].
Варыянты імя ў гістарычных крыніцах: подданые… Амброжей Волейко (31 траўня 1593 году)[4]; въ томъ селе Видюнскахъ поступленыхъ волокъ… Якубъ Волейковичъ (13 студзеня 1594 году)[5]; poddani do tego folwarku… Marcin Wałeyko… Krzysztoph Wałeyko (4 сакавіка 1667 году)[6]; poddani do tego folwarku nalezący…. Augustyn Wołeyko… Krzysztoph Wołeyko (23 верасьня 1668 году)[7]; słuzba Meyzelow… Krzysztoph Waleyko przychozy (24 чэрвеня 1695 году)[8]; we wsi Stybirach… Maciey Wołeyko… we wsi Wiburach… Jakubowa Wałeykowa… Stanisław y Piotr Wałeykowie… Mikołay Wałeyko (23 красавіка 1698 году)[9]; Kazimierz Zyk z pasynkiem Dawidem […] Wałeyko (8 чэрвеня 1698 году)[10]; Mihael Wałeyka (1703 год)[11]; Baltromeus Wałeyka (1721 год)[12].
Носьбіты[рэдагаваць | рэдагаваць крыніцу]
Валэйкі (Wołejko) — прыгонныя зь мястэчка Мураванай Ашмянкі, вёскі Слабады (Ашмянскі павет) і ваколіцаў Сьвянцянаў, якія ўпамінаюцца ў XIX стагодзьдзі[13][14].
Валэйкі (Wałejko) — прыгонныя зь вёскі Багуславішкаў (Віленскі павет), якія ўпамінаюцца ў XIX стагодзьдзі[15].
Валэйковічы (Wołejkowicz) — прыгонныя зь вёскі Вашканцаў (Віленскі павет), якія ўпамінаюцца ў XIX стагодзьдзі[16].
Валікевічы (Walikiewicz) — літоўскі шляхецкі род зь Вільні і Віленскага павету[17].
Валэйкі (Wołejko) — літоўскія шляхецкія роды з ваколіцаў Сьвянцянаў[18] і Троцкага павету[19].
На гістарычнай Ашмяншчыне існуюць вёскі Валэйкавічы і Валейкаўка, на гістарычнай Полаччыне — Валейкава, на гістарычнай Віленшчыне — Валэйкішкі і Валейкуны.
Крыніцы[рэдагаваць | рэдагаваць крыніцу]
- ^ Förstemann E. W. Altdeutsches Namenbuch. Bd. 1: Personennamen. — Bonn, 1900. S. 1515.
- ^ Kremer D. Die Germanischen Personennamen in Katalonien // Estudis romànics. Nr. 14, 1972. S. 219.
- ^ Słownik etymologiczno-motywacyjny staropolskich nazw osobowych. T. 5: Nazwy osobowe pochodzenia niemieckiego. — Kraków, 1997. S. 277.
- ^ Акты, издаваемые Виленской Комиссией для разбора древних актов. Т. 31. — Вильна, 1906. С. 163.
- ^ Акты, относящиеся к истории Южной и Западной России, собранные и изданные Археографической комиссией. Т. 14. — СПб, 1889. С. 478.
- ^ Lietuvos inventoriai XVII a. — Vilnius, 1962. P. 256.
- ^ Lietuvos inventoriai XVII a. — Vilnius, 1962. P. 273.
- ^ Lietuvos inventoriai XVII a. — Vilnius, 1962. P. 401.
- ^ Lietuvos inventoriai XVII a. — Vilnius, 1962. P. 426.
- ^ Lietuvos inventoriai XVII a. — Vilnius, 1962. P. 430.
- ^ Krinčino bažnyčios 1697—1703 metų Krikšto metrikų knyga, psl. 6, Nepriklausomas virtualus archyvas GENMETRIKA
- ^ Pasvalio Šv. Jono Krikštytojo parapijos jungtuvių įrašai 1706—1729 m., Nepriklausomas virtualus archyvas GENMETRIKA
- ^ Malewski Cz. Rodziny szlacheckie na Litwie w XIX wieku. — Warszawa, 2016. S. 363.
- ^ Malewski Cz. Rodziny szlacheckie na Litwie w XIX wieku. — Warszawa, 2022. S. 125.
- ^ Malewski Cz. Rodziny szlacheckie na Litwie w XIX wieku. — Warszawa, 2016. S. 522.
- ^ Malewski Cz. Rodziny szlacheckie na Litwie w XIX wieku. — Warszawa, 2016. S. 697.
- ^ Malewski Cz. Rodziny szlacheckie na Litwie w XIX wieku. — Warszawa, 2016. S. 839.
- ^ Malewski Cz. Rodziny szlacheckie na Litwie w XIX wieku. — Warszawa, 2022. S. 208.
- ^ Malewski Cz. Rodziny szlacheckie na Litwie w XIX wieku. — Warszawa, 2022. S. 450.