Мікола Гіль

	Мікола Гіль
Асабістыя зьвесткі
Імя пры нараджэньні	Мікалай Сымонавіч Гілевіч
Нарадзіўся	15 кастрычніка 1936 (88 гадоў); в. Слабада, Лагойскі раён Менскай вобласьці
Памёр	14 сакавіка 2022; Менск, Беларусь;
Пахаваны	Слабада;
Бацькі	Сымон Пятровіч Гілевіч[d]
Літаратурная дзейнасьць
Род дзейнасьці	пісьменьнік, журналіст, перакладнік
Жанр	дзіцячая літаратура[d], біяграфія і лірычная проза[d]
Мова	беларуская мова
Дэбют	1962, «Літаратура і мастацтва»
	Творы на сайце Knihi.com

Міко́ла Гіль (сапр. Мікалай Сымонавіч Гілевіч; нарадзіўся 15 кастрычніка^[1]^[2]^[3], паводле іншых зьвестак — 15 чэрвеня^[4]^[5] 1936, в. Слабада Лагойскага раёну Менскай вобласьці - 14 сакавіка 2022^[6]) — беларускі пісьменьнік, журналіст, перакладнік. Брат Ніла Гілевіча^[7], бацька Міколы Віча (Мікалая Мікалаевіча Гілевіча)^[8].

Жыцьцяпіс

Скончыў філялягічны факультэт Беларускага дзяржаўнага ўнівэрсытэту (1959).

Працаваў на Менскай студыі тэлебачаньня, у рэдакцыі бюлетэня «Родная прырода», часопісах «Маладосьць», «Мастацтва»; загаднікам аддзелу, адказным сакратаром, намесьнікам галоўнага рэдактара, галоўным рэдактарам газэты «Літаратура і мастацтва». Ягонае заступніцтва падчас знаходжаньня на пасадзе намесьніка галоўнага рэдактара дапамагло надрукаваць у «ЛіМе» артыкул Зянона Пазьняка «Курапаты — дарога сьмерці» (гал. рэдактар Анатоль Вярцінскі ў гэты час знаходзіўся ў камандзіроўцы)^[9].

Сябра Саюзу пісьменьнікаў СССР з 1975 году.

Творчасьць

Як журналіст пачаў актыўна выступаць з 1957 г.

Першы твор надрукаваны ў 1962 г. ў «ЛіМе».

Перакладаў на беларускую мову творы летувіскіх, вугорскіх і швэдзкіх пісьменьнікаў. Пераклаў таксама творы Сьвятланы Алексіевіч «У вайны не жаночае аблічча» (1991)^[10], «Цынкавыя хлопчыкі» (1991)^[11], «Зачараваныя смерцю» і «Чарнобыльская малітва»^[12].

Бібліяграфія

«Ранішнія сны» (апавяданьні, 1973)
«На лясной вуліцы» (1975)
«Тацянін чэрвень» (аповесьці, 1978)
«Самы галоўны чалавек» (1980)
«Пуд жыта» (апавяданьні і аповесьці, 1982)
«Ёсць на зямлі крыніца…» (аповесьць у апавяданьнях пра лётчыка-касманаўта СССР, двойчы Героя Сав. Саюзу П. І. Клімука, 1983)
«Тэлеграма з Кавалевіч» (аповесьць, 1984)
«Пасеянае — узыдзе» (нарысы, 1985)
«Утренние сны» (аповесьці і апавяданьні, 1985)^[13]
«Камандзіроўка ў Вішанькі» (апавяданьні, аповесьці, 1987)
«Кім і Валерыя» (аповесьці і апавяданьні, 1988)
«Бралася на дзень» (апавяданьні, 1993)
«У времени в плену: Страницы жизни Геннадия Карпенко» (2001)^[13]

Крыніцы і заўвагі

^ Сёння 75-гадовы юбілей адзначае пісьменнік і журналіст Мікола Гіль // «Звязда». — 15 кастрычніка 2011. — № 197 (27061). — С. 7.
^ Віктар Гардзей. Багаты плён пісьменніка, рэдактара, перакладчыка // Літаратура і мастацтва.
^ Яўген Рагін, Юрый Іваноў. «Малайчына!» // «Культура». — 15—21 кастрычніка 2011. — № 42 (1013).
^ Гіль Мікола. Электронная энцыкляпэдыя «Slounik.org». Праверана 2 лістапада 2011 г.
^ Прэсавая служба СБП. Віншуем Міколу Гіля з 75-годдзем!. Саюз беларускіх пісьменьнікаў. Праверана 2 лістапада 2011 г.
^ Памёр пісьменнік Мікола Гіль — брат паэта Ніла Гілевіча, Наша Ніва, 14-03-2022
^ У Ніла Гілевіча мікраінсульт Грамадзтва. «Наша Ніва» (13 сакавіка 2008). Праверана 12 сьнежня 2010 г.
^ Кола Міколаў (2010) Вечарыны. Паэтычны тэатар Арт.С. Праверана 12 сьнежня 2010 г.
^ Зянон Пазьняк (29 кастрычніка 1999) Курапаты. Дзесяць гадоў пасьля. Беларуская Салідарнасьць. Праверана 2 лістапада 2011 г.
^ Алексіевіч, С. У вайны не жаночае аблічча / перакл. з рас. Мікола Гіль. — Менск: Мастацкая літаратура, 1991. — 270 с. — 23 600 ас. — ISBN 5-340-00629-8
^ Алексіевіч, С. Цынкавыя хлопчыкі / перакл. з рас. Мікола Гіль. — Менск: Беларусь, 1991. — 175 с. — 15 000 ас. — ISBN 5-338-00848-3
^ Мікола Гіль «Беларуская палічка» Праверана 2 лістапада 2011 г.
^ ^а ^б Каталог ЦНБ НАН Беларуси (рас.) Праверана 2 лістапада 2011 г.

