Вігер
| Віґер лац. Vigier / Vihier | |
| Wiger | |
| Паходжаньне | |
|---|---|
| Мова(-ы) | германскія |
| Утворанае ад | Wigo + Heri |
| Іншыя формы | |
| Варыянт(ы) | Вікера, Вікар |
| Зьвязаныя імёны | Ervig |
| Зьвязаныя артыкулы | |
| якія пачынаюцца з «Віґер» | |
Вігер (Вікера, Вікар) — мужчынскае імя і вытворнае ад яго прозьвішча.
Паходжаньне
[рэдагаваць | рэдагаваць крыніцу]Вігер або Вігар, пазьней Вікер або Вікар (Wiger, Viger[1], Wighar, Wicker, Vikar, Wikar[2]) і Ервіг (Ervig) — імёны германскага паходжаньня[3]. Іменная аснова -віг- (-вік-) (імёны ліцьвінаў Вігунт, Вігмонт, Лодвік; германскія імёны Wigunt, Wigmont, Lodvigus) паходзіць ад гоцкага і германскага wigs 'вайна, бойка'[4], а аснова -гер- (-ер-) (імёны ліцьвінаў Герман, Гунтэр, Кіндэр; германскія імёны Herman, Gunter, Kinder) — ад гоцкага harjis[5], германскага heri 'войска, загон' або гоцкага hairus[6], германскага heru 'меч'[7].
Этымалягічны слоўнік старапольскіх асабовых імёнаў, выдадзены Польскай акадэміяй навук, адзначае гістарычнае бытаваньне ў Польшчы германскага імя Wiker[8].
У рускіх берасьцяных граматах адзначалася германскае імя Вігар[9].
У ваколіцах Мэмэлю бытавала прозьвішча Wigger[10].
У Польшчы адзначаецца прозьвішча Вігер (Wigier)[11]
Варыянты імя ў гістарычных крыніцах: Krystyna Wigier (1811 год)[12].
Носьбіты
[рэдагаваць | рэдагаваць крыніцу]Вікера (Wikiera) — прозьвішча, зафіксаванае ў XIX стагодзьдзі ў ваколіцах Сувалкаў[13].
У гістарычнай Прусіі каля Фрыдлянду існавала вёска Вікераў (Wickerau у 1449 годзе).
На гістарычнай Піншчыне існуюць вёскі Вялікія Вікаравічы і Малыя Вікаравічы.
Глядзіце таксама
[рэдагаваць | рэдагаваць крыніцу]Крыніцы
[рэдагаваць | рэдагаваць крыніцу]- ^ Sveriges medeltida personnamn — förnamnsregister Abbe-Øxvidh, Institutet för språk och folkminnen
- ^ Knudsen G. Danmarks gamle personnavne. Bd. 1: Fornavne. — København, 1948. S. 1571.
- ^ Förstemann E. W. Altdeutsches Namenbuch. Bd. 1: Personennamen. — Bonn, 1900. S. 782, 1584.
- ^ Дайліда А. Пачаткі Вялікага княства Літоўскага: ад стварэння да Крэўскай уніі / Рэц. С. Тарасаў. — Менск, 2019. С. 17.
- ^ Kremer D. Die Germanischen Personennamen in Katalonien // Estudis romànics. Nr. 14, 1972. S. 143.
- ^ Morlet M.-T. Les noms de personne sur le territoire de l’ancienne Gaule du VIe au XIIe siècle. T. I: Les noms issus du germanique continental et les créations gallo-germaniques. — Paris, 1971. P. 124.
- ^ Дайліда А. Пачаткі Вялікага княства Літоўскага: ад стварэння да Крэўскай уніі / Рэц. С. Тарасаў. — Менск, 2019. С. 17.
- ^ Słownik etymologiczno-motywacyjny staropolskich nazw osobowych. T. 5: Nazwy osobowe pochodzenia niemieckiego. — Kraków, 1997. S. 101, 287.
- ^ Sitzmann A. Die skandinavischen Personennamen in den Birkenrindeninschriften // Scando-Slavica. T. 53, 2007. S. 29.
- ^ WIGGER, Verein für Computergenealogie e.V. (CompGen)
- ^ Walkowiak J. B. Litewskie nazwiska Polaków: słownik etymologiczno-frekwencyjny. — Poznań, 2019. S. 357.
- ^ Puszołaty, Geneteka baza Polskiego Towarzystwa Genealogicznego
- ^ Professor Jerzy Wisniewski, List of the XIXth century Suvalki region family names, Suwalki Genealogical Society