Русьцейка
| Русьцейка лац. Ruściejka | |
| Rosteck | |
| Паходжаньне | |
|---|---|
| Мова(-ы) | германскія |
| Утворанае ад | Rost + суфікс з элемэнтам -к- (-k-) |
| Іншыя формы | |
| Варыянт(ы) | Росьцейка, Ростэк, Рушцейка |
| Зьвязаныя артыкулы | |
| якія пачынаюцца з «Русьцейка» | |
Русьцейка (Рушцейка), Росьцейка (Ростэк) — мужчынскае імя і вытворнае ад яго прозьвішча.
Паходжаньне[рэдагаваць | рэдагаваць крыніцу]
- Асноўны артыкул: Імёны ліцьвінаў
Ростэк (Rosteck) — імя германскага паходжаньня[1]. Іменная аснова руст- (рост-) (імёны ліцьвінаў Расьціла, Ростаўт; германскія імёны Rustil, Rostoldus) паходзіць ад стараверхненямецкага rustjan 'падрыхтаваць, узброіць', rusti 'рыштунак, амуніцыя'[2].
У Прусіі бытавала імя Русьцейка: Rusteyko (1339 і 1340 гады)[3]. У 1616 годзе ў Каралявецкім унівэрсытэце навучаўся Paulus Rosteck, Angerburgensis Borussus, у 1638 годзе — Matthias Rosteck, Reinensis Borussus, у 1642 годзе — Matthias Rosteck, Reinensis Prussus[4], у 1649 год — Raphael Rosteck, Reinensis Borussus[5].
Варыянты імя ў гістарычных крыніцах: Rosteyke Schipen zoen (23 студзеня 1406 году)[6]; Rusteyke (1407 год)[3]; Михно Рустеиковичъ, хоружии… Вокдатъ Рустеиковичъ… Барътошь Рустеиковичъ (1528 год)[7]; Ширмунта Рустейковича (1540—1543 гады)[8]; пана Флорияна Рустеиковича (8 лістапада 1591 году)[9]; Адамъ Рустейковичъ, писаръ земскій Жомоитской (2 сьнежня 1592 году)[10]; пана Миколам Еронимовича Рустеика (11 кастрычніка 1597 году)[11]; Stanisław Ruszteyko (1690 год)[12]; Wasko y Paweł Rostok (29 студзеня 1730 году)[13]; Rusteykie (1744 год)[14].
Носьбіты[рэдагаваць | рэдагаваць крыніцу]
- Росьцейка Шыпенавіч — літоўскі баярын зь Відуклі, які ўпамінаецца ў 1406 годзе
- Міхна, Вокдат і Барташ Русьцейкавічы — вялёнскія баяры, якія ўпамінаюцца ў попісе войска Вялікага Княства Літоўскага 1528 году
Ростэкі, Рустэйкі і Руштэйкі — літоўскія шляхецкія роды[15].
Ростэкі або Рустэйкі (Rostek, Rosteck, Rustejko) гербу Трубы — літоўскі шляхецкі род (а таксама на Валыні, Сылезіі і Прусіі)[16].
Ростка або Рустка (Rostke, Rustke) гербу ўласнага — шляхецкі род Рэчы Паспалітай з Паморскага ваяводзтва[17].
У XVI ст. існавалі маёнтак Русьцейкавічы (Рустейковичи) і «пустаўская зямля» Русьцейкаўшчына (Рустейковщина) у Жамойцкім старостве[18].
Крыніцы[рэдагаваць | рэдагаваць крыніцу]
- ^ Eule R. Germanische und fremde Personennamen als heutige deutsche Familiennamen // Festschrift zu dem fünfzigjährigen jubiläum des Friedrichs-realgymnasiums in Berlin. — Berlin, 1900. S. 53.
- ^ Förstemann E. W. Altdeutsches Namenbuch. Bd. 1: Personennamen. — Bonn, 1900. S. 1286.
- ^ а б Trautmann R. Die altpreußischen Personennamen. — Göttingen, 1925. S. 84.
- ^ Непокупный А. П. Литовская и прусская антропонимия в исследованиях и материалах по немецким фамилиям // Baltistica. T. 9, № 1, 1973. P. 85.
- ^ Die matrikel der Universität Königsberg i. Pr. Bd. 1: Die Immatrikulationen von 1544—1656. — Leipzig, 1910. S. 227, 391, 439, 508.
- ^ Codex epistolaris Vitoldi. — Cracoviae, 1882. S. 123.
- ^ Перапіс войска Вялікага княства Літоўскага 1528 года. Метрыка Вялікага княства Літоўскага. Кн. 523. — Менск, 2003. С. 159.
- ^ Lietuvos Metrika. Knyga 231 (12) (1540—1543). — Vilnius, 2007. P. 157.
- ^ Jablonskis K. Lietuvių kultūra ir jos veikėjai. — Vilnius, 1973. P. 85.
- ^ Акты, относящиеся к истории Южной и Западной России, собранные и изданные Археографической комиссией. Т. 1. — СПб., 1863. С. 245.
- ^ Istorijos archyvas. T. 1: XVI amžiaus Lietuvos inventoriai. — Kaunas, 1934. P. 467.
- ^ Metryka Litewska. Rejestry podymnego Welkiego Ksiestwa. Księstwo Żmudzkie 1690 r. — Warszawa, 2009. S. 62.
- ^ Историко-юридические материалы, извлеченные из актовых книг губерний Витебской и Могилевской, хранящихся в Центральном архиве в Витебске. Вып. 2. — Витебск, 1871. С. 327.
- ^ Diecezja Wileńska, 1744, Pawet, 20 лютага 2011 г.
- ^ Сьпіс шляхецкіх родаў, прозьвішчы якіх пачынаюцца на Р, Згуртаваньне беларускай шляхты
- ^ Polska encyklopedja szlachecka. T. 10. — Warszawa, 1938. S. 274—275.
- ^ Polska encyklopedja szlachecka. T. 10. — Warszawa, 1938. S. 275.
- ^ Спрогис И. Я. Географический словарь древней Жомойтской земли XVI столетия. — Вильна, 1888. С. 283.