Зантэр
| Зантэр лац. Zanter | |
| Santer | |
| Паходжаньне | |
|---|---|
| Мова(-ы) | германскія |
| Утворанае ад | Sando + Heri |
| Іншыя формы | |
| Варыянт(ы) | Жантар, Зандэр, Зандар, Сандар, Шандэр, Шандар, Шантэр, Шантар, Сантыр |
| Вытворныя формы | Сундар, Сіндэр |
| Зьвязаныя артыкулы | |
| якія пачынаюцца з «Зантэр» | |
Зантэр (Жантар, Сантыр, Шантэр, Шантар), Зандэр (Зандар, Сандар, Шандэр, Шандар) — мужчынскае імя і вытворнае ад яго прозьвішча.
Паходжаньне
[рэдагаваць | рэдагаваць крыніцу]Сандэр, Сантар, пазьней Зантэр (Sandheri, Santari, Santer) — імя германскага паходжаньня[1]. Іменная аснова санд- (сант-, зант-) (імёны ліцьвінаў Жандзель, Сантаўт, Шандрык; германскія імёны Sandel, Santold, Sandrich) паходзіць ад гоцкага *sanþs 'сапраўдны'[2], а аснова -гер- (-ер-) (імёны ліцьвінаў Герман, Гунтэр, Кіндэр; германскія імёны Herman, Gunter, Kinder) — ад гоцкага harjis[3], германскага heri 'войска, загон' або гоцкага hairus[4], германскага heru 'меч'[5].
У Прусіі бытавала імя Сандар (Сандэр, Сантар, Сандыр, Жандар): Sandar / Sander / Sandir / Santar / Schandarre (1299, 1301, 1339, 1347 і 1360 гады)[6][7].
У Польшчы ў XVI—XVIII стагодзьдзях адзначалася прозьвішча Sander (Szander)[8].
У Польшчы адзначаецца прозьвішча Сантар (Santor)[9]
У Чэхіі бытавала імя Šandora[10].
Варыянты імя ў гістарычных крыніцах: немъчин Гарман Жондеро… Жондеремъ (26 лістапада 1480 году)[11]; на пана Шандра а на пана Петра, а на пана Ивашка Котовичовъ… пану Шандру (10 траўня 1497 году)[12]; Sandarowicz… Sandarewic (1671—1681 гады)[13]; B. Januarii Szanter, szafarz i tabliczkarz wilenski (каля 1700—1702 гадоў)[14]; Michael Senderowicz (1774 год)[15]; Sanderowicz (1811 год)[16]; Шантеровна Олимпия (27 ліпеня 1855 году)[17]; Сулковская Паулина из Шанторов (6 сьнежня 1863 году)[18].
Носьбіты
[рэдагаваць | рэдагаваць крыніцу]- Ян Шандэровіч (Jan Szanderowicz) — віленскі шавец, які ўпамінаецца ў 1695—1696 гадох[19]
- Клеменці Зандар (Клементий Андреев Зандар) — шляхціч Менскай губэрні, прадстаўлены ў 1864 годзе[20]
- Аляксандар і Ўсьцін Станіслававічы Шантары — шляхцічы-каталікі з ваколіцаў Езяросаў, якія мелі ў валоданьні зямлю на 1889 год[21]
Жантары (Żantar) — прыгонныя зь вёскі Віцюноў (Троцкі павет), якія ўпамінаюцца ў XIX стагодзьдзі[22].
Сантыры (Santyr) — літоўскі шляхецкі род зь Вільні[23].
Зантэры або Зантыры (Zanter, Zantyr) — літоўскі шляхецкі род з ваколіцаў Даўгелішкаў[24].
Сэндровічы (Sendrowicz) гербу Шанява — літоўскі шляхецкі род з ваколіцаў Шаўляў[25].
Зандэры (Zander) або Зандаровічы (Zandorowicz) гербу ўласнага — літоўскі шляхецкі род з Браслаўскага павету[26].
На 1889—1906 гады існавала вёска Сандарова (Сандарава) у Дрысенскім павеце Віцебскай губэрні[27][28].
На 1903 год сяліба Шандарышкі існавала ў Панявескім павеце, а фальварак Сандэрышкі — у Цельшаўскім павеце Ковенскай губэрні[29].
На 1906 год існавалі вёска і маёнтак Сандары ў Дрысенскім павеце[30], а таксама вёска Сандарышкі ў Дзьвінскім павеце Віцебскай губэрні[31].
