Віндэр
| Віндэр лац. Vinder | |
| Windhere | |
| Паходжаньне | |
|---|---|
| Мова(-ы) | германскія |
| Утворанае ад | Wind + Heri |
| Іншыя формы | |
| Варыянт(ы) | Вінтэр, Вінтар |
| Зьвязаныя імёны | Hariovind |
| Зьвязаныя артыкулы | |
| якія пачынаюцца з «Віндэр» | |
Віндэр, Вінтэр (Вінтар) — мужчынскае імя і вытворнае ад яго прозьвішча.
Паходжаньне
[рэдагаваць | рэдагаваць крыніцу]Віндэр або Вінтэр (Windhere, Winder, Winter[1], Vinter[2]) і Гарывінд (Hariovind) — імёны германскага паходжаньня[3]. Іменная аснова -вінд- (-вінт-) (імёны ліцьвінаў Вінтыла, Вінтаўт, Эвінт; германскія імёны Wintila, Wintold, Evind) паходзіць ад германскага Winiþa, Winida 'назва племені вэнэдаў, перанесеная пазьней на славянаў'[4], а аснова -гер- (-ер-) (імёны ліцьвінаў Герман, Гунтэр, Кіндэр; германскія імёны Herman, Gunter, Kinder) — ад гоцкага harjis[5], германскага heri 'войска, загон' або гоцкага hairus[6], германскага heru 'меч'[7].
Этымалягічны слоўнік старапольскіх асабовых імёнаў, выдадзены Польскай акадэміяй навук, адзначае гістарычнае бытаваньне ў Польшчы германскага імя Winter[8].
У 1582 годзе ў Каралявецкім унівэрсытэце навучаўся Matthias Winterus, Borussus, у 1614 годзе — Hyeronimus Winter, Borussus Regiomontanus… Christophorus Winter, Borussus Regiomontanus[9].
Варыянты імя ў гістарычных крыніцах: лесничымъ… вилкеискому, юрборъскому, скерстомонскому и веленьскому — Якубу Винтеру… лесничого пущь наших Юрборъское, Вилкеиское, Веленъское и Скерстомоньское Якуба Винтера (1568 год)[10]; do leśniczych… do Wintera (кастрычнік 1569 году)[11]; Wincenty Winderowicz z Żegzdr (9 лютага 1791 году)[12].
Носьбіты
[рэдагаваць | рэдагаваць крыніцу]Вінтэры (Winter) — літоўскі шляхецкі род з Троцкага павету[13].
Вінтэр (Winter) — прозьвішча, зафіксаванае ў XIX стагодзьдзі ў ваколіцах Сувалкаў[14].
У XVI ст. існаваў «дварэц» Вінтарышкі (Винторишки) у Жамойцкім старостве[15].
На 1901 год існавала вёска Вінтараўка на поўначы Ноўгарад-Северскага павету Чарнігаўскай губэрні[16].
Глядзіце таксама
[рэдагаваць | рэдагаваць крыніцу]Крыніцы
[рэдагаваць | рэдагаваць крыніцу]- ^ Knudsen G. Danmarks gamle personnavne. Bd. 2: Tilnavne. — København, 1964. S. 1203.
- ^ Sveriges medeltida personnamn — förnamnsregister Abbe-Øxvidh, Institutet för språk och folkminnen
- ^ Förstemann E. W. Altdeutsches Namenbuch. Bd. 1: Personennamen. — Bonn, 1900. S. 1617, 1619.
- ^ Słownik etymologiczno-motywacyjny staropolskich nazw osobowych. T. 5: Nazwy osobowe pochodzenia niemieckiego. — Kraków, 1997. S. 289.
- ^ Kremer D. Die Germanischen Personennamen in Katalonien // Estudis romànics. Nr. 14, 1972. S. 143.
- ^ Morlet M.-T. Les noms de personne sur le territoire de l’ancienne Gaule du VIe au XIIe siècle. T. I: Les noms issus du germanique continental et les créations gallo-germaniques. — Paris, 1971. P. 124.
- ^ Дайліда А. Пачаткі Вялікага княства Літоўскага: ад стварэння да Крэўскай уніі / Рэц. С. Тарасаў. — Менск, 2019. С. 17.
- ^ Słownik etymologiczno-motywacyjny staropolskich nazw osobowych. T. 5: Nazwy osobowe pochodzenia niemieckiego. — Kraków, 1997. S. 289.
- ^ Die matrikel der Universität Königsberg i. Pr. Bd. 1: Die Immatrikulationen von 1544—1656. — Leipzig, 1910. S. 78, 215—216.
- ^ Lietuvos Metrika. Knyga 531 (9) (1567—1569). — Vilnius, 2001. P. 75—76, 78.
- ^ Lietuvos Metrika. Knyga 52 (1569—1570). — Vilnius, 2004. P. 80.
- ^ Akta zjazdów stanów Wielkiego Księstwa Litewskiego. T. 2. — Warszawa, 2009. S. 468.
- ^ Malewski Cz. Rodziny szlacheckie na Litwie w XIX wieku. — Warszawa, 2022. S. 445.
- ^ Professor Jerzy Wisniewski, List of the XIXth century Suvalki region family names, Suwalki Genealogical Society
- ^ Спрогис И. Я. Географический словарь древней Жомойтской земли XVI столетия. — Вильна, 1888. С. 55.
- ^ Список населенных мест Черниговской губернии, имеющих не менее 10 жителей, по данным за 1901 год. — Чернигов, 1902. С. 30.