Мінгіла
| Мінгіла лац. Mingiła | |
| Mengilo | |
| Паходжаньне | |
|---|---|
| Мова(-ы) | германскія |
| Утворанае ад | Menno + Gill |
| Іншыя формы | |
| Вытворныя формы | Мінігайла |
| Зьвязаныя імёны | Gilmin |
| Зьвязаныя артыкулы | |
| якія пачынаюцца з «Мінгіла» | |
Мінгіла — мужчынскае імя і вытворнае ад яго прозьвішча.
Паходжаньне
[рэдагаваць | рэдагаваць крыніцу]Мэнгіла або Мэнкіла (Mengilo, Menkilo) і Гілмін (Gilmin[1]) — імёны германскага паходжаньня[2]. Іменная аснова -мін- (-мен-) (імёны ліцьвінаў Мінят, Альмін, Асьміна; германскія імёны Miniatus, Almin, Osminna) паходзіць ад гоцкага minan 'менаваць, памятаць, любіць'[3], minthi 'памяць'[4], а аснова -гіл- (-кіл-) (імёны ліцьвінаў Гілін, Гілімонт, Таўцігіл; германскія імёны Gillin, Gilmondus, Theudigilius) — ад германскага Gisala, Gisila 'патомак, нашчадак'[5].
Носьбіты
[рэдагаваць | рэдагаваць крыніцу]- Ядвіга Маркаўна Мінгіловіч, Ягнешка Мінгілаўна Маркаўна Пушкова і Лаўрын Мінгілавіч Пушковіч — расенскія зямяне, якія ўпамінаюцца ў 1591 годзе[6]
Глядзіце таксама
[рэдагаваць | рэдагаваць крыніцу]Крыніцы
[рэдагаваць | рэдагаваць крыніцу]- ^ Briggs K. An index to personal names in English place-names. — Nottingham, 2023. P. 140.
- ^ Knorr W. Die Familiennamen des Fürstenthums Lübeck. — Entin, 1876. S. 32.
- ^ Дайліда А. Пачаткі Вялікага княства Літоўскага: ад стварэння да Крэўскай уніі / Рэц. С. Тарасаў. — Менск, 2019. С. 18.
- ^ Morlet M.-T. Les noms de personne sur le territoire de l’ancienne Gaule du VIe au XIIe siècle. T. I: Les noms issus du germanique continental et les créations gallo-germaniques. — Paris, 1971. P. 169.
- ^ Słownik etymologiczno-motywacyjny staropolskich nazw osobowych. T. 5: Nazwy osobowe pochodzenia niemieckiego. — Kraków, 1997. S. 70.
- ^ Опись документов Виленского центрального архива древних актовых книг. Вып. 1. ― Вильна, 1901. С. 133.