Дайнар

	Дайнар; лац. Dajnar
	Deiner
Паходжаньне
Мова(-ы)	германскія
Утворанае ад	Deina + Heri
Іншыя формы
Варыянт(ы)	Дэйнар, Дэйнэр
Зьвязаныя артыкулы
	якія пачынаюцца з «Дайнар»

Дайнар, Дэйнар (Дэйнэр) — мужчынскае імя і вытворнае ад яго прозьвішча.

Паходжаньне

Дайнэр (Deiner, Degenher) — імя германскага паходжаньня^[1]. Іменная аснова -даг- (дэйн-) (імёны ліцьвінаў Дакель, Шыдаг, Ядаг; германскія імёны Dacilus, Sidag, Adago) паходзіць ад германскага daga 'палымяны, зіхатлівы, яркі, бліскучы'^[2], а аснова -гер- (-ер-) (імёны ліцьвінаў Герман, Гунтэр, Кіндэр; германскія імёны Herman, Gunter, Kinder) — ад гоцкага harjis^[3], германскага heri 'войска, загон' або гоцкага hairus^[4], германскага heru 'меч'^[5].

У Польшчы адзначаецца прозьвішча Дэйнаровіч (Dejnarowicz, Dejnorowicz) і Дэйнэровіч (Dejnerowicz)^[6].

Варыянты імя ў гістарычных крыніцах: у боярына менского в Шимъка Даинаровича… в бояръ наших меньских люди и земли: у Воитеха Михаиловича Даинаровича (люты 1514 году)^[7]; curiolam vocatam Doynarowycze (1 лютага 1524 году)^[8]; po zdrajcy Janie Daynarowiczu (15 студзеня 1657 году)^[9]; Doynorowicz… Anna Doynarowiczowna (1685—1731 гады)^[10]; Deynarowicz (1692 і 1749 гады)^[11]; Petrus Deynarowicz (верасень 1709 году)^[12]; Stephanus Deynarowicz (травень 1710 году)^[13]; pan Deynarowicz (4 лютага 1715 году)^[14]; Deynerowszczyzna… Deynarowicze (1744 год)^[15]; Daynarowicz (1764 год)^[11]; Błoń… wioski i miejsca do tej parafii należące… Deynarów (1784 год)^[16].

Носьбіты

Станіслава Дэйнэрава (Dejnerowa) — уладальніца гаспадаркі ў Даўгінаве на 1939 год^[17]

Дэйнары і Дэйнаровічы — літоўскія шляхецкія роды^[18].

На гістарычнай Меншчыне існуе вёска Дзінаравічы (Дэйнаравічы).

Глядзіце таксама

Крыніцы

^ Gottschald M. Deutsche Namenkunde: Unsere Familiennamen nach ihrer Entstehung und Bedeutung. — Berlin, 1954. S. 227.
^ Słownik etymologiczno-motywacyjny staropolskich nazw osobowych. T. 5: Nazwy osobowe pochodzenia niemieckiego. — Kraków, 1997. S. 30.
^ Kremer D. Die Germanischen Personennamen in Katalonien // Estudis romànics. Nr. 14, 1972. S. 143.
^ Morlet M.-T. Les noms de personne sur le territoire de l’ancienne Gaule du VIe au XIIe siècle. T. I: Les noms issus du germanique continental et les créations gallo-germaniques. — Paris, 1971. P. 124.
^ Дайліда А. Пачаткі Вялікага княства Літоўскага: ад стварэння да Крэўскай уніі / Рэц. С. Тарасаў. — Менск, 2019. С. 17.
^ Walkowiak J. B. Litewskie nazwiska Polaków: słownik etymologiczno-frekwencyjny. — Poznań, 2019. S. 89.
^ Lietuvos Metrika. Knyga 7 (1506—1539). — Vilnius, 2011. P. 564.
^ Lietuvos Metrika. Knyga 12 (1522—1529). — Vilnius, 2001. P. 563.
^ Metryka Litewska. Księga wpisów Nr. 131. — Warszawa, 2001. S. 139.
^ Walkowiak J. Współczesne nazwiska Polaków o możliwej genezie litewskiej nieobecne w LPŽ, poświadczone w kartotece antroponimicznej LKI // Onomastica (Wrocław). T. 64, 2020. S. 215.
^ ^а ^б Sinkevičiūtė D., Račickaja V. Lietuvių dvikamienių vardų kilmės asmenvardžiai ir jų kamienų užrašymo ypatybės Vilniaus naujųjų miestiečių ir laiduotojų 1661—1795 metų sąraše // Archivum Lithuanicum. T. 16, 2014. P. 304.
^ Kaminskas-Krinčius A. Seniausiosios išlikusios originalios 1705—1726 m. Stakliškių bažnyčios krikšto metrikų knygos fragmento (1705—1710) publikacija. Bibliotheca Lituana. T. 2 (2012). P. 473.
^ Kaminskas-Krinčius A. Seniausiosios išlikusios originalios 1705—1726 m. Stakliškių bažnyčios krikšto metrikų knygos fragmento (1705—1710) publikacija. Bibliotheca Lituana. T. 2 (2012). P. 475.
^ Акты издаваемые Виленской археографической комиссией. Т. 7. Акты Городненского гродского суда. — Вильна, 1874. С. 209.
^ Diecezja Wileńska, 1744, Pawet, 20 лютага 2011 г.
^ Opisy parafii diecezji wileńskiej z 1784 roku. T. 2: Dekanat Mińsk. — Białystok, 2009. S. 19—20.
^ Ryszard Sys, Właściciele gospodarstw rolnych w woj. wileńskim w latach 1928—1939. Część V, publikacje «Pisarza hipotecznego zawarte w Dzienniku Województwa Wileńskiego za lata 1928—1939»
^ Сьпіс шляхецкіх родаў, прозьвішчы якіх пачынаюцца на Д, Згуртаваньне беларускай шляхты

