Вілят

Зьвесткі зь Вікіпэдыі — вольнай энцыкляпэдыі

Вілят — мужчынскае імя і вытворнае ад яго прозьвішча.

Паходжаньне[рэдагаваць | рэдагаваць крыніцу]

Асноўны артыкул: Імёны ліцьвінаў

Вілят або Віляд (Wiliatus[1], Williad[2]) — імя германскага паходжаньня[3]. Паводле менскага дасьледніка Алёхны Дайліды, які разьвівае германскую (перадусім усходнегерманскую) этымалёгію імёнаў літоўскіх князёў і баяраў, фармант -віл- (усходнегерманскія імёны Willimeres, Badvila) паходзіць ад гоцкага wilja 'воля', а фармант -ят- (-ют) (германскія імёны Eutharic, Joduin, Jutrad) — ад гоцкага iuþa, старагерманскага joþ 'дзіцё, народзінец, нашчадак'[4].

Варыянты імя ў гістарычных крыніцах: Listy Czamrowiczow Wiliatha, Bogdana, Piothra у Szemiszka (12 ліпеня 1469 году з вопісу 2-й паловы XVI ст.)[5]; Вильядъ Федковъ… Вильятъ Игачевъ (1500 год)[6]; Вилят Андреевич (1528 год)[7].

Носьбіты[рэдагаваць | рэдагаваць крыніцу]

Глядзіце таксама[рэдагаваць | рэдагаваць крыніцу]

Крыніцы[рэдагаваць | рэдагаваць крыніцу]

  1. ^ Sitzungsberichte der Philosophisch-Historischen Classe der Kaiserlichen Akademie der Wissenschaften. Bd. 149. — Wien, 1905. S. 53.
  2. ^ Förstemann E. W. Altdeutsches Namenbuch. Bd. 1: Personennamen. — Bonn, 1900. S. 1601.
  3. ^ Förstemann E. W. Altdeutsches Namenbuch. Bd. 1: Personennamen. — Bonn, 1900. S. 1593.
  4. ^ Дайліда А. Пачаткі Вялікага княства Літоўскага: ад стварэння да Крэўскай уніі / Рэц. С. Тарасаў. — Менск, 2019. С. 17, 19.
  5. ^ Lietuvos Metrika. Knyga 1 (1380—1584). — Vilnius, 1998. P. 85.
  6. ^ Новгородские писцовые книги, изданные Археографической комиссией. Т. 3. — СПб., 1868. С. 915.
  7. ^ Lietuvos metrika. Kn. 528. — Vilnius, 2006. С. 166.
  8. ^ Опись документов Виленского центрального архива древних актовых книг. Вып. 1. ― Вильна, 1901. С. 90.
  9. ^ Urzędnicy Wielkiego Księstwa Litewskiego. Spisy, tom I: Województwo wileńskie. XIV—XVIII wiek. — Warszawa, 2004. S. 569.