Літаратура

Савік Л. С. Гілевіч Мікола // Беларускія пісьменнікі: Біябібліяграфічны слоўнік. У 6 т. / пад рэд. А. І. Мальдзіса. — Мн.: БелЭн, 1992—1995.
Яўген Рагін, Юрый Іваноў. «Малайчына!» // «Культура». — 15—21 кастрычніка 2011. — № 42 (1013).

Вонкавыя спасылкі

[zviazda-1] Сёння 75-гадовы юбілей адзначае пісьменнік і журналіст Мікола Гіль // «Звязда». — 15 кастрычніка 2011. — № 197 (27061). — С. 7.

[2] Віктар Гардзей. Багаты плён пісьменніка, рэдактара, перакладчыка // Літаратура і мастацтва.

[3] Яўген Рагін, Юрый Іваноў. «Малайчына!» // «Культура». — 15—21 кастрычніка 2011. — № 42 (1013).

[4] Гіль Мікола. Электронная энцыкляпэдыя «Slounik.org». Праверана 2 лістапада 2011 г.

[5] Прэсавая служба СБП. Віншуем Міколу Гіля з 75-годдзем!. Саюз беларускіх пісьменьнікаў. Праверана 2 лістапада 2011 г.

[6] Памёр пісьменнік Мікола Гіль — брат паэта Ніла Гілевіча, Наша Ніва, 14-03-2022

[7] У Ніла Гілевіча мікраінсульт Грамадзтва. «Наша Ніва» (13 сакавіка 2008). Праверана 12 сьнежня 2010 г.

[8] Кола Міколаў (2010) Вечарыны. Паэтычны тэатар Арт.С. Праверана 12 сьнежня 2010 г.

[9] Зянон Пазьняк (29 кастрычніка 1999) Курапаты. Дзесяць гадоў пасьля. Беларуская Салідарнасьць. Праверана 2 лістапада 2011 г.

[10] Алексіевіч, С. У вайны не жаночае аблічча / перакл. з рас. Мікола Гіль. — Менск: Мастацкая літаратура, 1991. — 270 с. — 23 600 ас. — ISBN 5-340-00629-8

[11] Алексіевіч, С. Цынкавыя хлопчыкі / перакл. з рас. Мікола Гіль. — Менск: Беларусь, 1991. — 175 с. — 15 000 ас. — ISBN 5-338-00848-3

[12] Мікола Гіль «Беларуская палічка» Праверана 2 лістапада 2011 г.

[cnb-13] а ^б Каталог ЦНБ НАН Беларуси (рас.) Праверана 2 лістапада 2011 г.

[1]

[2]

[3]

[4]

[5]

[6]

[7]

[8]

[9]

[10]

[11]

[12]

[13]

