Перайсьці да зьместу

Мінігайла (імя)

Дадаць спасылкі
Зьвесткі зь Вікіпэдыі — вольнай энцыкляпэдыі
Мінігайла
лац. Minigajła / Minihajła
Minigel
Паходжаньне
Мова(-ы) германскія
Утворанае ад Minno + Gelo
Іншыя формы
Варыянт(ы) Мінгель, Мэнгель, Мэнгела, Мінгайла
Зьвязаныя імёны Гайлімін
Зьвязаныя артыкулы
якія пачынаюцца з «Мінігайла»

Мінігайла (Мінгель, Мэнгель) — мужчынскае імя і вытворнае ад яго прозьвішча Мінгайла (Мэнгела).

Паходжаньне

[рэдагаваць | рэдагаваць крыніцу]
Асноўны артыкул: Імёны ліцьвінаў

Мінігель, Мінгель, Мэнгела або Мэнгель (Minigelus[1], Mingellus[2], Mengele[3], Mengel[4]) і Гелемін або Гальмін (Geleminus[5], Galmin[a][6]) — імёны германскага паходжаньня[7]. Іменная аснова -мін- (-мен-) (імёны ліцьвінаў Мінят, Альмін, Асьміна; германскія імёны Miniatus, Almin, Osminna) паходзіць ад гоцкага minan 'менаваць, памятаць, любіць'[8], minthi 'памяць'[9], а аснова -гайл- (-гал-, -гел-) (імёны ліцьвінаў Відзігайла, Інгела, Монтгайла; германскія імёны Widigail, Ingeila, Montigel) — ад гоцкага і бургундзкага gails 'жвавы, свавольны, ганарысты'[10]. Такім парадкам, імя Мінігайла азначае «жвавы думкамі» (тое ж, што і імя Гайлімін)[11].

У Прусіі бытавала імя Мінігайла (Мінігал): Mynnegayle / Minigal (1391 год)[12].

У Польшчы адзначаецца прозьвішча Мэнгель (Mengel)[13].

Варыянты імя ў гістарычных крыніцах: Mynnegails syns bruder hoff[14], Mynegelia dorfe… Mynnegelin dorfe[15] (Паведамленьні аб літоўскіх дарогах); Michaele alias Minigal Gedigoldi capitanei de Oschmena (17 лютага 1387 году)[16]; Michaele alias Mingal Gedigowdi (22 лютага 1387 году)[17]; Michaele alias Minigal de Oszmena (1 чэрвеня 1387 году)[18]; Минкгайло изъ Ошмены (1 ліпеня 1388 году[19], 18 чэрвеня 1389 году[20]); Минигайло (16 сьнежня 1388 году)[21]; Michaele alias Minigalone (25 траўня 1391 году)[22]; Minigalone (2 лютага 1395 году)[23]; Mynegayl (23 красавіка 1398 году)[24]; Mynnegal houptman czur Aschmynne[25], Mynghail, capitaneus in Aschmyna[26] (12 кастрычніка 1398 году); mit Mynnegeilen (Mynnegeil[27]; 1400 год)[28]; Minigaylo Gedigoldi cum fratre germano Swiwilone [Survilone] (18 студзеня 1401 году)[29]; Myngail (17 жніўня 1404 году)[30]; Mynnegail Gawdrutten zoen (23 студзеня 1406 году)[31]; Mynygaylo (13 студзеня 1407 году)[32]; Mingailone (25 студзеня 1408 году)[33]; Michaele alias Minigallo de Dewenyszki (20 красавіка 1411 году)[34]; Michaele alias Minigalo (31 траўня 1412 году)[35]; Myngayl (1412 год)[27]; cum genelogia Minigail castellani Wilnensis… cum Jacobo Mynigel[36], Mingal [castellanus] Vilnensis… Iacobus Mingel[37], Mynigal castellanum Vilnensem… Jacobum Mingel[38] (Jacobus Mynigel[27]; 2 кастрычніка 1413 году); Myngal[27]; Миникгялу, Висборову брату (22 чэрвеня 1415 году[39] паводле выпісу 9 чэрвеня 1614 году)[40]; Минигайло (Наўгародзкі чацьверты летапіс[41] і Сафійскі першы летапіс[42]); угода Судка Минкгаиловича (16 чэрвеня 1482 году)[43]; на бояръ жыжморскихъ, на Ловрина а на Балтромея, а на Якуба Минкгаиловичовъ (26 жніўня 1495 году)[44]; Воитко Минкгелевич (1528 год)[45]; чоловека путного, властного отчыча пана воеводы полоцъкого вишневъского, на ймя Минкгайла (сакавік 1534 году)[46]; Минкгел Юхнович… Минкгел Юревич (1537—1538 гады)[47]; cum Mingielewicz (1643—1644 гады)[48]; Mingel… Mingla (1671—1681 гады)[49]; Jerzy Mingelewicz (1739 год)[50]; Marianna Mengelewicz (1746 год)[51]; Reina Mingayłowna (27 кастрычніка 1776 году)[52]; Ludovicus Mingayło (12 сьнежня 1783 году)[53]; Franciszek Mingajłło (1804 год)[54]; Mingielewicz (1861—1864 гады[55] і 1909 год[56]).