На гістарычнай Упіччыне існуе вёска Сандарышкі, на гістарычнай Ашмяншчыне — Шантары і Шантараўшчына, на гістарычнай Случчыне — Шантароўшчына, на гістарычнай Полаччыне — Шантырава. Назву Шандры маюць вёскі на гістарычных Віцебшчыне і Ваўкавышчыне.
Глядзіце таксама
[рэдагаваць | рэдагаваць крыніцу]Крыніцы
[рэдагаваць | рэдагаваць крыніцу]- ^ Förstemann E. W. Altdeutsches Namenbuch. Bd. 1: Personennamen. — Bonn, 1900. S. 1297.
- ^ Kremer D. Die Germanischen Personennamen in Katalonien // Estudis romànics. Nr. 14, 1972. S. 198.
- ^ Kremer D. Die Germanischen Personennamen in Katalonien // Estudis romànics. Nr. 14, 1972. S. 143.
- ^ Morlet M.-T. Les noms de personne sur le territoire de l’ancienne Gaule du VIe au XIIe siècle. T. I: Les noms issus du germanique continental et les créations gallo-germaniques. — Paris, 1971. P. 124.
- ^ Дайліда А. Пачаткі Вялікага княства Літоўскага: ад стварэння да Крэўскай уніі / Рэц. С. Тарасаў. — Менск, 2019. С. 17.
- ^ Pierson W. Altpreußischer Namenkodex // Zeitschrift für Preußische Geschichte und Landeskunde. — Berlin, 1873. S. 708.
- ^ Trautmann R. Die altpreußischen Personennamen. — Göttingen, 1925. S. 86, 89, 92.
- ^ Antroponimia Polski od XVI do końca XVIII wieku. T. 4: Pl—St. — Kraków, 2013. S. 303.
- ^ Walkowiak J. B. Litewskie nazwiska Polaków: słownik etymologiczno-frekwencyjny. — Poznań, 2019. S. 282.
- ^ Archiv český: čili, Staré písemné památky české i moravské, sebrané z archivů domácích i cizích. Dil. XXX. — Praha, 1913. S. 102.
- ^ Полоцкие грамоты XIII — начала XVI в. Т. 1. — М., 2015. С. 378.
- ^ Lietuvos Metrika. Knyga 5 (1427—1506). — Vilnius, 2014. P. 100.
- ^ Zinkevičius Z. Lietuvių antroponimika: Vilniaus lietuvių asmenvardžiai XVII a. pradžioje. — Vilnius, 1977. P. 192.
- ^ Memoriale Fratrum Minorum Conventualium Vilnensium (1702—1832). — Vilnae, 2020. P. 96.
- ^ Sẽnosios Pasvalio bažnyčios knygos. VII. 1743—1776 metų mirties metrikų knyga. — Savilaida, 2016. P. 53.
- ^ Ревизские Сказки — Spis rewizyjny, Troki 1811
- ^ Сакалоўская А. Кальварыя. — Менск, 1997. С. 156.
- ^ Сакалоўская А. Кальварыя. — Менск, 1997. С. 143.
- ^ Frejlich K. Pod przysądem horodnictwa wileńskiego. O jurydyce i jej mieszkańcach w XVII wieku. — Toruń, 2022. S. 141, 205.
- ^ № 125. Спісы шляхты, прадстаўленыя паміж 15.X.1863 і 15.X.1864 улучна, Сьвіслацкія аркушы
- ^ Алфавитный список землевладельцев Ковенской губернии. — Ковна, 1889. С. 519.
- ^ Malewski Cz. Rodziny szlacheckie na Litwie w XIX wieku. — Warszawa, 2022. S. 329.
- ^ Malewski Cz. Rodziny szlacheckie na Litwie w XIX wieku. — Warszawa, 2016. S. 762.
- ^ Malewski Cz. Rodziny szlacheckie na Litwie w XIX wieku. — Warszawa, 2022. S. 213.
- ^ Ciechanowicz J. Rody rycerskie Wielkiego Księstwa Litewskiego. T. 5. — Rzeszów, 2001. S. 43.
- ^ Ciechanowicz J. Rody rycerskie Wielkiego Księstwa Litewskiego. T. 5. — Rzeszów, 2001. S. 439.
- ^ Słownik geograficzny... T. X. — Warszawa, 1889. S. 292.
- ^ Список населенных мест Витебской губернии. Витебск, 1906. С. 161.
- ^ Алфавитный список населенных мест Ковенской губернии. — Ковна, 1903. С. 355, 500.
- ^ Список населенных мест Витебской губернии. Витебск, 1906. С. 164—165.
- ^ Список населенных мест Витебской губернии. Витебск, 1906. С. 128.