[1] Gottschald M. Deutsche Namenkunde: Unsere Familiennamen nach ihrer Entstehung und Bedeutung. — Berlin, 1954. S. 227.

[2] Słownik etymologiczno-motywacyjny staropolskich nazw osobowych. T. 5: Nazwy osobowe pochodzenia niemieckiego. — Kraków, 1997. S. 30.

[3] Kremer D. Die Germanischen Personennamen in Katalonien // Estudis romànics. Nr. 14, 1972. S. 143.

[4] Morlet M.-T. Les noms de personne sur le territoire de l’ancienne Gaule du VIe au XIIe siècle. T. I: Les noms issus du germanique continental et les créations gallo-germaniques. — Paris, 1971. P. 124.

[5] Дайліда А. Пачаткі Вялікага княства Літоўскага: ад стварэння да Крэўскай уніі / Рэц. С. Тарасаў. — Менск, 2019. С. 17.

[6] Walkowiak J. B. Litewskie nazwiska Polaków: słownik etymologiczno-frekwencyjny. — Poznań, 2019. S. 89.

[7] Lietuvos Metrika. Knyga 7 (1506—1539). — Vilnius, 2011. P. 564.

[8] Lietuvos Metrika. Knyga 12 (1522—1529). — Vilnius, 2001. P. 563.

[9] Metryka Litewska. Księga wpisów Nr. 131. — Warszawa, 2001. S. 139.

[10] Walkowiak J. Współczesne nazwiska Polaków o możliwej genezie litewskiej nieobecne w LPŽ, poświadczone w kartotece antroponimicznej LKI // Onomastica (Wrocław). T. 64, 2020. S. 215.

[Sinkevičiūtė-2014-304-11] а ^б Sinkevičiūtė D., Račickaja V. Lietuvių dvikamienių vardų kilmės asmenvardžiai ir jų kamienų užrašymo ypatybės Vilniaus naujųjų miestiečių ir laiduotojų 1661—1795 metų sąraše // Archivum Lithuanicum. T. 16, 2014. P. 304.

[12] Kaminskas-Krinčius A. Seniausiosios išlikusios originalios 1705—1726 m. Stakliškių bažnyčios krikšto metrikų knygos fragmento (1705—1710) publikacija. Bibliotheca Lituana. T. 2 (2012). P. 473.

[13] Kaminskas-Krinčius A. Seniausiosios išlikusios originalios 1705—1726 m. Stakliškių bažnyčios krikšto metrikų knygos fragmento (1705—1710) publikacija. Bibliotheca Lituana. T. 2 (2012). P. 475.

[14] Акты издаваемые Виленской археографической комиссией. Т. 7. Акты Городненского гродского суда. — Вильна, 1874. С. 209.

[15] Diecezja Wileńska, 1744, Pawet, 20 лютага 2011 г.

[16] Opisy parafii diecezji wileńskiej z 1784 roku. T. 2: Dekanat Mińsk. — Białystok, 2009. S. 19—20.

[17] Ryszard Sys, Właściciele gospodarstw rolnych w woj. wileńskim w latach 1928—1939. Część V, publikacje «Pisarza hipotecznego zawarte w Dzienniku Województwa Wileńskiego za lata 1928—1939»

[18] Сьпіс шляхецкіх родаў, прозьвішчы якіх пачынаюцца на Д, Згуртаваньне беларускай шляхты

[1]

[2]

[3]

[4]

[5]

[6]

[7]

[8]

[9]

[10]

[11]

[12]

[13]

[14]

[15]

[16]

[17]

[18]

п а р Імёны з асновай -дак- (-даг-, -таг-) / дагін- (дайн-)
Імёны ліцьвінаў	Дака Дагейка Дакель / Дайль / Дайніла Дакінь Дэйна Дакварда Дагела Дайнар Дэймонт Больдаг Шыдаг Ядаг
Германскія імёны	Дага (Dago, Dacco) Дагіка (Dagiko) Дакіл (Dacilus) / Дайла (Daila) / Дайнла (Dainla) Дакінь (Dacin, Tagin) Дэйна (Deina, Dagena) Дагвард (Dagward) Дагела (Dagela) Дайнэр (Deiner) Дэймунд (Deimund) Бальдаг (Baldag) Сідаг (Sidag) Адага (Adago)