Носьбіты

[рэдагаваць | рэдагаваць крыніцу]
  • Мінігайла (паміж 1365 і 1368 — да 1382) — літоўскі князь
  • Якуб Мінігайла († па 1412) — дзяржаўны дзяяч Вялікага Княства Літоўскага, староста вялёнскі
  • Міхайла Мінігайла († па 1413) — дзяржаўны дзяяч Вялікага Княства Літоўскага, першы кашталян віленскі
  • Мінігайла (Міхал) — легендарны вялікі князь наваградзкі і полацкі, сын легендарнага наваградзкага князя Скірманта (або Эрдзівіла)
  • Мінгель Юхнавіч і Мінгель Юр’евіч — жыхары Жамойцкага староства, якія ўпамінаецца ў 1537—1538 гадох
  • Каспэр Андрэевіч Мінгайловіч — расенскі зямянін, які ўпамінаецца ў 1592 годзе[57]
  • Крыштап з Мінгайла Скірмант — дзяржаўны дзяяч Вялікага Княства Літоўскага, гараднічы амсьціслаўскі ў 1685 годзе[58]
  • Іван, Ціт і Нікіфор Мінгалы — жыхары вёскі Бярозаўкі (Ашмянскі павет), якія ўпамінаюцца ў 1769 годзе[59]
  • Аляксандар Станіслаў Мінгайла Скірмант († 1730) — дзяржаўны дзяяч Вялікага Княства Літоўскага, абозны, скарбнік і гараднічы пінскі[60]
  • Юзэф Мінгайла — дзяржаўны дзяяч Вялікага Княства Літоўскага, абозны амсьціслаўскі ў 1787—1788 гадох[61]

Мінгайлы гербу Лебедзь — літоўскі шляхецкі род зь Віленскага павету[62].

Мінгалы (Mingałło) і Мінгелевічы[63] (Mingielewicz) гербаў Габданк і Сыракомля — літоўскія шляхецкія роды зь Вільні[64].

Мінгайлы (Mingajło) — літоўскі шляхецкі род з Троцкага павету[65].

Мінгелі (Mingelo) і Мінгейловічы (Mingiejłowicz) — літоўскія шляхецкія роды[66].

Мэнгела (Mengela) — прозьвішча, гістарычна зафіксанае на тэрыторыі цяперашняй Летувы[67].

На гістарычнай Упіччыне існуе вёска Мінгелі.

Глядзіце таксама

[рэдагаваць | рэдагаваць крыніцу]

