Вілгайла (імя)

Зьвесткі зь Вікіпэдыі — вольнай энцыкляпэдыі
Паходжаньне
Мова(-ы) германскія
Утворанае ад Wilo + Gailo
Іншыя формы
Варыянт(ы) Вілігайла
Зьвязаныя артыкулы
якія пачынаюцца з «Вілгайла»

Вілгайла, Вілігайла — мужчынскае імя і вытворнае ад яго прозьвішча.

Паходжаньне[рэдагаваць | рэдагаваць крыніцу]

Асноўны артыкул: Імёны ліцьвінаў

Віла (Wilo) і Гайла (Gailo) — імёны германскага паходжаньня[1]. Іменная аснова -віл- (імёны ліцьвінаў Вільбут, Вільгейда, Мунтвіл; германскія імёны Willebut, Williheid, Muntwil) паходзіць ад гоцкага wilja 'воля', а аснова -гайл- (-гал-, -гел-) (імёны ліцьвінаў Відзігайла, Інгела, Монтгайла; германскія імёны Widigail, Ingeila, Montigel) — ад гоцкага і бургундзкага gails 'жвавы, свавольны, ганарысты'[2]. Такім парадкам, імя Вілгайла азначае «жвавая воля»[3]. Адзначалася старажытнае германскае імя Wilgils (Wil-gils)[4][a].

Варыянты імя ў гістарычных крыніцах: Виликаилъ (умова 1219 году); uxor Villegaylen satrape (Хроніка Лівоніі Германа Вартбэрга)[6]; Вилкгаилу семъица (1440—1450 гады)[7]; Болько Вилькголовичъ (1528 год)[8]; Froncem Wilgoyłowiczem (1621 год)[9]; od Mikołaja i Jana Wilgayłów (1667 год)[10].

Носьбіты[рэдагаваць | рэдагаваць крыніцу]

Глядзіце таксама[рэдагаваць | рэдагаваць крыніцу]

Заўвагі[рэдагаваць | рэдагаваць крыніцу]

  1. ^ Паводле гэтага ж выданьня: Gilswith < Gelesuintha[5]

Крыніцы[рэдагаваць | рэдагаваць крыніцу]

  1. ^ Förstemann E. W. Altdeutsches Namenbuch. Bd. 1: Personennamen. — Bonn, 1900. S. 567, 1591.
  2. ^ Дайліда А. Пачаткі Вялікага княства Літоўскага: ад стварэння да Крэўскай уніі / Рэц. С. Тарасаў. — Менск, 2019. С. 17.
  3. ^ Дайліда А. Пачаткі Вялікага княства Літоўскага: ад стварэння да Крэўскай уніі / Рэц. С. Тарасаў. — Менск, 2019. С. 20.
  4. ^ Searle W. G. Onomasticon anglo-saxonicum. — Cambrigde, 1897. P. 497.
  5. ^ Searle W. G. Onomasticon anglo-saxonicum. — Cambrigde, 1897. P. 556.
  6. ^ Scriptores rerum Prussicarum. Bd. 2. — Leipzig, 1863. S. 116.
  7. ^ Lietuvos Metrika. Knyga 3 (1440—1498). — Vilnius, 1998. P. 49.
  8. ^ Перапіс войска Вялікага княства Літоўскага 1528 года. Метрыка Вялікага княства Літоўскага. Кн. 523. — Менск, 2003. С. 91.
  9. ^ Rejestry popisowe pospolitego ruszenia szlachty Wielkiego Księstwa Litewskiego z 1621 r. — Warszawa, 2015. S. 40.
  10. ^ Błaszczyk G. Herbarz szlachty żmudzkiej. T. 6. — Warszawa, 2016. S. 175.
  11. ^ Saviščevas E. Polityka nadań wielkich książąt litewskich na Żmudzi w pierwszej połowie XV wieku // Prace historyczne 141, z. 2 (2014). S. 506.
  12. ^ Опись документов Виленского центрального архива древних актовых книг. Вып. 5. ― Вильна, 1907. С. 121.

Літаратура[рэдагаваць | рэдагаваць крыніцу]