Войсят
| Войсят лац. Vojsiat | |
| Vuisadus Wisad | |
| Паходжаньне | |
|---|---|
| Мова(-ы) | германскія |
| Утворанае ад | Woysch + Hatho Wis + Hatho |
| Іншыя формы | |
| Варыянт(ы) | Войсяд |
| Вытворныя формы | Вісад |
| Зьвязаныя артыкулы | |
| якія пачынаюцца з «Войсят» | |
Войсят (Войсяд) — мужчынскае імя і вытоворнае ад яго прозьвішча.
Паходжаньне
[рэдагаваць | рэдагаваць крыніцу]Вуйсад і Вісад (Vuisadus), Вісад (Wisad) і Адвіс (Aduisus, Hadvisa[1]) — імёны германскага паходжаньня[2]. Іменная аснова -войш- (імёны ліцьвінаў Вайшыла, Войсін, Войшымунд; германскія імёны Vuisilo, Vussin, Vuisimundo) паходзіць ад гоцкага і бургундзкага waiþs 'паляваньне', гоцкага waiþja 'паляўнічы'[3] або ад асновы -віс- (-віз-, -веш-)[4][5] (пазьнейшай -вайс-[6]), а аснова -гад- (-ад-, -ат-) (імёны ліцьвінаў Ядвіга, Гатман, Гатаўт; германскія імёны Hadwig, Hadoman, Hathald) — ад гоцкага *haþus[7], германскага hathu 'бой'[8].
Імя Войсат (Войшат) гістарычна бытавала ў Польшчы: Woyschat (1388 год), Woyssath (1398 год), Woyszath (1398 год)[9].
Варыянты імя ў гістарычных крыніцах: Stationen auf dem Wege nach Nowogrodek… Waisedendorff (Паведамленьні аб літоўскіх дарогах)[10]; Andrzej Woysiad (6 лютага 1764 году)[11].
Носьбіты
[рэдагаваць | рэдагаваць крыніцу]Войсяты (Wojsiat) — прыгонныя зь вёскі Сапежынкаў (каля Доўгаў), якія ўпамінаюцца ў XIX стагодзьдзі[12].
Войсяты (Wojsiat) гербу ўласнага — літоўскі шляхецкі род зь Вільні, Віленскага, Лідзкага і Троцкага паветаў, а таксама ваколіцаў Сьвянцянаў[13][14].
Войсяты або Войсяды (Wojsiat, Wojsiad) — літоўскія шляхецкія роды зь Вільні і Ашмянскага павету[15].
Вайсятычы (Wojsiatycz) гербу Сьлепаўрон[16] — літоўскі шляхецкі род[17].
Глядзіце таксама
[рэдагаваць | рэдагаваць крыніцу]Крыніцы
[рэдагаваць | рэдагаваць крыніцу]- ^ Morlet M.-T. Les noms de personne sur le territoire de l’ancienne Gaule du VIe au XIIe siècle. T. I: Les noms issus du germanique continental et les créations gallo-germaniques. — Paris, 1971. P. 14, 119.
- ^ Kremer D. Die Germanischen Personennamen in Katalonien // Estudis romànics. Nr. 14, 1972. S. 231.
- ^ Дайліда А. Пачаткі Вялікага княства Літоўскага: ад стварэння да Крэўскай уніі / Рэц. С. Тарасаў. — Менск, 2019. С. 17.
- ^ Schmittlein R. Toponymes finnois et germaniques en Lituanie // Revue internationale d’onomastique. Nr. 2, 1948. P. 101, 102.
- ^ Schmittlein R. Les noms d’eau de la Lituanie (suite) // Revue internationale d’onomastique. Nr. 3, 1964. P. 167.
- ^ Gottschald M. Deutsche Namenkunde: Unsere Familiennamen nach ihrer Entstehung und Bedeutung. — Berlin, 2006. S. 522.
- ^ Kremer D. Die Germanischen Personennamen in Katalonien // Estudis romànics. Nr. 14, 1972. S. 70.
- ^ Słownik etymologiczno-motywacyjny staropolskich nazw osobowych. T. 5: Nazwy osobowe pochodzenia niemieckiego. — Kraków, 1997. S. 87.
- ^ Słownik staropolskich nazw osobowych. T. 6. — Wrocław, 1981—1983. S. 178.
- ^ Scriptores rerum Prussicarum. Bd. 2. — Leipzig, 1863. S. 706.
- ^ Akta sejmiku kowieńskiego z lat 1733—1795. — Warszawa, 2019. S. 163.
- ^ Malewski Cz. Rodziny szlacheckie na Litwie w XIX wieku. — Warszawa, 2022. S. 463.
- ^ Malewski Cz. Rodziny szlacheckie na Litwie w XIX wieku. — Warszawa, 2016. S. 221—222, 855.
- ^ Malewski Cz. Rodziny szlacheckie na Litwie w XIX wieku. — Warszawa, 2022. S. 207, 449.
- ^ Malewski Cz. Rodziny szlacheckie na Litwie w XIX wieku. — Warszawa, 2016. S. 370, 855.
- ^ Gajl T. Herby Szlacheckie Rzeczypospolitej Obojga Narodow. — Gdańsk, 2003. S. 321.
- ^ Polska encyklopedja szlachecka. T. 12. — Warszawa, 1939. S. 190.