Ядаг
| Ядаг лац. Jadag / Jadah | |
| Adago | |
| Паходжаньне | |
|---|---|
| Мова(-ы) | германскія |
| Утворанае ад | Had + Dago |
| Іншыя формы | |
| Варыянт(ы) | Ядога |
| Зьвязаныя артыкулы | |
| якія пачынаюцца з «Ядаг» | |
Ядаг, Ядога — мужчынскае імя і вытворнае ад яго прозьвішча.
Паходжаньне[рэдагаваць | рэдагаваць крыніцу]
- Асноўны артыкул: Імёны ліцьвінаў
Адага або Адака (Adago, Adaco) — імя германскага паходжаньня[1]. Іменная аснова -гад- (-ад-, -ат-) (імёны ліцьвінаў Ядвіга, Гатман, Бернат; германскія імёны Hadwig, Hadoman, Bernat) паходзіць ад гоцкага *haþus[2], германскага hathu 'бой'[3], а аснова -даг- (-дак-, -таг-) (імёны ліцьвінаў Дагейка, Дакель, Шыдаг; германскія імёны Dagiko, Dacilus, Sidag) — ад германскага daga 'палымяны, зіхатлівы, яркі, бліскучы'[4]. Апроч таго, адзначалася старажытнае германскае імя Oddag (Od-dag)[5].
Варыянты імя ў гістарычных крыніцах: domino Allexandro Yadogowycz (13 ліпеня 1443 году)[6]; nos… Rediuil Jadogowicz… Andruszko Jadogowicz… ego Radiuil Jadogowicz… ego Andruszko Jadogowicz (13 студзеня 1460 году)[7]; nos nobiles… Andreas Jadogowicz (1486 год)[8]; Jan Jodogo (1558 год)[9].
Глядзіце таксама[рэдагаваць | рэдагаваць крыніцу]
Крыніцы[рэдагаваць | рэдагаваць крыніцу]
- ^ Bergh L. Ph. C. Historische beschouwing der Nederlandsche Eigennamen // Taalkundig magazijn of gemengde bijdragen tot de kennis der Nederduitsche taal. 4o Deel, 1842. S. 565.
- ^ Kremer D. Die Germanischen Personennamen in Katalonien // Estudis romànics. Nr. 14, 1972. S. 70.
- ^ Słownik etymologiczno-motywacyjny staropolskich nazw osobowych. T. 5: Nazwy osobowe pochodzenia niemieckiego. — Kraków, 1997. S. 87.
- ^ Słownik etymologiczno-motywacyjny staropolskich nazw osobowych. T. 5: Nazwy osobowe pochodzenia niemieckiego. — Kraków, 1997. S. 30.
- ^ Förstemann E. W. Altdeutsches Namenbuch. Bd. 1: Personennamen. — Bonn, 1900. S. 191.
- ^ Kodeks dyplomatyczny katedry i diecezji Wilenskiej. T. 1, z. 1: 1387—1468. — Kraków, 1932. S. 202.
- ^ Kodeks dyplomatyczny katedry i diecezji Wilenskiej. T. 1, z. 1: 1387—1468. — Kraków, 1932. S. 259.
- ^ Kodeks dyplomatyczny katedry i diecezji Wilenskiej. T. 1, z. 2: 1468—1501. — Kraków, 1939. S. 415.
- ^ Писцовая книга Гродненской экономии с прибавлениями, изданная Виленской Комиссией для разбора древних актов. Ч. 1. — Вильна, 1881. С. 405.