Сірэйка
| Сірэйка лац. Sirejka | |
| Sireke | |
| Паходжаньне | |
|---|---|
| Мова(-ы) | германскія |
| Утворанае ад | Sirio + суфікс з элемэнтам -к- (-k-) |
| Іншыя формы | |
| Варыянт(ы) | Сірык, Сірка, Сырэйка, Шырэйка, Шырка, Зырка, Жырка |
| Вытворныя формы | Сарэйка |
| Зьвязаныя артыкулы | |
| якія пачынаюцца з «Сірэйка» | |
Сірэйка (Сірык, Сірка, Сырэйка, Шырэйка, Шырка, Зырка, Жырка) — мужчынскае імя.
Паходжаньне
[рэдагаваць | рэдагаваць крыніцу]Сірык, Сірыка, Серэка або Сірэка (Siric, Sirico[1], Sirica[2], Serecho[3], Sireke[4]) — імя германскага паходжаньня[5]. Іменная аснова -сір- (-сер-, -сіс-) (імёны ліцьвінаў Сіргоўд, Сіргут, Сірмонт; германскія імёны Siriaud, Sergudo, Sirmont) паходзіць ад гоцкага sisu 'чароўны сьпеў, заклён'[6].
У Прусіі бытавала прозьвішча Sierke[7].
Варыянты імя ў гістарычных крыніцах: у Жирока (сярэдзіна 1120-х — сярэдзіна 1150-х гадоў)[8], Жироке (1140 — сярэдзіна 1190-х гадоў)[9]; Ширеиковщина пустовсчина (1 ліпеня 1542 году)[10]; село Сирейковичи (1554 год)[11]; Федко Сирикъ (1567 год)[12]; gdzie powietrzem wymarli w Sireikawszczyznie (18 жніўня 1574 году)[13]; на Миколаю Сирковичу (25 жніўня 1582 году)[14].
Носьбіты
[рэдагаваць | рэдагаваць крыніцу]- Жырка — жыхар Ноўгараду, які ўпамінаецца ў XII стагодзьдзі[15]
- Якуб Сірэйкавіч — літоўскі баярын, які ўпамінаецца ў попісе войска Вялікага Княства Літоўскага 1528 году[16]
- Магдалена Рыгораўна Сірэйковіч — расенская зямянка, якая ўпамінаецца ў 1594 годзе[17]
Зыркевічы (Zyrkiewicz) гербу Сьлепаўрон — літоўскі шляхецкі род з ваколіцаў Цельшаў[18].
Жыркевічы (Żyrkiewicz) гербу Вяж — літоўскі шляхецкі род[19].
Сырэйкі — літоўскі шляхецкі род[20].
Шырка — прозьвішча, гістарычна зафіксанае на тэрыторыі цяперашняй Летувы[21].
Крыніцы
[рэдагаваць | рэдагаваць крыніцу]- ^ Domesday Names: An Index of Latin Personal and Place Names in Domesday Book. — The Boydell Press, 1997. P. 194.
- ^ Repertori D’Antropònims Catalans (RAC). Vol. 1. — Barcelona, 1994. P. 503.
- ^ Morlet M.-T. Les noms de personne sur le territoire de l’ancienne Gaule du VIe au XIIe siècle. T. I: Les noms issus du germanique continental et les créations gallo-germaniques. — Paris, 1971. P. 195.
- ^ Hartig J. Die münsterländischen Rufnamen im späten Mittelalter. — Köln — Graz, 1967. S. 212.
- ^ Förstemann E. W. Altdeutsches Namenbuch. Bd. 1: Personennamen. — Bonn, 1900. S. 1345.
- ^ Дайліда А. Пачаткі Вялікага княства Літоўскага: ад стварэння да Крэўскай уніі / Рэц. С. Тарасаў. — Менск, 2019. С. 19.
- ^ BARGEL, SIERKE für Computergenealogie e.V. (CompGen)
- ^ Зализняк А. А. Древненовгородский диалект. 2-е изд. — М., 2004. С. 295.
- ^ Зализняк А. А. Древненовгородский диалект. 2-е изд. — М., 2004. С. 455.
- ^ Istorijos archyvas. T. 1: XVI amžiaus Lietuvos inventoriai. — Kaunas, 1934. P. 24.
- ^ Археографический сборник документов, относящихся к истории Северо-западной Руси. Т. 8. — Вильна, 1870. С. 54.
- ^ Литовская метрика. Отд. 1. Ч. 3. — Петроград, 1915. С. 1023.
- ^ Istorijos archyvas. T. 1: XVI amžiaus Lietuvos inventoriai. — Kaunas, 1934. P. 214.
- ^ Акты издаваемые Виленской комиссией для разбора древних актов. Т. 36. — Вильна, 1912. С. 291.
- ^ Зализняк А. А. Древненовгородский диалект. 2-е изд. — М., 2004. С. 739.
- ^ Lietuvos Metrika. Knyga 523 (1). — Vilnius, 2006. P. 252.
- ^ Опись документов Виленского центрального архива древних актовых книг. Вып. 3. ― Вильна, 1904. С. 115.
- ^ Ciechanowicz J. Rody rycerskie Wielkiego Księstwa Litewskiego. T. 5. — Rzeszów, 2001. S. 464.
- ^ Ciechanowicz J. Rody rycerskie Wielkiego Księstwa Litewskiego. T. 5. — Rzeszów, 2001. S. 490.
- ^ Сьпіс шляхецкіх родаў, прозьвішчы якіх пачынаюцца на С, Згуртаваньне беларускай шляхты
- ^ Lietuvių pavardžių žodynas. T. 2. — Vilnius, 1989. P. 937.