Абор
| Абор лац. Abor | |
| Abar | |
| Паходжаньне | |
|---|---|
| Мова(-ы) | германскія |
| Утворанае ад | Abo + Hari |
| Іншыя формы | |
| Варыянт(ы) | Абар, Абер, Ябар |
| Зьвязаныя артыкулы | |
| якія пачынаюцца з «Абор» | |
Абор (Абар, Абер, Ябар) — мужчынскае імя і вытворнае ад яго прозьвішча.
Паходжаньне
[рэдагаваць | рэдагаваць крыніцу]Абар або Абер (Abar, Abaharjis[1], Aber[a]) — імя германскага паходжаньня[2]. Іменная аснова аб- (імёны ліцьвінаў Абека, Абуд, Абрат; германскія імёны Abbeco, Abbud, Abrada) паходзіць ад гоцкага aba 'мужчына, муж'[3], а аснова -гер- (-ер-) (імёны ліцьвінаў Герман, Гунтэр, Кіндэр; германскія імёны Herman, Gunter, Kinder) — ад гоцкага harjis[4], германскага heri 'войска, загон' або гоцкага hairus[5], германскага heru 'меч'[6].
Этымалягічны слоўнік старапольскіх асабовых імёнаў, выдадзены Польскай акадэміяй навук, адзначае гістарычнае бытаваньне ў Польшчы германскага імя Abor[7].
У Польшчы ў 1734 годзе адзначалася прозьвішча Jabor[8].
У Польшчы адзначаецца прозьвішча Абаровіч (Abarowicz, Aborowicz)[9].
Варыянты імя ў гістарычных крыніцах: Янъ Аборовичъ (1528 год)[10]; Abarowna (1784 год)[11]; Jaborowna (1784 і 1789 гады)[11]; Aboriewna (1789 год)[11]; Oborewicz (1811 год)[12]; Abarowicz (1815, 1817, 1819 і 1820 гады)[13]; Aborowicz (1816 і 1821 гады)[13]; Domicella Oborowicz (1840 год)[14]; Aborowicz Nicodemus… Aborowicz Michael., S. T. M., decanus Ozmmian. par. eccl. Żuprany, Aborowicz Christophorus, par. eccl. Iwje (1922 год)[15]; Aborowicz Nicodemus, par. in Olkieniki (1938 год)[16].
Носьбіты
[рэдагаваць | рэдагаваць крыніцу]- Ян Аборавіч — дарсуніскі баярын, які ўпамінаецца ў попісе войска Вялікага Княства Літоўскага 1528 году
- Хрыстафор Абаровіч — кнышынскі пробашч, які ўпамінаецца ў 1905 годзе[17]
- Іван Мацьвеевіч Абаровіч — жыхар вёскі Дайнішкаў (каля Сьвянцянаў), які ўпамінаецца ў 1912 годзе[18]
На гістарычнай Берасьцейшчыне існуе вёска Абяроўшчына.
Заўвагі
[рэдагаваць | рэдагаваць крыніцу]- ^ Паводле назвы мясцовасьці Abersfelt
Крыніцы
[рэдагаваць | рэдагаваць крыніцу]- ^ Gamillscheg E. Romania Germanica. Bd. 3: Die Burgunder, Schlußwort. — Berlin und Leipzig, 1936. S. 95.
- ^ Förstemann E. W. Altdeutsches Namenbuch. Bd. 1: Personennamen. — Bonn, 1900. S. 13.
- ^ Kremer D. Die Germanischen Personennamen in Katalonien // Estudis romànics. Nr. 14, 1972. S. 41.
- ^ Kremer D. Die Germanischen Personennamen in Katalonien // Estudis romànics. Nr. 14, 1972. S. 143.
- ^ Morlet M.-T. Les noms de personne sur le territoire de l’ancienne Gaule du VIe au XIIe siècle. T. I: Les noms issus du germanique continental et les créations gallo-germaniques. — Paris, 1971. P. 124.
- ^ Дайліда А. Пачаткі Вялікага княства Літоўскага: ад стварэння да Крэўскай уніі / Рэц. С. Тарасаў. — Менск, 2019. С. 17.
- ^ Słownik etymologiczno-motywacyjny staropolskich nazw osobowych. T. 5: Nazwy osobowe pochodzenia niemieckiego. — Kraków, 1997. S. 38.
- ^ Antroponimia Polski od XVI do końca XVIII wieku. T. 2: H—Mą. — Kraków, 2009. S. 103.
- ^ Walkowiak J. B. Litewskie nazwiska Polaków: słownik etymologiczno-frekwencyjny. — Poznań, 2019. S. 27.
- ^ Перапіс войска Вялікага княства Літоўскага 1528 года. Метрыка Вялікага княства Літоўскага. Кн. 523. — Менск, 2003. С. 91.
- ^ а б в Spis rodziców dzieci urodzonych w Daugieliszkach w latach 1774—1790
- ^ Indeks nazwisk rodziców dzieci urodzonych w parafii (Nowe) Daugieliszki w latach 1800—1814
- ^ а б Spis rodziców i dzieci urodzonych w parafii Daugieliszki w latach 1815—26
- ^ Seniszki filia Daugieliszek, Geneteka baza Polskiego Towarzystwa Genealogicznego
- ^ Catalogus Ecclesiarum et Cleri Dioecesis Vilnensis pro Anno Domini 1922. — Vilnae, 1922. P. 94.
- ^ Catalogus ecclesiarum et cleri archidioecesis vilnensis pro anno domini 1938. — Vilnae, 1938. P. 142.
- ^ Памятная книжка Гродненской губернии на 1905 год. — Гродна, 1905. С. 237.
- ^ Вестник финансов, промышленности и торговли, указатель правительственных распоряжений по министерству финансов. Т. 2, 1912. С. 264.