Санель
| Санель лац. Saniel | |
| Sanilo | |
| Паходжаньне | |
|---|---|
| Мова(-ы) | германскія |
| Утворанае ад | Sano + суфікс з элемэнтам -л- (-l-) |
| Іншыя формы | |
| Варыянт(ы) | Сяніла, Сініла, Сенель, Сініль |
| Зьвязаныя артыкулы | |
| якія пачынаюцца з «Санель» | |
Санель, Сяніла (Сенель), Сініла (Сініль) — мужчынскае імя і вытворнае ад яго прозьвішча.
Паходжаньне
[рэдагаваць | рэдагаваць крыніцу]Саніла або Сяніла (Sanilo, Senilo) — імя германскага паходжаньня[1]. Іменная аснова сан- (сен-), магчыма, паходзіць ад гоцкага *swans 'лебедзь'[2].
Этымалягічны слоўнік старапольскіх асабовых імёнаў, выдадзены Польскай акадэміяй навук, адзначае гістарычнае бытаваньне ў Польшчы германскага імя Sanna (Sanne)[3].
У Прусіі бытавалі імёны: Sanna[a] (1408 год)[5], Sangal[b], Sangawe / Sangaw (1355 і 1385 гады), Sangite / Sangede / Sangit / Sengede (1297 і 1378 гады), Sangaude / Sangawde (1394, 1396 і 1401 гады), Sangot, Sangunde[c] (1388, 1391 і 1399 гады), Saneythe (1333 год)[8].
Варыянты імя ў гістарычных крыніцах: Петель Сенелевичъ[9], Стецько Сенелевичъ… Яцъко Сенелевичъ… Якубъ Сенелевичъ[10] (1528 год); Mordas Sanieliewicz (1558 год)[11]; Józef Żynielewicz (7 лютага 1780 году)[12]; David Senełowicz (XVIII ст.)[13].
Носьбіты
[рэдагаваць | рэдагаваць крыніцу]- Пецель, Стэцка, Яцка і Якуб Сянелевічы — ваўкавыскія баяры, якія ўпамінаюцца ў попісе войска Вялікага Княства Літоўскага 1528 году
- Яўсей Сінілевіч — жыхар мястэчка Начы (каля Чашнікаў), які ўпамінаецца ў 1632[14] і 1633[15] гадох
У канцы XVIII ст. на гістарычнай Аршаншчыне адзначаўся шляхецкі род Сінілаў[16].
На гістарычнай Меншчыне існуе вёска Сіняло.
Глядзіце таксама
[рэдагаваць | рэдагаваць крыніцу]Заўвагі
[рэдагаваць | рэдагаваць крыніцу]Крыніцы
[рэдагаваць | рэдагаваць крыніцу]- ^ Förstemann E. W. Altdeutsches Namenbuch. Bd. 1: Personennamen. — Bonn, 1900. S. 1296.
- ^ Kremer D. Die Germanischen Personennamen in Katalonien // Estudis romànics. Nr. 14, 1972. S. 197.
- ^ Słownik etymologiczno-motywacyjny staropolskich nazw osobowych. T. 5: Nazwy osobowe pochodzenia niemieckiego. — Kraków, 1997. S. 218.
- ^ Förstemann E. W. Altdeutsches Namenbuch. Bd. 1: Personennamen. — Bonn, 1900. S. 1295.
- ^ Trautmann R. Die altpreußischen Personennamen. — Göttingen, 1925. S. 89.
- ^ Schmittlein R. Noms de personnes germaniques peu connus dans le Libro di Montaperti // Revue internationale d’onomastique. Nr. 1, 1960. P. 49—50.
- ^ Förstemann E. W. Altdeutsches Namenbuch. Bd. 1: Personennamen. — Bonn, 1900. S. 1296.
- ^ Trautmann R. Die altpreußischen Personennamen. — Göttingen, 1925. S. 87—88.
- ^ Перапіс войска Вялікага княства Літоўскага 1528 года. Метрыка Вялікага княства Літоўскага. Кн. 523. — Менск, 2003. С. 97.
- ^ Перапіс войска Вялікага княства Літоўскага 1528 года. Метрыка Вялікага княства Літоўскага. Кн. 523. — Менск, 2003. С. 98.
- ^ Писцовая книга Гродненской экономии с прибавлениями, изданная Виленской Комиссией для разбора древних актов. Ч. 1. — Вильна, 1881. С. 358.
- ^ Akta zjazdów stanów Wielkiego Księstwa Litewskiego. T. 2. — Warszawa, 2009. S. 306.
- ^ Maciejauskienė V. Gruzdžių pavardės: istorija ir dabartis // Lietuvos valsčiai. Kn. 17, 2010. P. 9.
- ^ Яўген Анішчанка, Чашники инвентарь 1632 г., Архіў гісторыка Анішчанкі, 8 сьнежня 2018 г.
- ^ Яўген Анішчанка, Чашники 1633 г. инвентарь в Полоцком воеводстве(недаступная спасылка), Архіў гісторыка Анішчанкі, 25 лютага 2016 г.
- ^ Анішчанка Я. Шляхецкія ваколіцы ўсходнебеларускіх губерняў 1783—1785 і 1798—1799 // Годнасьць. № 1 (3), 1997. С. 23.