Дагела
| Дагела лац. Dagieła / Dahieła | |
| Dagela | |
| Паходжаньне | |
|---|---|
| Мова(-ы) | германскія |
| Утворанае ад | Dago + Gelo Dago + суфікс з элемэнтам -л- (-l-) |
| Іншыя формы | |
| Варыянт(ы) | Дагель, Догель |
| Зьвязаныя артыкулы | |
| якія пачынаюцца з «Дагела» | |
Дагела (Дагель, Догель) — мужчынскае імя і вытворнае ад яго прозьвішча.
Паходжаньне[рэдагаваць | рэдагаваць крыніцу]
- Асноўны артыкул: Імёны ліцьвінаў
Дагела (Dagela) — імя германскага паходжаньня[1]. Іменная аснова -даг- (-дак-, -таг-) (імёны ліцьвінаў Дакель, Шыдаг, Ядаг; германскія імёны Dacilus, Sidag, Adago) паходзіць ад германскага daga 'палымяны, зіхатлівы, яркі, бліскучы'[2], а аснова -гайл- (-гал-, -гел-) (імёны ліцьвінаў Відзігайла, Інгела, Монтгайла; германскія імёны Widigail, Ingeila, Montigel) — ад гоцкага і бургундзкага gails 'жвавы, свавольны, ганарысты'[3].
У Прусіі бытавала імя Догел: Dogel (1309 год)[4].
Варыянты імя ў гістарычных крыніцах: Dogela (XV—XVI ст. паводле выпісу XIX ст.)[5]; Piotr Dagiel (23 сакавіка 1645 году, 2 траўня 1654 году)[6]; pana Dogieła (9 сакавіка 1704 году)[7]; Piotr Dogiel (6 лютага 1764 году)[8].
Носьбіты[рэдагаваць | рэдагаваць крыніцу]
- Мацей Догель (1715—1760) — гісторык-археограф, правазнаўца ВКЛ
Догелі (Dogiel) — літоўскі шляхецкі род з Троцкага павету[9].
На гістарычнай Лідчыне існуе вёска Догелі.
Глядзіце таксама[рэдагаваць | рэдагаваць крыніцу]
Крыніцы[рэдагаваць | рэдагаваць крыніцу]
- ^ L’Année épigraphique: revue des publications épigraphiques relatives a l’antiquité romaine. — Presses Universitaires de France, 2005. P. 400.
- ^ Słownik etymologiczno-motywacyjny staropolskich nazw osobowych. T. 5: Nazwy osobowe pochodzenia niemieckiego. — Kraków, 1997. S. 30.
- ^ Дайліда А. Пачаткі Вялікага княства Літоўскага: ад стварэння да Крэўскай уніі / Рэц. С. Тарасаў. — Менск, 2019. С. 17.
- ^ Pierson W. Altpreußischer Namenkodex // Zeitschrift für Preußische Geschichte und Landeskunde. — Berlin, 1873. S. 499.
- ^ Būga K. Apie lietuvių asmens vardus. — Vilnius, 1911. P. 33.
- ^ Lietuvos inventoriai XVII a. — Vilnius, 1962. P. 137, 213.
- ^ Архив Юго-Западной России. Ч. 3, т. 2. — Киев, 1868. С. 623.
- ^ Akta sejmiku kowieńskiego z lat 1733—1795. — Warszawa, 2019. S. 164.
- ^ Malewski Cz. Rodziny szlacheckie na Litwie w XIX wieku. — Warszawa, 2022. S. 259.