Заўвагі

[рэдагаваць | рэдагаваць крыніцу]
  1. ^ Паводле назвы мясцовасьці Galmindrup

Крыніцы

[рэдагаваць | рэдагаваць крыніцу]
  1. ^ Pievi, parrocchie e clero nel Veneto dal X al XV secolo. — Venezia, 1987. P. 87, 452.
  2. ^ Sensi M. Vita di pietà e vita civile di un altopiano tra Umbria e Marche (secc. XI—XVI). — Roma, 1984. S. 47, 498.
  3. ^ Brons B. Friesische Namen und Mitteilungen darüber. — Emden, 1877. S. 62.
  4. ^ Andresen K. G. Die altdeutschen Personennamen in ihrer Entwickelung und Erscheinung als heutige Geschlechtenamen. — Mainz, 1873. S. 68.
  5. ^ The Publications of the Northamptonshire Record Society. Vol. 20. — Oxford, 1960. P. 142.
  6. ^ Nielsen O. Olddanske personnavne. — Kjøbenhavn, 1883. S. 28.
  7. ^ Knorr W. Die Familiennamen des Fürstenthums Lübeck. — Entin, 1876. S. 32.
  8. ^ Дайліда А. Пачаткі Вялікага княства Літоўскага: ад стварэння да Крэўскай уніі / Рэц. С. Тарасаў. — Менск, 2019. С. 18.
  9. ^ Morlet M.-T. Les noms de personne sur le territoire de l’ancienne Gaule du VIe au XIIe siècle. T. I: Les noms issus du germanique continental et les créations gallo-germaniques. — Paris, 1971. P. 169.
  10. ^ Дайліда А. Пачаткі Вялікага княства Літоўскага: ад стварэння да Крэўскай уніі / Рэц. С. Тарасаў. — Менск, 2019. С. 17.
  11. ^ Дайліда А. Пачаткі Вялікага княства Літоўскага: ад стварэння да Крэўскай уніі / Рэц. С. Тарасаў. — Менск, 2019. С. 21, 24.
  12. ^ Trautmann R. Die altpreußischen Personennamen. — Göttingen, 1925. S. 60.
  13. ^ Walkowiak J. B. Litewskie nazwiska Polaków: słownik etymologiczno-frekwencyjny. — Poznań, 2019. S. 218.
  14. ^ Scriptores rerum Prussicarum. Bd. 2. — Leipzig, 1863. S. 696.
  15. ^ Scriptores rerum Prussicarum. Bd. 2. — Leipzig, 1863. S. 699—700.
  16. ^ Kodeks dyplomatyczny katedry i diecezji Wilenskiej. T. 1, z. 1: 1387—1468. — Kraków, 1932. S. 6.
  17. ^ Kodeks dyplomatyczny katedry i diecezji Wilenskiej. T. 1, z. 1: 1387—1468. — Kraków, 1932. S. 15.
  18. ^ Kodeks dyplomatyczny katedry i diecezji Wilenskiej. T. 1, z. 1: 1387—1468. — Kraków, 1932. S. 14.
  19. ^ Грамоти XIV ст. — Київ, 1974. С. 88.
  20. ^ Грамоти XIV ст. — Київ, 1974. С. 103.
  21. ^ Грамоти XIV ст. — Київ, 1974. С. 98.
  22. ^ Kodeks dyplomatyczny katedry i diecezji Wilenskiej. T. 1, z. 1: 1387—1468. — Kraków, 1932. S. 35.
  23. ^ Kodeks dyplomatyczny katedry i diecezji Wilenskiej. T. 1, z. 1: 1387—1468. — Kraków, 1932. S. 42.
  24. ^ Codex epistolaris Vitoldi. — Cracoviae, 1882. P. 54.
  25. ^ Die Staatsverträge des Deutschen Ordens in Preussen im 15. Jahrhundert. Bd. 1. — Marburg, 1970. S. 12.
  26. ^ Liv-, Esth- und Curländisches Urkundenbuch nebst Regesten / Hrsg. von F. G. von Bunge. Bd. 4. — Reval, 1859. S. 226.
  27. ^ а б в г Пятраўскас Р. Літоўская знаць у канцы XIV—XV ст.. — 2-е выд. — Смаленск, 2014. С. 270.
  28. ^ Русско-ливонские акты. — СПб, 1868. С. 97.
  29. ^ Akta unji Polski z Litwą, 1385—1791. — Kraków, 1932. S. 37.
  30. ^ Русско-ливонские акты. — СПб, 1868. С. 118.
  31. ^ Codex epistolaris Vitoldi. — Cracoviae, 1882. S. 123.
  32. ^ Semkowicz W. Przywileje Witolda dla Moniwida, starosty Wileńskiego, i testament jego syna Jana Moniwidowicza // Ateneum Wileńskie. Nr. 1, 1923. S. 258.
  33. ^ Акты Литовско-Русского государства. Вып. 1. ― М., 1899. С. 5.
