Ятвід
| Ятвід лац. Jatvid | |
| Atvid | |
| Паходжаньне | |
|---|---|
| Мова(-ы) | германскія |
| Утворанае ад | Hatho + Wid |
| Іншыя формы | |
| Варыянт(ы) | Адвід, Гетвід, Едзівід, Этвід |
| Вытворныя формы | Эйтвід |
| Зьвязаныя артыкулы | |
| якія пачынаюцца з «Ятвід» | |
Ятві́д (Едзівід), Адвід, Гетвід (Этвід) — мужчынскае імя.
Паходжаньне
[рэдагаваць | рэдагаваць крыніцу]Адвід, Адвіда, Атвід, Гадэвіда, Гадвіда або Гатвіда (Adhuid, Aduida[1], Adwid[2][3], Atvid[4], Atvidh[5], Hadewidis[6], Hadwidis[7], Haduidis[8], Hathuidis) — імя германскага паходжаньня[9]. Іменная аснова -гад- (-ад-, -ат-) (імёны ліцьвінаў Ядвіга, Гатман, Бернат; германскія імёны Hadwig, Hadoman, Bernat) паходзіць ад гоцкага *haþus[10], германскага hathu 'бой'[11], а аснова -від- (імёны ліцьвінаў Відмунд, Мельвід, Торвід; германскія імёны Widmund, Melvid, Torvid) — ад гоцкага wida 'повязь, злучэньне, моцнасьць' або ад гоцкага і германскага widus 'дрэва'[12].
Варыянты імя ў гістарычных крыніцах: Едивида (Галіцка-Валынскі летапіс)[13]; Гетвиду чоловек (20 чэрвеня 1413—1424 гадоў[14] паводле выпісу 30 студзеня 1607 году)[15]; земля Етивидова (9 лістапада 1449 году)[16]; люди в Оникштенском повете, въ Крашинскои волости… а Юхна Етвидовича (12 красавіка 1512 году)[17]; nobilibus… Nicolao Odwydowycz (4 траўня 1515 году)[18]; люди в Бирштаньскомъ повете… а Ятвида Нетикъшевича (31 траўня 1516 году)[19]; Якубъ Юрьевичъ Ятвидовича (1567 год)[20]; Etwidowna (1781 год)[21].
Носьбіты
[рэдагаваць | рэдагаваць крыніцу]Етвідовічы (Jetwidowicz) гербу Астоя[22] — літоўскі шляхецкі род[23].
Глядзіце таксама
[рэдагаваць | рэдагаваць крыніцу]Крыніцы
[рэдагаваць | рэдагаваць крыніцу]- ^ Repertori D’Antropònims Catalans (RAC). Vol. 1. — Barcelona, 1994. P. 89.
- ^ Vroonen E. Les noms de famille de Belgique. Vol 2: Dictionnaire étymologique des noms de famille de Belgique. — Bruxelles, 1957.
- ^ A, Dictionnaire de tous les noms de famille belges
- ^ Kjöllerström P. A. Svensk namnbok. Dopnamn, ättenamn, ortnamn. — Ulricehamn, 1895. S. 20.
- ^ Lundgren M. F. Personnamn från medeltiden // Svenska landsmål och svenskt folkliv. Hft. 45, 1892. S. 20.
- ^ Reaney P. H., Wilson R. M. A Dictionary of English Surnames. — London and New York, 1991. P. 1532.
- ^ Names in the Low Countries before 1150, Kees Nieuwenhuijsen Living History Studies (Studies about The Netherlands during Middle Ages)
- ^ Barthélemy D. Éléments d’anthroponymie féminine d’après le cartulaire du Ronceray d’Angers (1028—1184 environ) // Genèse médiévale de l’anthroponymie moderne. Tome II-2: Persistances du nom unique. — Tours, 1992. P. 67—80.
- ^ Förstemann E. W. Altdeutsches Namenbuch. Bd. 1: Personennamen. — Bonn, 1900. S. 157, 798.
- ^ Kremer D. Die Germanischen Personennamen in Katalonien // Estudis romànics. Nr. 14, 1972. S. 70.
- ^ Słownik etymologiczno-motywacyjny staropolskich nazw osobowych. T. 5: Nazwy osobowe pochodzenia niemieckiego. — Kraków, 1997. S. 87.
- ^ Дайліда А. Пачаткі Вялікага княства Літоўскага: ад стварэння да Крэўскай уніі / Рэц. С. Тарасаў. — Менск, 2019. С. 17.
- ^ ПСРЛ. Т. 2. — СПб., 1845. С. 187, 189.
- ^ Saviščevas E. Polityka nadań wielkich książąt litewskich na Żmudzi w pierwszej połowie XV wieku // Prace historyczne 141, z. 2 (2014). S. 499.
- ^ Jablonskis K. Nauji Vytauto laikotarpio aktai // Praeitis. T. 2. — Kaunas, 1933. P. 386.
- ^ Lietuvos Metrika. Knyga 3 (1440—1498). — Vilnius, 1998. P. 66.
- ^ Lietuvos Metrika. Knyga 9 (1511—1518). — Vilnius, 2002. P. 96.
- ^ Rowell S.C. Martin III, Bishop of Medininkai, Archdeacon and Canon of Vilnius: the Lawyer Bishop // Acta Historica Universitatis Klaipedensis. Vol. XXVII, 2013. P. 60.
- ^ Lietuvos Metrika. Knyga 25 (1387—1546). — Vilnius, 1998. P. 185.
- ^ Литовская метрика. Отд. 1. Ч. 3. — Петроград, 1915. С. 736.
- ^ Spis rodziców dzieci urodzonych w Daugieliszkach w latach 1774—1790
- ^ Ciechanowicz J. Rody rycerskie Wielkiego Księstwa Litewskiego. T. 3. — Rzeszów, 2001. S. 225.
- ^ Сьпіс шляхецкіх родаў, прозьвішчы якіх пачынаюцца на Е, Згуртаваньне беларускай шляхты