Вэгер
| Вэгер лац. Vegier / Vehier | |
| Wagher | |
| Паходжаньне | |
|---|---|
| Мова(-ы) | германскія |
| Утворанае ад | Wago + Heri |
| Іншыя формы | |
| Варыянт(ы) | Вегер, Вакар |
| Зьвязаныя артыкулы | |
| якія пачынаюцца з «Вэгер» | |
Вэгер, Вегер, Вакар — мужчынскае імя і вытворнае ад яго прозьвішча.
Паходжаньне[рэдагаваць | рэдагаваць крыніцу]
- Асноўны артыкул: Імёны ліцьвінаў
Вагер або Вакар, пазьней Вакер, Вакара і Вэгер (Wagher, Wacar[1], Vaccarus[2], Wacker[3], Wachari, Wacaro, Weger) — імя германскага паходжаньня[4][5]. Іменная аснова вак- паходзіць ад гоцкага wakan 'пільны'[6], а аснова -гер- (-ер-) (імёны ліцьвінаў Герман, Гунтэр, Кіндэр; германскія імёны Herman, Gunter, Kinder) — ад гоцкага harjis[7], германскага heri 'войска, загон' або гоцкага hairus[8], германскага heru 'меч'[9].
Этымалягічны слоўнік старапольскіх асабовых імёнаў, выдадзены Польскай акадэміяй навук, адзначае гістарычнае бытаваньне ў Польшчы германскага імя Weger[10].
Варыянты імя ў гістарычных крыніцах: Петр Векгер (1537—1538 гады)[11]; Szyman Wokor (1558 год)[12]; Anna Wegierowa (XVIII ст.)[13].
Носьбіты[рэдагаваць | рэдагаваць крыніцу]
- Пётар Вегер — жыхар Жамойцкага староства, які ўпамінаецца ў 1537—1538 гадох
Вакары гербу Корвін — літоўскі шляхецкі род[14].
У актах Вялікага Княства Літоўскага ўпаміналася сяло Вагарышкі (Вагаришки) ва Ўпіцкім павеце[15].
У 1579 годзе ўпаміналася зямля Вегерышкі або Вегеры ў Жамойцкім старостве[16].
На 1904 год існавала сядзіба Вакарава (Вакарова) у Смаленскім павеце Смаленскай губэрні[17].
На гістарычнай Віцебшчыне існуе вёска Вакары, на гістарычнай Упіччыне — Вагарышкі, у былым Жамойцкім старостве — Вэгеры.
Крыніцы[рэдагаваць | рэдагаваць крыніцу]
- ^ Searle W. G. Onomasticon anglo-saxonicum. — Cambrigde, 1897. P. 472.
- ^ Schonfeld M. Wörterbuch der altgermanischen personen-und völkernamen. — Heidelberg, 1911. S. 249.
- ^ Kapff R. Deutsche Vornamen: mit den von ihnen abstammenden Geschlechtsnamen sprachlich erläutert. — Nürtingen am Neckar, 1889. S. 85.
- ^ Förstemann E. W. Altdeutsches Namenbuch. Bd. 1: Personennamen. — Bonn, 1900. S. 1488—1489.
- ^ Morlet M.-T. Les noms de personne sur le territoire de l’ancienne Gaule. T. III: Les noms de personnes contenus dans les noms de lieux. — Paris, 1985. P. 455.
- ^ Morlet M.-T. Les noms de personne sur le territoire de l’ancienne Gaule du VIe au XIIe siècle. T. I: Les noms issus du germanique continental et les créations gallo-germaniques. — Paris, 1971. P. 211.
- ^ Kremer D. Die Germanischen Personennamen in Katalonien // Estudis romànics. Nr. 14, 1972. S. 143.
- ^ Morlet M.-T. Les noms de personne sur le territoire de l’ancienne Gaule du VIe au XIIe siècle. T. I: Les noms issus du germanique continental et les créations gallo-germaniques. — Paris, 1971. P. 124.
- ^ Дайліда А. Пачаткі Вялікага княства Літоўскага: ад стварэння да Крэўскай уніі / Рэц. С. Тарасаў. — Менск, 2019. С. 17.
- ^ Słownik etymologiczno-motywacyjny staropolskich nazw osobowych. T. 5: Nazwy osobowe pochodzenia niemieckiego. — Kraków, 1997. S. 283.
- ^ Mackavičius A. Žemaitijos valsčių surašymas 1537—1538 m. — Vilnius, 2003. P. 297.
- ^ Писцовая книга Гродненской экономии с прибавлениями, изданная Виленской Комиссией для разбора древних актов. Ч. 1. — Вильна, 1881. С. 285.
- ^ Maciejauskienė V. Gruzdžių pavardės: istorija ir dabartis // Lietuvos valsčiai. Kn. 17, 2010. P. 11.
- ^ Сьпіс шляхецкіх родаў, прозьвішчы якіх пачынаюцца на В, Згуртаваньне беларускай шляхты
- ^ Indeks alfabetyczny miejscowości dawnego wielkiego Księstwa Litewskiego: A—K (Abakanowicze — Kujany). Wilno, 1929. S. 61.
- ^ Опись документов Виленского центрального архива древних актовых книг. Вып. 1. ― Вильна, 1901. С. 46.
- ^ Список населенных мест Смоленской губернии. — Смоленск, 1904. С. 381.