Зыгер
| Зыгер лац. Zygier / Zyhier | |
| Siger | |
| Паходжаньне | |
|---|---|
| Мова(-ы) | германскія |
| Утворанае ад | Sieg + Heri |
| Іншыя формы | |
| Варыянт(ы) | Зыгар, Жыгер, Жыгар, Жыкар, Шыкер |
| Зьвязаныя артыкулы | |
| якія пачынаюцца з «Зыгер» | |
Зыгер (Зыгар), Жыгер (Жыгар, Жыкар, Шыкер) — мужчынскае імя і вытворнае ад яго прозьвішча.
Паходжаньне
[рэдагаваць | рэдагаваць крыніцу]Сігер або Зігер, Сікар або Зікар, пазьней Зыгар або Зэгар (Sigher, Siger, Sieger, Sikar, Sigar, Segar[1]) — імя германскага паходжаньня[2]. Іменная аснова сіг- (зыг-, зег-) (імёны ліцьвінаў Зігібут, Зыгел, Жыгімонт; германскія імёны Sigibot, Sigel, Sigimunt) паходзіць ад гоцкага і бургундзкага sigus 'перамога'[3], а аснова -гер- (-ер-) (імёны ліцьвінаў Герман, Гунтэр, Кіндэр; германскія імёны Herman, Gunter, Kinder) — ад гоцкага harjis[4], германскага heri 'войска, загон' або гоцкага hairus[5], германскага heru 'меч'[6].
Этымалягічны слоўнік старапольскіх асабовых імёнаў, выдадзены Польскай акадэміяй навук, адзначае гістарычнае бытаваньне ў Польшчы германскага імя Zyger (Siger)[7].
Варыянты імя ў гістарычных крыніцах: люди Высокодворское волости… Миколая Жикоровича (15 чэрвеня 1511 году)[8]; wieś Pawłowska — osocznikow… Ian Zegar (1641 год)[9]; u Marcina Zygierewicza (6 студзеня 1700 году)[10]; Kazimierz Zygar (22 чэрвеня 1898 году)[11].
Носьбіты
[рэдагаваць | рэдагаваць крыніцу]- Іван Жыгар — мешчанін з Хорастаўскага прыходу, які ўпамінаецца ў 1886 годзе[12]
Жыгерэвічы — прыгонныя зь мястэчка Жалудку, якія ўпамінаюцца ў XIX стагодзьдзі[13].
Жэгары (Żegar) — прыгонныя з ваколіцаў Сьвянцянаў, якія ўпамінаюцца ў XIX стагодзьдзі[14].
Жыгаровічы (Żygorowicz) — літоўскі шляхецкі род зь Лідзкага павету[15].
Шыкеры (Szykier) гербу Сякер — літоўскі шляхецкі род з Наваградзкага і Вількамірскага паветаў[16].
Жыгар (Żygar) — прозьвішча, гістарычна зафіксаванае на тэрыторыі цяперашняй Летувы[17].
На 1904 год існавала вёска Сігарава (Сігарэва) у Ельнянскім павеце Смаленскай губэрні[18].
Глядзіце таксама
[рэдагаваць | рэдагаваць крыніцу]Крыніцы
[рэдагаваць | рэдагаваць крыніцу]- ^ Kapff R. Deutsche Vornamen: mit den von ihnen abstammenden Geschlechtsnamen sprachlich erläutert. — Nürtingen am Neckar, 1889. S. 73.
- ^ Förstemann E. W. Altdeutsches Namenbuch. Bd. 1: Personennamen. — Bonn, 1900. S. 1326—1327.
- ^ Дайліда А. Пачаткі Вялікага княства Літоўскага: ад стварэння да Крэўскай уніі / Рэц. С. Тарасаў. — Менск, 2019. С. 18.
- ^ Kremer D. Die Germanischen Personennamen in Katalonien // Estudis romànics. Nr. 14, 1972. S. 143.
- ^ Morlet M.-T. Les noms de personne sur le territoire de l’ancienne Gaule du VIe au XIIe siècle. T. I: Les noms issus du germanique continental et les créations gallo-germaniques. — Paris, 1971. P. 124.
- ^ Дайліда А. Пачаткі Вялікага княства Літоўскага: ад стварэння да Крэўскай уніі / Рэц. С. Тарасаў. — Менск, 2019. С. 17.
- ^ Słownik etymologiczno-motywacyjny staropolskich nazw osobowych. T. 5: Nazwy osobowe pochodzenia niemieckiego. — Kraków, 1997. S. 242.
- ^ Lietuvos Metrika. Knyga 9 (1511—1518). — Vilnius, 2002. P. 116.
- ^ Ординация королевских пущ: в лесничествах бывшего Великого Княжества Литовского. — Вильна, 1871. С. 158.
- ^ Łapiński Ł., Wilczewski W. F. «Komput katolików» parafii żołudzkiej z 1700 roku // Archiwa, Biblioteki i Muzea Kościelne. Nr. 115, 2021. S. 263.
- ^ Spis ludności wyznania katolickiego w majątku Landwarowie 22 czerwca 1898 r., Genealogia Wileńszczyzny
- ^ Метрычная база Чучавіцкага края. Тут пазначаны людзі, якія былі хрышчоныя, пабралія шлюбам ці былі адпеты ў Чучавіцкім краі: у Пакроўскай царкве (Вялікія Чучавічы), у Спаса-Ушэсцеўскай царкве (Вялікі Рожан) і ў Пакроўскай царкве (Хорастава)
- ^ Malewski Cz. Rodziny szlacheckie na Litwie w XIX wieku. — Warszawa, 2016. S. 211.
- ^ Malewski Cz. Rodziny szlacheckie na Litwie w XIX wieku. — Warszawa, 2022. S. 169.
- ^ Malewski Cz. Rodziny szlacheckie na Litwie w XIX wieku. — Warszawa, 2016. S. 235.
- ^ Polska encyklopedja szlachecka. T. 11. — Warszawa, 1938. S. 298.
- ^ Lietuvių pavardžių žodynas. T. 1. — Vilnius, 1985. P. 1331.
- ^ Список населенных мест Смоленской губернии. — Смоленск, 1904. С. 231.