Адзейка
| Адзейка лац. Adziejka | |
| Adecho | |
| Паходжаньне | |
|---|---|
| Мова(-ы) | германскія |
| Утворанае ад | Hado + суфікс з элемэнтам -к- (-k-) |
| Іншыя формы | |
| Варыянт(ы) | Гадэйка, Ядзейка, Ядзека, Ядык, Ядка |
| Зьвязаныя артыкулы | |
| якія пачынаюцца з «Адзейка» | |
Адзейка (Ядзейка, Ядзека, Ядык, Ядка), Гадэйка — мужчынскае імя і вытворнае ад яго прозьвішча.
Паходжаньне
[рэдагаваць | рэдагаваць крыніцу]- Асноўны артыкул: Імёны ліцьвінаў
Гадзіка, Адзека, Адзіка або Едзіка (Chadico[1], Adecho, Adika[2], Edica) — імя германскага паходжаньня[3]. Іменная аснова -гад- (-ад-, -ат-) (імёны ліцьвінаў Ядвіга, Гатман, Бернат; германскія імёны Hadwig, Hadoman, Bernat) паходзіць ад гоцкага *haþus[4], германскага hathu 'бой'[5].
Імя Эдыка гістарычна бытавала ў Польшчы: Edyke, uxor Ioachim de Colberg (1402 год)[6].
Варыянты імя ў гістарычных крыніцах: чоловеков… Одеико (7 лістапада 1442 году)[7]; село у Берестеиском повете на имя Телатичи… а земли пустовскии… Едковщина (26 студзеня 1516 году)[8]; Турчинъ Адеиковичъ (1528 год)[9]; прыставомъ былъ за чоловекомъ боярына пана Александрова Стец Ядыкъ (1529 год)[10]; Висконт Едейкович (1538 год)[11]; человека ихъ отчизного Пацука Стачковича Едековича (1541 год)[12]; до подданого господарьского волости Городенской Едейковъ (27 сакавіка 1560 году)[13]; ks. Andrzej Odeyko, pleban kieturwłócki (1784 год)[14].
Носьбіты
[рэдагаваць | рэдагаваць крыніцу]- Турчын Адзейкавіч — берасьцейскі баярын, які ўпамінаецца ў попісе войска Вялікага Княства Літоўскага 1528 году
- Вісконт Ядзейкавіч — жыхар Жамойцкага староства, які ўпамінаецца ў 1537—1538 гадох[15]
- Павал Яцейкавіч — жыхар Жамойцкага староства, які ўпамінаецца ў 1537—1538 гадох[16]
Гадэйкі — літоўскі шляхецкі род[17].
Ядкевічы (Jadkiewicz) гербу Даленга — літоўскі шляхецкі род[18].
Адзікевічы (Adikiewicz) — шляхецкі род Рэчы Паспалітай з Прусіі[19].
На гістарычнай Меншчыне існуе вёска Ядзейкі.
Крыніцы
[рэдагаваць | рэдагаваць крыніцу]- ^ Morlet M.-T. Les noms de personne sur le territoire de l’ancienne Gaule du VIe au XIIe siècle. T. I: Les noms issus du germanique continental et les créations gallo-germaniques. — Paris, 1971. P. 120.
- ^ Anhang 3 Wörterbuch der gotischen Namen // Köbler G. Gotisches Wörterbuch. — Leiden — Köln, 1989.
- ^ Förstemann E. W. Altdeutsches Namenbuch. Bd. 1: Personennamen. — Bonn, 1900. S. 153, 449.
- ^ Kremer D. Die Germanischen Personennamen in Katalonien // Estudis romànics. Nr. 14, 1972. S. 70.
- ^ Słownik etymologiczno-motywacyjny staropolskich nazw osobowych. T. 5: Nazwy osobowe pochodzenia niemieckiego. — Kraków, 1997. S. 87.
- ^ Słownik staropolskich nazw osobowych. T. 2. — Wrocław, 1968—1970. S. 2.
- ^ Lietuvos Metrika. Knyga 3 (1440—1498). — Vilnius, 1998. P. 67.
- ^ Lietuvos Metrika. Knyga 9 (1511—1518). — Vilnius, 2002. P. 215.
- ^ Перапіс войска Вялікага княства Літоўскага 1528 года. Метрыка Вялікага княства Літоўскага. Кн. 523. — Менск, 2003. С. 100.
- ^ Lietuvos Metrika. Knyga 225 (6) (1528—1547). — Vilnius, 1995. P. 185.
- ^ Mackavičius A. Žemaitijos valsčių surašymas 1537—1538 m. — Vilnius, 2003. P. 315.
- ^ Метрыка Вялікага Княства Літоўскага. Кніга 28 (1522—1552 гг.). — Менск, 2000. С. 125.
- ^ Акты издаваемые Виленской археографической комиссией. Т. 17. Акты Гродненского земского суда. — Вильна, 1890. С. 419.
- ^ Opisy parafii diecezji wileńskiej z 1784 roku. T. 3: Dekanat Olwita. — Bakałarzewo, 2009. S. 108.
- ^ Mackavičius A. Žemaitijos valsčių surašymas 1537—1538 m. — Vilnius, 2003. P. 397.
- ^ Mackavičius A. Žemaitijos valsčių surašymas 1537—1538 m. — Vilnius, 2003. P. 373, 398.
- ^ Сьпіс шляхецкіх родаў, прозьвішчы якіх пачынаюцца на Г, Згуртаваньне беларускай шляхты
- ^ Polska encyklopedja szlachecka. T. 6. — Warszawa, 1936. S. 141.
- ^ Polska encyklopedja szlachecka. T. 4. — Warszawa, 1936. S. 91.