Сяніла
| Сяніла лац. Sianiła | |
| Senilo | |
| Паходжаньне | |
|---|---|
| Мова(-ы) | германскія |
| Утворанае ад | Seno + суфікс з элемэнтам -л- (-l-) |
| Іншыя формы | |
| Варыянт(ы) | Сенель, Сініла |
| Вытворныя формы | Санель |
| Зьвязаныя артыкулы | |
| якія пачынаюцца з «Сяніла» | |
Сяніла (Сенель), Сініла (Сініль) — мужчынскае імя і вытворнае ад яго прозьвішча.
Паходжаньне[рэдагаваць | рэдагаваць крыніцу]
- Асноўны артыкул: Імёны ліцьвінаў
Сяніла (Senilo) — імя германскага паходжаньня[1]. Іменная аснова сан- (сен-), магчыма, паходзіць ад гоцкага *swans 'лебедзь'[2].
Варыянты імя ў гістарычных крыніцах: Петель Сенелевичъ[3], Стецько Сенелевичъ… Яцъко Сенелевичъ… Якубъ Сенелевичъ[4] (1528 год); Józef Żynielewicz (7 лютага 1780 году)[5]; David Senełowicz (XVIII ст.)[6].
Носьбіты[рэдагаваць | рэдагаваць крыніцу]
- Пецель, Стэцка, Яцка і Якуб Сянелевічы — ваўкавыскія баяры, якія ўпамінаюцца ў попісе войска Вялікага Княства Літоўскага 1528 году
- Яўсей Сінілевіч — жыхар мястэчка Начы (каля Чашнікаў), які ўпамінаецца ў 1632[7] і 1633[8] гадох
У канцы XVIII ст. на гістарычнай Аршаншчыне адзначаўся шляхецкі род Сінілаў[9].
Глядзіце таксама[рэдагаваць | рэдагаваць крыніцу]
Крыніцы[рэдагаваць | рэдагаваць крыніцу]
- ^ Förstemann E. W. Altdeutsches Namenbuch. Bd. 1: Personennamen. — Bonn, 1900. S. 1296, 1312.
- ^ Kremer D. Die Germanischen Personennamen in Katalonien // Estudis romànics. Nr. 14, 1972. S. 197.
- ^ Перапіс войска Вялікага княства Літоўскага 1528 года. Метрыка Вялікага княства Літоўскага. Кн. 523. — Менск, 2003. С. 97.
- ^ Перапіс войска Вялікага княства Літоўскага 1528 года. Метрыка Вялікага княства Літоўскага. Кн. 523. — Менск, 2003. С. 98.
- ^ Akta zjazdów stanów Wielkiego Księstwa Litewskiego. T. 2. — Warszawa, 2009. S. 306.
- ^ Maciejauskienė V. Gruzdžių pavardės: istorija ir dabartis // Lietuvos valsčiai. Kn. 17, 2010. P. 9.
- ^ Яўген Анішчанка, Чашники инвентарь 1632 г., Архіў гісторыка Анішчанкі, 8 сьнежня 2018 г.
- ^ Яўген Анішчанка, Чашники 1633 г. инвентарь в Полоцком воеводстве, Архіў гісторыка Анішчанкі, 25 лютага 2016 г.
- ^ Анішчанка Я. Шляхецкія ваколіцы ўсходнебеларускіх губерняў 1783—1785 і 1798—1799 // Годнасьць. № 1 (3), 1997. С. 23.