п а р Пісьменьнікі і паэты Беларусі
XI—XVIII стст.	Сымон Будны Ян Вісьліцкі Францішак Градоўскі Мікола Гусоўскі Фёдар Еўлашоўскі Хрыстафор Завіша Лаўрэнці Зізані Міхал Карыцкі Францішак Дыянізі Князьнін Лаўрэнці Крышкоўскі Лявон Мамоніч Андрэй Мужылоўскі Іпаці Пацей Ян Казімер Пашкевіч Сімяон Полацкі Францішка Ўршуля Радзівіл Ян Радван Андрэй Рымша Салямон Рысінскі Францішак Скарына Яфрэм Смаленскі Ігнаці Смалянін Мялеці Сматрыцкі Сьпірыдон Собаль Мацей Стрыйкоўскі Кірыла Тураўскі Афанасі Філіповіч Аляксандар Ходзька Рыгор Цамблак Васіль Цяпінскі
XIX ст.	Альгерд Абуховіч Паўлюк Багрым Францішак Багушэвіч Ян Баршчэўскі Адам Гурыновіч Ігнат Дамейка Вінцэнт Дунін-Марцінкевіч Восіп Кавалеўскі Рыгор Кіпрыяновіч Кандрат Лейка Янка Лучына Францішак Малеўскі Адам Міцкевіч Ануфры Петрашкевіч Адам Плуг Міхал Рукевіч Францішак Савіч Вайніслаў Савіч-Заблоцкі Уладзіслаў Сыракомля Ігнат Ходзька Ян Чачот
Пачатак XX ст.	Уладзімер Агіевіч ◊ Эдзі Агняцьвет ◊ Антон Адамовіч ◊ Францішак Аляхновіч Зьмітрок Астапенка Адам Бабарэка Максім Багдановіч Дарафей Бохан Пятрусь Броўка ◊ Зьмітрок Бядуля Зоська Верас ◊ Анатоль Вольны Віталь Вольскі ◊ Платон Галавач Уладзіслаў Галубок Алесь Гарун Максім Гарэцкі Пятро Глебка ◊ Міхайла Грамыка Язэп Драздовіч Уладзімер Дубоўка ◊ Зьміцер Жылуновіч (Цішка Гартны) Міхась Зарэцкі Васіль Каваль Карусь Каганец Тодар Кляшторны Якуб Колас ◊ Янка Купала Гальяш Леўчык Язэп Лёсік Максім Лужанін ◊ Міхась Лынькоў ◊ Антон Лявіцкі (Ядвігін Ш.) Валеры Маракоў Янка Маўр ◊ Аркадзь Моркаўка ◊ Андрэй Мрый Уладзімер Мяжэвіч Рыгор Папараць Андрэй Александровіч Альбэрт Паўловіч Алаіза Пашкевіч (Цётка) Піліп Пестрак ◊ Алесь Пруднікаў Сяргей Ракіта Леапольд Родзевіч Рыгор Рэлес ◊ Алесь Салагуб Ян Скрыган ◊ Юлі Таўбін Валянцін Таўлай Паўлюк Трус Міхась Чарот Кузьма Чорны Васіль Шашалевіч Хвядос Шынклер Стары Улас Язэп Фарботка Уладзімер Хадыка
Пасьляваенны пэрыяд	Аляксандар Авечкін Алесь Адамовіч ◊ Вячаслаў Адамчык Натальля Арсеньнева Валянціна Аколава ◊ Сьцяпан Александровіч Рыгор Барадулін ◊ Янка Брыль ◊ Генадзь Бураўкін ◊ Васіль Быкаў ◊ Васіль Вітка Артур Вольскі Ларыса Геніюш Ніл Гілевіч ◊ Сяргей Грахоўскі Анатоль Грачанікаў Мікола Ермаловіч Віктар Казько Леанід Калодзежны Уладзімер Караткевіч Міхась Клімковіч Генадзь Кляўко Уладзімер Корбан Кандрат Крапіва ◊ Рыгор Крушына Аркадзь Куляшоў Тодар Лебяда Андрэй Макаёнак Іван Мележ Іван Навуменка Уладзімер Някляеў ◊ Сяргей Панізьнік ◊ Пімен Панчанка Павал Пруднікаў Аляксей Пысін Пятро Рунец Янка Сіпакоў Анатоль Сыс Максім Танк Ніна Тарас Іван Чыгрынаў Мікола Шабовіч ◊ Іван Шамякін Уладзімер Шыцік Карлас Шэрман Яўгенія Янішчыц Сакрат Яновіч
Сучасныя аўтары	Славамір Адамовіч Валянцін Акудовіч Сьвятлана Алексіевіч Арцём Арашонак Алесь Аркуш Уладзімер Арлоў Ігар Бабкоў Зьміцер Бартосік Юрась Барысевіч Альгерд Бахарэвіч Аляксей Бацюкоў Вадзім Болбас Анатоль Бутэвіч Аксана Бязьлепкіна Пятро Васючэнка Лявон Вашко Усевалад Гарачка Юры Гумянюк Андрэй Дынько Анатоль Івашчанка Яўген Кантылёў Вольга Караткевіч Мікола Купрэеў Андрэй Курэйчык Валерыя Кустава Марыя Мартысевіч Віктар Марціновіч Вінцэсь Мудроў Мікола Папека Алесь Разанаў Людміла Рублеўская Людміла Сільнова Сяргей Сматрычэнка Андрэй Федарэнка Макс Шчур
Народныя пісьменьнікі БССР і Беларусі	Кандрат Крапіва (1956) Міхась Лынькоў (1962) Іван Мележ (1972) Іван Шамякін (1972) Андрэй Макаёнак (1977) Васіль Быкаў (1980) Янка Брыль (1981) Іван Чыгрынаў (1994) Іван Навуменка (1995)
Народныя паэты БССР і Беларусі	Янка Купала (1925) Якуб Колас (1926) Пятрусь Броўка (1962) Аркадзь Куляшоў (1968) Максім Танк (1968) Пімен Панчанка (1972) Ніл Гілевіч (1991) Рыгор Барадулін (1992)
«◊» — пісьменьнікі й паэты, якія працягваюць сваю мастацкую дзейнасьць і ў наступны пэрыяд