  34. ^ Kodeks dyplomatyczny katedry i diecezji Wilenskiej. T. 1, z. 1: 1387—1468. — Kraków, 1932. S. 86.
  35. ^ Kodeks dyplomatyczny katedry i diecezji Wilenskiej. T. 1, z. 1: 1387—1468. — Kraków, 1932. S. 90.
  36. ^ Akta unji Polski z Litwą, 1385—1791. — Kraków, 1932. S. 54.
  37. ^ Akta unji Polski z Litwą, 1385—1791. — Kraków, 1932. S. 57.
  38. ^ Akta unji Polski z Litwą, 1385—1791. — Kraków, 1932. S. 69—70.
  39. ^ Saviščevas E. Polityka nadań wielkich książąt litewskich na Żmudzi w pierwszej połowie XV wieku // Prace historyczne 141, z. 2 (2014). S. 495.
  40. ^ Jablonskis K. Nauji Vytauto laikotarpio aktai // Praeitis. T. 2. — Kaunas, 1933. P. 383.
  41. ^ ПСРЛ. Т. 4. — СПб., 1848. С. 72.
  42. ^ ПСРЛ. Т. 5. — СПб., 1851. С. 236.
  43. ^ Lietuvos Metrika. Knyga 4 (1479—1491). — Vilnius, 2006. P. 112.
  44. ^ Lietuvos Metrika. Knyga 5 (1427—1506). — Vilnius, 2014. P. 82.
  45. ^ Перапіс войска Вялікага княства Літоўскага 1528 года. Метрыка Вялікага княства Літоўскага. Кн. 523. — Менск, 2003. С. 167.
  46. ^ Lietuvos Metrika. Knyga 227 (8) (1533—1535). — Vilnius, 1999. P. 118.
  47. ^ Mackavičius A. Žemaitijos valsčių surašymas 1537—1538 m. — Vilnius, 2003. P. 159, 326, 345.
  48. ^ Žemaičių vyskupijos vizitacijų aktai 1611—1651 m. // Fontes Historiae Lituaniae. Vol. XI, 2011. P. 252.
  49. ^ Zinkevičius Z. Lietuvių antroponimika: Vilniaus lietuvių asmenvardžiai XVII a. pradžioje. — Vilnius, 1977. P. 174.
  50. ^ Butkiszki, Geneteka baza Polskiego Towarzystwa Genealogicznego
  51. ^ Butkiszki, Geneteka baza Polskiego Towarzystwa Genealogicznego
  52. ^ Sẽnosios Pasvalio bažnyčios knygos. X. 1776—1793 metų jungtuvių metrikų knyga. — Savilaida, 2016. P. 7.
  53. ^ Sẽnosios Pasvalio bažnyčios knygos. XVIII. 1776—1788 metų mirties metrikų knyga. — Savilaida, 2016. P. 45.
  54. ^ Konstantynów, Geneteka baza Polskiego Towarzystwa Genealogicznego
  55. ^ Spis miejscowości oraz nazwisk mieszkańców parafii Dukszt Pijarskich w latach 1861—1864, Genealogia Wileńszczyzny
  56. ^ Parafia mejszagolska w 1908 r., Genealogia Wileńszczyzny
  57. ^ Опись документов Виленского центрального архива древних актовых книг. Вып. 3. ― Вильна, 1904. С. 38.
  58. ^ Urzędnicy Wielkiego Księstwa Litewskiego: Spisy. T. 9. Województwo mścisławskie XVI—XVIII wiek. — Warszawa, 2019. S. 69.
  59. ^ Яўген Анішчанка, Березовка инвентарь 1769 г. в Ошмянском повете, Архіў гісторыка Анішчанкі, 17 лютага 2019 г.
  60. ^ Urzędnicy Wielkiego Księstwa Litewskiego: Spisy. T. 8. Ziemia brzeska i województwo brzeskie XIV—XVIII wiek. — Warszawa, 2020. S. 228, 251, 300.
  61. ^ Urzędnicy Wielkiego Księstwa Litewskiego: Spisy. T. 9. Województwo mścisławskie XVI—XVIII wiek. — Warszawa, 2019. S. 103.
  62. ^ Malewski Cz. Rodziny szlacheckie na Litwie w XIX wieku. — Warszawa, 2016. S. 662.
  63. ^ Сьпіс шляхецкіх родаў, прозьвішчы якіх пачынаюцца на М, Згуртаваньне беларускай шляхты
  64. ^ Malewski Cz. Rodziny szlacheckie na Litwie w XIX wieku. — Warszawa, 2016. S. 662.
  65. ^ Malewski Cz. Rodziny szlacheckie na Litwie w XIX wieku. — Warszawa, 2022. S. 355.
  66. ^ Polska encyklopedja szlachecka. T. 8. — Warszawa, 1937. S. 278.
  67. ^ Lietuvių pavardžių žodynas. T. 2. — Vilnius, 1989. P. 209.

Літаратура

[рэдагаваць | рэдагаваць крыніцу]
Атрымана з «https://be-tarask.wikipedia.org/w/index.php?title=Мінігайла_(імя)&oldid=2586868»